Being of Entropy – Being Of Entropy

Geschreven door op 16-09-2021 om 18:55.

Extreme metal staat er op de verpakking en er hangt een zware ketting rond. Deze EP is geen doetje, zoveel is duidelijk. Gemaakt door een bende Cyprioten die naar eigen zeggen niet heel Cyprus, maar de hele wereld willen veroveren. Benieuwd of België en Nederland weerstand zullen bieden… Laten we deze debuut-EP eens onder de loep leggen.

Extreme metal is een vlag die vele ladingen dekt natuurlijk. Ik heb geen idee van wat voor muziek ik mag verwachten. Brutal death metal? Goregrind? Anarchist black metal? Niet alle vormen van extreme metal liggen mij namelijk even goed. Gelukkig raak ik vanaf de eerste tonen van Scatter reeds gerustgesteld. Het is gewoon deathcore! De schattigste onder de core-genres. Het openingsnummer duurt slechts twee minuten, maar levert de ideale kennismaking met de band op. Niet nodig om elkaar even te besnuffelen, nee, de Cyprioten vliegen er meteen in. Inanimate gaat vervolgens op hetzelfde elan verder. Het is nog vrij rustige deathcore en de band gunt zijn publiek genoeg ademruimte door af en toe het tempo wat omlaag te halen. Het geheel voelt aan als progressieve deathcore en past dus perfect in mijn kraam. Indien ik het voor het zeggen zou hebben was dit het soort muziek waar romantische komedies hun soundtrack rond zouden bouwen. Hoe kun je nu niet verliefd worden op deze muziek? Sleepless in Seattle, op de tonen van Suicide Silence. Topfilm!

Impulse is nog zo’n lekker ding. Het derde nummer op de plaat djent alsof er geen morgen aankomt en kent zo’n lekkere groove dat je nekpijn kan oplopen van het headbangen. Helaas is het na drie minuten alweer voorbij zonder echt te ontploffen. Er zat meer in. Het daaropvolgende Thumos knikkert je als luisteraar weer keihard tegen de grond en dat compenseert het verlies van het vorige nummer wel. Het is de band dus vergeven. Zeker wanneer Rip over ons gezicht rijdt en de EP hierna helaas tot een einde komt. Ook dit laatste nummer is met zijn twee minuten net iets te kort – zelfs voor een deathcore-nummer – en eindigt zo plots dat je met een onvoldaan gevoel achterblijft. Is de EP nu al gedaan? Na dertien minuten? Ik lig ‘s morgens langer te snoozen in bed. Dit is jammer, maar duidt eigenlijk ook aan dat deze EP me uitstekend beviel. Uiteindelijk duurde de plaat wel langer dan het zomerweer in 2021, dus zo zwaar klagen mag ik nu ook weer niet.

Deze EP geldt als een leuke kennismaking met een Cypriotische band waar we misschien nog van zullen horen. Het is niet al te zware deathcore die lekker djent en een zeer sterke progressieve inslag kent. Het is niet zo’n extreme metal als de band ons wilde laten geloven. Een beetje imagobuilding kan geen kwaad natuurlijk, maar er is niets mis met de term ‘progressieve deathcore’. Wel integendeel, het genre heeft trouwe fans die een EP als deze zeker kunnen smaken.

Label:

Eigen beheer, 2021

Tracklisting:

  1. Scatter
  2. Inanimate
  3. Impulse
  4. Thumos
  5. Rip

Line-up:

  • Evan Milosevic – Zang
  • George Markakis – Zang
  • Lucas Kythreotis – Gitaar
  • Andreas Neophitou – Gitaar
  • Barnabas Koromias – Drums

Links: