escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Spirit Adrift uit Texas en Arizona, Verenigde Staten. De band speelt naar eigen zeggen een soort van mix van doom en heavy metal en bestaat reeds sinds 2015. In die periode bracht de band bijna ieder jaar een nieuw album uit. Vooral 2020 bleek een heel productief jaar te zijn. Tja, tijdens corona had iedereen tijd zeker? Voor dit jaar is deze korte EP - Forge Your Future - het eerste teken van activiteit. Het is de eerste plaat van de band bij Century Media Records na de overstap van 20 Buck Spin.Lees verder ›

Wie herinnert zich nog het jaar 2001, het eerste jaar van het nieuwe millennium, het jaar waarin we met z'n allen de Twin Towers voor het laatst aanschouwden in al hun glorie. Het is tevens in datzelfde iconisch jaar dat een tot dan toe volledig onbekende Amerikaan genaamd Andrew Wilkes-Kiers als vanuit het niets zijn hit Party Hard scoorde. Het is een aanstekelijke schijf die steevast een brede grijns op mijn smoelwerk weet te toveren en eens op een positieve manier het gevoel oproept om het kot af te breken. Heel wat jaren zijn ondertussen verstreken en het is altijd slechts bij die ene debuutplaat gebleven die mijn aandacht wist te trekken.Lees verder ›

Er zijn weinig bands die live al zo'n indruk op me gemaakt hebben als het Japanse Mono, en dit puur door de dromerige landschappen die de heren en dame weten aan te reiken. Daar zijn ze zich ook duidelijk van bewust, aangezien de heren Yoda en Taka steeds plaatsnemen op een stoel als ware het een jamsessie. Het is ideaal voor deze muziek, want buiten de ritmische bewegingen van bassiste Tamaki Kunishi heb je eigenlijk niets nodig om volledig weg te dromen bij deze band.Lees verder ›

Taskforce Toxicator is opgericht in 2017 en Reborn In Thrash is de tweede EP van dit Duitse vijftal. We hebben hier te maken met vijf ruimte-huurlingen die via de muziek hun verhalen vertellen. Ze doen dit heel verrassend door middel van thrash. Muzikaal schuurt Taskforce Toxicator tegen de oude bay-erea stijl aan, terwijl de toevoeging van de zang juist weer meer voor een cross-over geluid doet zorgen. Alsof Exodus gebruikmaakt van de zanger van Suicidal Tendencies zo ongeveer.Lees verder ›

De albumtitel waarvan je wist dat 'ie ging komen. Het Maleisische Silenced Minstrel brengt al jarenlang diarree in de vorm van cd's uit en na volume één tot vijf kon het natuurlijk niet anders dan dat Volume 666 de volgende zou zijn. Werkelijk alles, van de muziek tot de teksten tot het artwork en de productie is één grote haarbal van clichés en ongemakkelijkheid. Ik had volume 5 al besproken en alleen omdat het zo bizar slecht was, neem ik deze ook mee in de recensie lijst. Silenced Minstrel probeert een soort van black/death metal te spelen, maar ik vind beide hokjes niet echt bij de omschrijving passen. Ook het vinden van een referentie is lastig, want er zijn niet zo heel veel bands die dit spelen én bovendien heel matig zijn.Lees verder ›

Charlotte Wessels besloot tijdens de pandemie om zichzelf op te sluiten in haar thuisstudio. Of dat geheel vrijwillig is staat er niet bij, maar gezien de restricties die Covid ons heeft gebracht is dat waarschijnlijk niet het geval. Sinds maart 2020 besloot de Zwolse dame elke maand een liedje uit te brengen dat niet paste bij haar band. Charlotte Wessels kent u overigens omdat zij bij Delain zong. Ze verliet Delain in 2021 om definitief solo te gaan, en dit is het eerste probeersel in die categorie.Lees verder ›

Doom-stoner uit Brazilië. Ik ben al aan het glimlachen voor ik dit album in de stereo kan knallen. Klinkt me voortreffelijk in de oren! Deze Heretic bestaat al zo’n tien jaar en maakte in die tijd bereids negen albums en drie EP’s! Wat een bende strebers zeg! Of gewoon Brazilianen die meer van doom-stoner houden dan van voetbal. Ik geef ruiterlijk toe dat ik nog nooit van deze band hoorde, maar dit album kan alles veranderen natuurlijk.Lees verder ›

Het Nederlandse Knekelput Recordings is opgestaan uit zijn zomerslaap. We kregen al eerder bandjes te verwerken van de putbaas, waarover je alles kunt lezen via deze link. Knekelput is dus terug, met een compilatie. Niet voor het eerst, zo was er ook al de Era I-compilatie. Pesten, aanvoerder van de Italiaanse black metal formatie Tundra, nam contact op met het label en blies het ondergrondse verzet nieuw leven om de compilatie Underground Ritual Vol.1 samen te stellen.Lees verder ›

Grey Mouse is een Russische band uit Moskou die al sinds de jaren ‘90 bestaat maar nooit echt helemaal is doorgebroken. Zo bracht de band pas in 2005 een eerste album uit en een groot succes werd dit niet. ‘De volhouder wint’ zegt het spreekwoord, dus blijft de band gewoon netjes albums uitbrengen. De nieuwste heet A Moment Of Weakness en sprak me direct aan door de omschrijving die het label aan de muziek geeft: depressive-psychedelic grunge/stoner blues. Ofwel weet het label niet wat hij met deze muziek aan moet ofwel is deze band van alle markten thuis. Maakt niet uit welk van de twee het is, het spreekt me aan!Lees verder ›

Het is alweer meer dan een jaar geleden dat Zware Metalen de ‘death metal battle’ organiseerde. Weet u het nog? Zestig bands streden om de titel van beste deathmetalband aller tijden waarbij alle bezoekers en stemmers op onze Facebookpagina de touwtjes volledig zelf in handen hadden. Omdat Facebook tegenwoordig geen polls meer opteert, maar vooral omdat we het initiatief graag in eigen handen hebben en het jullie iets makkelijker willen maken dan…Lees verder ›

Eerder dit jaar onderwierpen we op de burelen van Zware Metalen het meest recente  album van de Zwitserse blackened folkmetalband Morgarten aan een verhoor. Cry of the Lost bleekeen hard, maar toch toegankelijk album dat welverdiend 85 punten kreegt gekregen. Nu concerten en festivals weer mondjesmaat in zicht komen, kan de muziek uit dit album ook voor een breder publiek gespeeld worden. Zo meldt Morgarten zich met Cry of…Lees verder ›

Keith Morris, nu actief in OFF!, begon zijn zangcarrière bij Black Flag, de band waarvan hij medeoprichter was. Door creatieve meningsverschillen met de rest van de band (lees: Morris kon met zijn neus niet uit de Vim blijven en was getrouwd met alcohol. Het verhaal gaat ook de ronde dat Black Flag’s nummer Six Pack over Keith Morris gaat) richtte hij Circle Jerks op: als uitlaatklep voor de frustraties die hij overhield aan Black Flag en omdat hij veel meer zin had om lol te maken dan zich bezig te houden met het politiek correcte Black Flag. In de beginperiode ging er enige haat en nijd heen en weer. Zo verzweeg Morris dat het nummer I Don’t Care was geschreven door Black Flag’s Greg Ginn. Black Flag herschreef het nummer en gaf het de passende titel: You Bet We’ve Got Something Personal Against You, dat verscheen op de, in hetzelfde jaar verschenen, Jealous Again EP. Voor verder vermaak raad ik het door Morris geschreven boek aan, getiteld: My Damage: The story of a Punk Rock Survivor.Lees verder ›

Insomnium is een band die eigenlijk geen introductie behoeft. De Finse meesters van de melancholie gaan al enige jaren mee en brengen daarbij in een stabiele frequentie nieuw materiaal uit dat altijd aan de verwachting weet te voldoen. Dat mondde uiteindelijk uit in het magnum opus Winter’s Gate uit 2016. Een waanzinnig verhaal dat in feite één lang nummer is dat in zeven hoofdstukken is verdeeld. Twee jaar geleden was daar dan de opvolger in de vorm van Heart Like A Grave, wederom een plaat die de status van Insomnium als melodische grootmacht onderstreept.Lees verder ›

Extreme metal staat er op de verpakking en er hangt een zware ketting rond. Deze EP is geen doetje, zoveel is duidelijk. Gemaakt door een bende Cyprioten die naar eigen zeggen niet heel Cyprus, maar de hele wereld willen veroveren. Benieuwd of België en Nederland weerstand zullen bieden... Laten we deze debuut-EP eens onder de loep leggen.Lees verder ›

Zoals u misschien wel weet, heeft de wereld een tijdje op slot gezeten. Gelukkig heeft dit een aantal muzikanten er niet van weerhouden om hun creativiteit in de vrije loop te laten. Zo ook Ryan Patterson, het brein achter Fotocrime. Op dit derde album heeft hij alle teugels in eigen hand genomen, van het inspelen tot en met het produceren. Een 100% solo-project dus. In Heart of Crime wordt de weg die op South of Heaven is ingeslagen op aangename wijze voortgezet. Verwacht dus niets meer dan diepe vocalen en ijzige new-wave en postpunk klanken.Lees verder ›

Een rockband die genoemd is naar een lettertype. Nu heb je het toch allemaal gehoord he? Bodoni Font, je moet het maar eens opzoeken de volgende keer dat je Windows Word gebruikt. De band zelf komt uit Italië. Italic Bodoni Font dus. Ja, mijn eerste en laatste flauwe grap in deze recensie. Beloofd. Bodoni stuurde zijn nieuwste album - de opvolger voor Liveb uit 2018 - naar onze redactie en omschreef de muziek als volgt: rock/grunge/punk. Vaaaaag. Wat is het nu? Punk of grunge? Want dit voelt aan als pruimen verkopen, maar citroenen aanbieden. Ik ben gelukkig heel nieuwsgierig van aard en ben voortdurend op zoek naar goede rockmuziek, liefst zelfs grunge of postgrunge. Dit album vliegt dus mijn stereo-installatie in.Lees verder ›

Waar te beginnen? Ik heb zoveel leuke dingen die ik met jullie lieve lezers wil delen. Nou vooruit, met de band dan maar. Rise to the Sky is nou niet echt een grote naam in de metalwereld, getuige ook het aantal luisterbeurten dat de nummers achter zich hebben staan op de diverse streamingsdiensten. Daar zouden een aantal zaken aan ten grondslag kunnen liggen. De band werd pas in 2019 opgericht, weinig tijd dus om het grote publiek te bereiken. De band brengt death-doom, een metalen zijtak die niet de grootste populariteit kent. En dan het klapstuk: de band is afkomstig uit Chili. Hoewel er best een behoorlijke metalscene is in het Zuid-Amerikaanse land, is dit nu niet de markt waar vanuit Europa veel op gelet wordt.Lees verder ›