Zware Metalen ♥ The Monolith Deathcult. Maar liefst zeven keer spraken we de grootste monden uit de Nederlandse deathmetalwereld de afgelopen jaren. Na het verschijnen van de achtste plaat – V3: Vernedering – Connect the Goddamn Dots – besloten e-zine en band te breken met die traditie en elkaar maar eens te gaan e-mailen. En zo ontstond er een elektronisch gesprek tussen redacteur Remco Faasen en Michiel Dekker (gitaar/vocalen/percussie/programmering/samples) boordevol achtergronden over de V-trilogie, het oeuvre van de band, nazi’s, de islam, vermeende humor en nog veel meer. Deel 2: ‘Ik kan niets heel erg goed, maar wel heel veel net goed genoeg om de rest bij te benen’.
Donderdag 29 juli, 23:07 uur:
In deel 1 van deze mailwisseling gaf je aan dat er wat teksten betreft geen echte rode draad is tussen de V-albums? V1 gaat over de occulte kant van het Nazisme, V2 over diverse wraakacties en aanslagen na de Tweede Wereldoorlog tot zo’n beetje nu en V3 over complottheorieën en alle gevolgen van dien. Daar is inderdaad niet echt een overkoepelend thema in te ontdekken. Toch zien jullie die drie albums wél als een trilogie. Waarom?
Zaterdag 31 juli, 17:43 uur:
Tekstueel heeft alles binnen The Monolith Deathcult een rode draad. Je zou alle teksten kunnen zien als één The Monolith Deathcult-universum, zoals bijvoorbeeld alle boeken van Stephen King ook raakvlakken en overlap hebben. De teksten van onze albums geven feitelijk weer wat ons op dat moment bezighoud. The Apotheosis is geschreven in de tijd dat 9-11 net achter de rug was en het leek ons interessant om na alle anti-christelijke clichés in de metal de islam eens op de korrel te nemen. En dat dat niet mag hebben we geweten, we treden daarom nog steeds amper op in Duitsland. De islam behandelen we tot op de dag van vandaag, alleen minder bot en onbehouwen.
Ook hebben 99 procent van onze teksten een beschouwend uitgangspunt. Wij zijn Kuifje, al slopen er wel steeds meer meningen in. Ik doel dan op het uitspreken van afschuw. Voor mij is in Angel of Death van Slayer het zinnetyje ‘RANCID Angel of Death is flying free’ extreem belangrijk. Ik trok die teksten anders echt niet. Toen we The White Crematorium schreven waren Robin en ik (de tekstschrijvers) ontzettend geboeid door de Nazi-strafbataljons van Oskar Dirlewanger: de SS-moslimtroepen op de Balkan, in Chernobyl en De Gulag Archipel (aka The White Crematorium). Ik heb een softspot voor Waren de Goden Kosmonauten en aanverwante Ancient Aliens-crap. Daarna zijn we ons gaan inlezen in de clan rondom Saddam Hussein, wat heeft geresulteerd in Wrath of the Ba’ath. Deus Ex Machina grijp echter weer terug op Waren de Goden Kosmonauten, aangevuld met mijn voorliefde voor de Stargate-film. Master of the Bryansk Forest is het broertje van Army of the Despised en gaat over aan ander Nazi-strafbataljon onder leiding van Bronislav Kaminsky, ofwel The Master of the Bryansk Forest. De islam lieten we in 2008 even links liggen. Tekstueel is Demigod nog wel het vermelden waard, dat gaat over de finaal-over-de-top-film 300. We wilden Manowar naar de kroon steken in termen van glory en gore.
Volgen jullie het nog?
Tetragrammaton is een zeer bloederig album met een luchtige opener (Gods Amongst Insects), een mix van wederom Waren de Goden Kosmonauten, Transformers en Indepedance Day (Peaaaaace…? No peace…!). Voor de rest is het (bijna) bittere ernst. Het Midden-Oosten wordt wederom uitgebeid behandeld in Human Wave Attack (Irak-Iranoorlog), Qasr Al-Nihaya (over de dubbelganger van de oudste zoon van Saddam Hussein) en Aslimu (over de opkomst van de radicale islam (hoi IS)). Todesnacht von Stammheim (gebaseerd op de film en het boek Der Baader-Meinhof Complex) gaat over de Rote Armee Fraktion en vervolgens maken we nog een uitstapje naar de killing fields van Rwanda. Ik heb voor Drugs, Thugs en Machetes Hotel Rwanda, Shooting Dogs en Shake Hand with the Devil bekeken. Ik raad de lezers aan: kijk die films niet. Mijn humeur is er weken van slag geweest en dan was dit nog nagespeeld… Overigens heb ik er een Harry Potter-easter egg ingestopt. Wie het weet krijgt een cd!
De V-albums grijpen eigenlijk op al deze onderwerpen terug, maar nu mixen we het door elkaar heen. Nazi-scifi in Die Glocke en het ‘Black Camelot’ van de SS in Wevelsburg (The Furious Gods), de moordzucht van Stalin en Beria op V1-Versus. De nooit uitgevoerde wraakacties voor Auschwitz (Dawn of the Planet of the Ashes), de Zwarte Weduwen en IS -bruiden in Rise of the Dhu’l-Fakar. Het Exalibur van de islam en de bloederige wraak van de Sovjet-troepen tegen Duitsland in The Fist of Stalin vormen de hoofdmoot op V2- Vergelding. De eerste twee singles van V3-Vernedering waren dus al klaar voor de covid-ellende, maar de rest is geschreven in de covidcrisis en dat heeft zijn weerslag gehad op de teksten. Connect the Goddamn Dots heeft op cd andere teksten dan op de single, we hebben ze een update gegeven. Blood Libels gaat over een giftige complottheorie dat de joden het bloed van christenkinderen zouden drinken, They Drew First Blood gaat over alle waanzinnige verhalen rondom QAnon, Trump en een duistere Cabal die kinderbloed drinken om jong te blijven. Gone Sour, Doomed gaat over het boek HEX en The White Silence is gebasseerd op de The Thing. Dat grijpt terug op onze voorliefde om ook film en boeken te behandelen.
Onderwerpen die op de plank liggen zijn het koloniale verleden van Nederland, misschien Sebrenica, zwarte gaten en god mag weten wat nog meer.
Als we niet hadden gekozen voor een trilogie waren al deze onderwerpen op één album terecht gekomen waar jullie weer vijf jaar op hadden moeten wachten, dat was dan het vijfde The Monolith Deathcult-album geworden. De onderwerpen beschrijven de onderwerpen die ons de afgelopen jaren hebben beziggehouden. Voor ons voelen de drie V’s als één album.
De vaste kern van The Monolith Deathcult (vlnr): Robin Kok, Michiel Dekker en Carsten Altena
Maandag 2 augustus, 20:52 uur:
Christenen en hun gekke gewoontes worden en plein public uitgelachen maar islamkritiek ligt om de een of andere reden uitermate gevoelig onderwerp in de Westerse samenleving. In jullie discografie worden er inderdaad best wat steken uitgedeeld naar de volgelingen van Allah. Hebben jullie daar nooit last van gehad, buiten Duitsland dan? Wat speelde er destijds? En V1 werd ook al niet lekker ontvangen daar…
Dinsdag 3 augustus, 19:19 uur:
Wij hebben daar tot op de dag van vandaag last van in de Duitstalige gebieden. In die contreien staat islamkritiek gelijk aan extreem rechts, terwijl daar werkelijk geen enkele grond voor is. Alles mag behandeld worden. Nazi’s, communisten, christenen, maar als je de islam aanpakt word je in de foute hoek geplaatst. Wij trekken ons daar niks van aan, iedereen die de moeite neemt om onze teksten goed te lezen zal zien dat de beschuldiging van (extreem) rechts kant noch wal raakt. Sterker nog, zij die de islam meteen koppelen aan een bepaalde bevolkingsgroep, zijn in mijn ogen fout bezig. Zij leggen de connectie tussen het geloof/ideologie en een bevolkingsgroep. Dat doen wij niet. Als je dan ook nog in ogenschouw neemt dat veel mensen het verschil niet kennen tussen racisme, fascisme en discriminatie, laat staan dat ze het kunnen schrijven, dan weet je dat dit een kansloze discussie is en een belediging voor onze intelligentie.
Ach ja, de zwarte zon op het V1-album. Dat symbool sluit aan bij de thematiek rondom het occultisme in het Derde Rijk, maar de Duitse wet verbiedt het gebruik van dergelijke symbolen. Je moet overigens ook wel verdomd goed kijken om de zwarte zon te kunnen zien. Hammerheart Records heeft dit destijds handig opgeklopt, want qua verkopen hebben wij er weinig van gemerkt. Duitsland is een grootafnemer van The Monolith Deathcult-albums. Alleen komen we wat shows betreft niet aan de bak in Germania, daar heeft ons liedje over de Rote Armee Fraktion zelfs niets aan kunnen veranderen…
Donderdag 5 augustus, 17:03 uur:
Hoe komen jullie eigenlijk tot jullie teksten? Als je schakelt tussen de zoon van Saddam Hussein en Transformers lijkt er een oneindige oceaan aan inspiratie te liggen. Wat pik je er dan uit? En waarom? En in welke vorm?
Vrijdag 6 augustus, 19:49 uur:
We proberen altijd voor verhalen te kiezen die voor het grote publiek wat onder de oppervlakte liggen. Saddam Hussein is natuurlijk best bekend bij de meeste mensen, maar die hele hofhouding rondom die Saddam-clan inclusief het gebruik van dubbelgangers, is fantastisch ruw materiaal om een een tekst over te schrijven. Ook de oorlog in Rwanda was zo’n onderwerp. De wat lichtere sfi-fi nummers zijn meestal een mash-up van films en kinderseries uit onze jeugd die we voorzien van een duister randje. Als je dan Optimus Prime himself voor onze microfoon kan krijgen ben ik wel bereid hier een tekst omheen te schrijven.
Dat klinkt allemaal wel logisch als dergelijke nummers er eenmaal zijn. Maar hoe maak je je keuzes vooraf? Waarom geen nummers over het koninklijk huis, Bugs Bunny of pannenkoeken met nutella? En zou je überhaupt over dergelijke onderwerpen een nummer kunnen schrijven?
Woensdag 11 augustus, 11:11 uur:
We hebben een lijst met onderwerpen die we nog eens willen behandelen, maar we lopen daarmee vaak vast of kunnen niet de juiste toon vinden. Ik probeer al heel lang een tekst te schrijven rondom het sektarische zwarte calvinisme uit de roman Knielen op een bed violen van Jan Siebelink, terwijl Robin al jaren met een idee loopt om de giframp van Bhopal te behandelen. Dat loopt vast omdat ik dat wil koppelen aan de Mahabharata en zo gaat dat jaar in jaar uit. Keuzes vooraf worden niet gemaakt, het komt voor dat net voor de opnames teksten verhuizen van het ene naar het andere nummer. Ook ideeën rondom conceptalbums komen pas als we al op tachtig procent van de teksten zitten, dan blijkt dat het een en ander goed te koppelen is en zo ontstaan dan blokjes van drie à vier nummers die over hetzelfde gaan (Connect the Goddamn Dots, Blood Libels, They Drew First Blood). Het VOC/slavernijverleden is ook een dankbaar onderwerp, al zal het ook lastig zijn de juiste toon te vinden. We hebben weinig trek te moeten optreden op Keti Koti of om te worden uitgenodigd bij de Erkenbrand Jugend. We worden nogal eens verkeerd begrepen.
Nog mooier is dat mensen ons achteraf vertellen dat we een conceptalbum hebben gemaakt. Dat is ons overkomen met Tetragrammaton, al zou ik nu met de beste wil van de wereld de theorie die hierachter stak niet terug kunnen halen.
Overigens, in They Drew First Blood linken we de koninklijke familie aan de Cabal die jachtpartijen op kinderen organiseren op het landgoed van Huis den Bosch. Bugs Bunny of pannenkoeken met Nutella leg ik even in de week.
Maandag 23 augustus, 00:08 uur:
Verkeerd begrepen worden zal meer metalbands overkomen, haha. Hoe zit het met jou persoonlijk? Je bent leraar op een middelbare school toch? Wat vinden je leerlingen van The Monolith Deathcult?
Woensdag 25 augustus, 12:07 uur:
Die vinden dat erg cool, ik meld het ook altijd meteen aan het begin van het schooljaar want ze weten het anders toch wel te vinden. Als docent heb je natuurlijk een voorbeeldfunctie dus dat is ook wel een reden waarom alles wat wij doen goed doordacht en smaakvol is.
Donderdag 2 september, 21:43 uur:
Uiteraard, maar hebben ze muzikaal nog een mening of zijn helemaal verpest door makkelijke Nederlandstalige rap?
Vrijdag 3 september, 9:20 uur:
Het is opvallend hoeveel leerlingen met oude shirts van hun ouders naar school gaan. Ik heb als shirts gezien van Celestial Season, Orphanage, Enter van Within Temptation… Daarnaast zie je veel shirts die tegenwoordig worden verkocht bij Primark en dergelijke, dus veel Iron Maiden, Metallica, Guns N’ Roses, AC/DC, Ramones en Motörhead. Veel kids hebben geen idee wat ze dragen dus dat laat ik ze dan altijd even horen. Ze luisteren veel naar jaren ’80 rock en dat zal alles te maken hebben met de jaren ’80 revival rondom Stranger Things. De klassen die ik lesgeef hebben weinig met Lil’ Kleine, Boef of Famke Louise.
En ze zijn natuurlijk helemaal fan van The Monolith Deathcult.
Woensdag 8 september, 01:01 uur:
Laten we weer teruggaan naar de V-trilogie. Hoe kijk je terug op dit project? Is alles uitgekomen wat je voor ogen had? En had de derde titel overigens niet ‘Vernietiging’ moeten heten?
Woensdag 8 september, 07:44 uur:
Ik kijk met veel tevredenheid terug op het V-project. We hebben er veel van geleerd, zeker nadat we na V1 alles in eigen hand hebben genomen. We zitten nu met een luxeprobleem dat wij ons vreselijk hebben verkeken op de verkopen. Wij dachten dat we aan één persing genoeg zouden hebben omdat door Covid toch alles stil zou liggen. Echter hebben we nog nooit zoveel fysieke albums verkocht sinds we zijn gestopt met live optreden, misschien wil de Heere ons iets duidelijk maken. Het is echter ondoendelijk om alle drie V’s te gaan herpersen. Daarom hebben we nagedacht over een format waarin alle drie V’s in één luxe versie worden uitgebracht, dat dan V4: Verbittering zal worden en begin volgend jaar uitkomt. Ik roep ook aan iedereen op die de drie losse V’s al heeft, KOOP V4 NIET! TRAP ER NIET IN! Het is puur bedoeld om de V-albums fysiek te kunnen bijven aanbieden zonder dat we met dozen vol blijven zitten zodra we weer gaan optreden. Wel voegen we per album bonustracks toe: early versions van nummers die uiteindelijk op de plaat zijn gekomen. Het is wel typisch The Monolith Deathcult dat de demoversies uiteindelijk veel cooler zijn dan de draken van nummers die uiteindelijk zijn uitgebracht. De bonustracks zijn overigens voor V1 Black Camelot en Country Boy, voor V2 Ka-Tsetnik 135633, Jesus Came Back as a Texan en Chechnya en voor V3 Behind the Curve en Moffenhoer.
Woensdag 8 september, 10:24 uur:
Bijna ieder antwoord levert weer een nieuwe vraag op. Het zou zomaar kunnen dat deze mailwisseling nooit stopt. Want: leg uit, de Hans Dorrestijn-visie? De zelfbenoemde meester van de bittere droefenis…
Donderdag 9 september, 10:23 uur:
Net als de caberatier Hans Dorrestijn erkennen wij onze tekortkomingen, vernederingen en nederlagen. Vanuit onze rock-bottomopstelling kan al hetgeen ons nog gaat overkomen dan alleen maar meevallen. No Hope = No Fear.
Maandag 13 september, 22:27 uur:
Duidelijk. Iets anders: sinds V1 is The Monolith Deathcult een drietal maar op elke release speelt oud-gitarist Ivo Hilgenkamp mee. Waarom is dat? En Frank Schilperoort is voor alle platen de hired gun geweest. Nu zal hij zich wel een beetje willen distantiëren van The Monolith Deathcult, maar hij is wel altijd te zien op het artwork én is live altijd jullie drummer. Is het dan niet logischer om een vast bandlid van hem te maken?
Dinsdag 14 september, 07:59 uur:
In 2015 verlieten zowel Sjoerd Visch als Ivo Hilgenkamp (overigens zonder gedoe) de band. Sjoerd raadde ons meteen Frank Schilperoort aan. Een geweldige drummer uut t oost’n. Echter wilde Frank niet meer vast in een band spelen, maar was hij wel bereid om als sessiedrummer mee te spelen. Dat wilden wij toen (nog) niet en zijn op zoek gegaan naar een vaste drummer. Toen dat niet lukte hebben we besloten om als drietal verder te gaan met Frank als hired gun. Frank wil leven van de muziek dus ik snap dat het imago-technisch dodelijk is om dan ‘drummer van The Monlith Deathcult‘ als een brandmerk mee te moeten dragen. Omdat Frank ook verplichtingen heeft bij God Dethroned, Shining en Incantation maken wij ook gebruik van de diensten van Marco Prij die jullie kennen van Distillator en nu Cryptosis. Het opereren als drietal bevalt ons goed, er hoeft toch minder overlegd te worden + dat ik niet bang hoef te zijn om op muzikale harten te trappen als ik een week voor de final mix complete drumpartijen verhussel en aanpas. Ook met Ivo hebben we altijd goed contact gehouden. Hij is een geweldige gitarist en heeft enkele gitaarpartijen voor de V-albums ingespeeld omdat ik na maanden aan die nummers te heb gewerkt totaal niet meer kritisch ben op mijn (overigens belabberde) gitaarspel. Voor de studionerds een leuk weetje: Ivo speelt zo strak slaggitaar dat hij zichzelf uit fase speelt.
Dinsdag 14 september, 18:25 uur:
Zijn er ook nog ‘echte’ gastmuzikanten waar je wel eens mee zou willen werken voor The Monolith Deathcult? Zo ja, welke (duh!)? Zo nee, waarom niet?
Dinsdag 14 september, 19:13 uur:
Nee, daar hebben wij geen enkele interesse (meer) in. Het leidt de aandacht van het nummer af en de gastmuzikant komt nimmer goed uit de verf. Ik bedoel, ik vind Devin Townsend geweldig, maar wat moet hij nu met onze muziek doen wat hij zelf met Strapping Young Lad nog niet heeft gedaan? Daarnaast krijg ik altijd slappe knieeën van ‘het elkaar wederdiensten bewijzen’, de onvermijdelijke namedropping en het trachten mee te liften op de succesvollere gastmuzikant.
En het interesseert de meeste mensen geen moer. De grootste hit van Evanescence, Bring Me to Life, is met een gastanger. Heb jij ooit (weer iets) van die man gehoord?
Je bedoelt Paul McCoy van 12 Stones, die officieel uncredited was? Aldus Wikipedia… Er zijn natuurlijk ook samenwerkingen die wél goed uitpakken. Jij bent een liefhebber van Cradle of Filth. Wat dacht je van Nymphetamine met Liv Kristine? Maar inderdaad, meestal is het overbodig, Een cover dan? Zie je dat niet eens zitten? Bijvoorbeeld… ach, laat ik eens wat noemen: Nile?
Dinsdag 14 september, 22:12 uur:
Nymphetamine is geen typisch Cradle of Filth-nummer en speciaal voor deze gelegenheid ‘geschreven’. Want jij weet natuurlijk ook wel dat dit een metaalbewerking is van Where the Wild Roses Grow van Nick Cave en Kylie Minogue.
We hebben wel eens gestoeid met wat covers, maar helaas waren andere bands ons voor. Ik heb demo’s uit 2005 van Powerslave van Iron Maiden en Crucified van Army of Lovers. Anaal Naktrath en Ghost waren ons helaas voor.
Dinsdag 14 september, 22:47 uur:
Zeker. Ook een geweldig nummer trouwens. Wat is eigenlijk de rol van Carsten Altena en Robin Kok? Je hebt het vaak over ‘wij’ en ‘ik’. Is The Monolith Deathcult een democratische band of eerder een dictatoriale?
Woensdag 15 september, 09:43 uur:
Ik gebruik wij en ik door elkaar. Ik gebruik ‘ik’ als het echt mijn eigen standpunt is, we denken binnen de band (gelukkig) niet overal hetzelfde over en los van het feit dat ik verantwoordelijk ben voor de meeste muziek zijn wij een democratische band. We werken al twintig jaar met elkaar dus we weten ook heel goed van elkaar hoe er over zaken wordt gedacht. Natuurlijk knalt het ook wel eens bij ons, maar dat gaat vaak over randzaken als het wel of niet aannemen van shows of artwork. Het scheelt ook dat de bandbreedte van The Monolith Deathcult op zowel muzikaal als imagotechnisch gebied heel breed is. Alle bandleden kunnen hun ideeën kwijt in The Monolith Deathcult. Carsten aka Boy Wonder, is behalve onze leadgitarist/toetsenist/orchestreur verantwoordelijk voor alles wat met websites en het ontwerpen van artwork en merchandise heeft te maken. En hij is veganist. Robin is onze leadzanger/bassis, en ondanks dat ik bevooroordeeld ben vind ik Robin één van de beste deathmetalzangers die ik ken. Robin heeft de eindredactie over al onze geschreven output, is de meest technische van ons en hij is geen veganist, maar wel professor. Ik kan niets heel erg goed, maar wel heel veel net goed genoeg om de rest bij te benen.
Woensdag 22 september. 15:54 uur:
Arme Carsten, wat zal hij veel missen… Iets anders: jullie doen alles in eigen beheer, van platen maken tot artwork en merch en zijn constant aan het nadenken over jullie muziek en wat daarin beter kan. Best professioneel zeg maar. Zo’n werkwijze mis ik veelal in de Nederlandse scene waardoor er naar mijn bescheiden mening veel kansen om het in het buitenland te maken verloren gaan. Hoe zie jij dat?
Donderdag 23 september, 10:23 uur:
Nou, er zijn bands die het veel minder ‘professioneel’ aanpakken dan wij en die veel succesvoller zijn in het buitenland. Wij doen best coole dingen, maar op Graspop na spelen we amper op de festivals zoals Party.San, Hellfest, Wacken, Summerbreeze, enzovoort. Op de een of andere manier komen wij daar niet tussen. Waarom wij alles zelf willen doen is omdat wij de totale controle willen houden over de band. Ik besef ook wel dat die eigengereide manier ons ook veel heeft gekost, maar uiteindelijk gaat het erom dat wij ons goed voelen bij wat wij doen.
Maar de reden dat jullie niet op die festivals staan, kan toch niet zijn omdat jullie alles in eigen hand willen houden? Of mis je dan bepaalde ingangen? Promotors die een stapje extra kunnen zetten? Of zou het een muzikale reden kunnen hebben? The Monolith Deathcult klinkt immers niet als de gemiddelde deathmetalband.
Woensdag 29 september, 12:12 uur:
Nee dat zal het zeker niet zijn, maar je hebt wel kruiwagens nodig en een niet te extreem profiel. Een goed album uitbrengen is niet genoeg om op festivals te spelen. Ingangen zijn erg belangrijk. Wij hebben in het verleden samengewerkt met Mojo. Als je daar een ingang hebt speel je grote shows met grote bands. Ik weet zeker dat Jeps Schalfishberger nooit een noot van onze muziek heeft gehoord, maar ik kende hem van een show van zijn oude band Brotherhood Foundation in het Ukien in Kampen. Daarnaast kon ik goed opschieten met Jan-Chris de Koeijer van Gorefest. Zodoende speelden wij een hele zwik show met Gorefest in A-zalen. Daarna kwamen Morbid Angel, Nile en Amon Amarth. Supercool allemaal, maar geen mens had onze plaat gehoord.
Ook zijn er muzikale redenen natuurlijk. Bands die klinken als Arch Enemy of Entombed zijn natuurlijk veel makkelijker weg te zetten dan een industrial deathmetalband met een dubieus imago en absurde humor.
Maandag 4 oktober, 22:09 uur:
Ja, misschien vallen jullie een beetje tussen wal en schip in? Te extreem voor de grote festivals, maar te eigenzinnig voor een specifiek festival? Gewoon je eigen feestje organiseren, is dat geen oplossing? En stel: je kreeg een zak geld en een groot terrein, wie zou je dan boeken?
Donderdag 7 oktober, 18:43 uur:
Wij vallen zeker tussen wal en schip, maar daar kiezen wij ook zelf voor. Uiteindelijk gaat het er om dat we zelf tevreden zijn met wat we doen en waar we staan. Een festival organiseren lijkt mij vreselijk om te doen. Alle stress die daarbij komt kijken lijkt mij zo groot dat je er niet aan toekomt om echt te genieten. Rammstein, Ghost, Tryptikon en Sunn O)) mogen wel komen spelen.
Dinsdag 12 oktober, 20:30 uur:
Dat is ook zo. Ik denk dat ik het wel mooi geweest vind, onze mailwisseling. Ik heb nog nooit zo fanatiek met een leraar gemaild dus dat is voor mij ook nieuw. Kun je nog wel wat toelichten over de nabije toekomst van The Monolith Deathcult? Wat staat er op de planning?
Woensdag 13 oktober, 07:53 uur:
Ik dacht dat je het nooit zou zeggen!
Op dit moment leggen wij de laatste hand aan V4-Verbittering en zijn wij druk met een release om ons twintigjarig bestaan enigszins op te fleuren, want jij zult het met mij eens zijn dat er bitter weinig valt te vieren. Het schrijven van muziek gaat altijd door en er zullen in de toekomst gewoon The Monolioth Deathcult-singles en -albums blijven verschijnen. Ik vind dit een heel leuk interview om te doen en ik hoop dat de lezers er nog iets van zullen opsteken, wat docent bent je 24/7.
Donderdag 14 oktober, 12:34 uur:
Ochoch, wat een dooddoener. Ik vond dat soort leraren vroeger altijd zó vermoeiend. Maar inderdaad: volgend jaar bestaat The Monolith Deathcult ook alweer twintig jaar. Kun je al een tipje van de sluiter oplichten wat betreft die releases voor je vrienden van Zware Metalen? En heb je nog een laatste woord voor onze lezertjes?
Donderdag 14 oktober, 13:27 uur:
Tja, en nu ben je reviewer van een online magazine in plaats van dat je schrijft voor NRC. Handelsblad. Had nu maar opgelet op school. We hebben nog niet echt een idee over hoe of wat. Het zal sowieso muziek gaan bevatten maar we denken ook aan een in leer gebonden editie met onze beste uitspraken. Daar dat zal dan weer een drieluik worden. Ik denk dat de lezertjes na dit epos wel genoeg woorden van mij hebben gelezen.
Donderdag 14 oktober, 14:27 uur:
Helaas, maar beter voor de band:
Dank! Dan ga ik maar alles verwerken tot een interview. Ik realiseerde mij pas onlangs dat ik een boel moet knippen en plakken omdat we natuurlijk eindigen met de laatste vragen, haha.
Vrijdag 15 oktober, 11:10 uur:
Hahahaha 🙂
Ik denk wel dat we even goed moeten checken of we niet in herhaling vallen? Het is misschien wel cool om steeds de datum voor de vraag te zetten?
Alsof iemand dit interview gaat lezen. En scheep me maar op met nog meer werk… Het lijkt wel strafwerk.
Lees ook deel 1 van de mailwisseling met The Monolith Deathcult.
Links: