Headlines

Zoals ik te kennen gaf in de review van de eerder dit jaar verschenen EP lhum jolhduc, kreeg de debuutplaat Nvenlanëg van dit anonieme eenmansconcept Trhä een plaats in mijn eindejaarslijst. Die plaatsen zijn schaars, als nieuwkomer raak je er bijna even makkelijk in als een narcist in haar innerlijke leefwereld. Een goede zaak, want we hebben te weinig tijd en nog minder plaats in de platenkast, ook al maakt Trhä het ons makkelijk door de meeste van zijn releases niet fysiek uit te brengen. Trhä speelt ambient, pure ambient, maar ook ambient black metal en andere black die altijd zwaar atmosferisch blijft.Lees verder ›

Hij is nog te koop, dus ik review hem nog. The Murky Black of Eternal Night heb ik een tijd geleden gereviewd, nu is er deze Gales of Atrocious Whispering. Mories in actie, deel 657. De Nederlandse klassements(t)rijder perste album nummer drie onder deze noemer eruit eerder dit jaar. Pyriphlegethon verwijst naar de Griekse mythologie en je moet dan ook maar tot tien kunnen tellen om te weten dat deze creatie de Griekse blackmetalinvloeden (en thrash metal in tweede instantie, dark metal in derde instantie) laat zegevieren die in de eerste helft van de jaren negentig het hart van Mories zuiverder bloed liet rondpompen in diens lijf.Lees verder ›

Nee, ik heb niet de verkeerde poedersuiker op mijn pannenkoek gestrooid toen ik deze review schreef. En nee, ondergetekende heeft ook geen dochter die een kleurplaat heeft aangeleverd als ontwerp van Glow On. Het is gewoon nu al met afstand de slechtste, meest inspiratieloze albumhoes van 2021. Onlangs besprak ik de EP T.L.C (Turnstile Love Connection), die als complete verrassing ineens online stond. Lyrisch zou niet het juiste woord zijn van mijn gemoedstoestand na het luisteren, maar gecharmeerd dekt de lading toch aardig. Inmiddels zitten we alweer in de maand september en is het volledige album daar, zoals gepland. Hardcoreband Turnstile brengt daarmee album nummer vier op de markt, maar zelden was er sprake van zo'n minimale verrassing.Lees verder ›

Stoner blijkt in de laatste tien jaar enorm aan populariteit te winnen. Vele muzikanten hebben zich toegelegd tot het spelen van dit markante genre binnen de metal. Denk alleen al aan bands als Mammoth Mammoth, Void King, Boudain, Rezn en ons eigen Stone In Egypt. De oorsprong is natuurlijk terug te vinden in de muziek van Black Sabbath.Lees verder ›

My Final Resting Place klinkt misschien als het laatste wapenfeit van een band, maar in het geval van dit orkestje is het een geboorte. In 2017 troffen een aantal, laten we zeggen, al wat oude jongeren uit de regio Den Haag, elkaar in een gezamenlijke liefde voor old school death metal. Na een eerste optreden kregen de vier de smaak te pakken en besloten door te gaan met hun pasgevormde band: Melting Eyes.Lees verder ›

Björn Strid en David Andersson hebben het er maar druk mee. Naast Soilwork brengt hun andere project, The Night Flight Orchestra, alweer zijn zesde langspeler. Ooit bedacht om muziek te maken die de heren zelf willen horen als ze 's nachts na een optreden in de auto naar huis rijden, is deze uitlaatklep verbazingwekkend groot geworden.Lees verder ›

Deze plaat werd ons opgestuurd met als begeleidende tekst: progressive dreamy riff rock. Ze hadden het album even goed kunnen onderdompelen in suiker en er een grote strik rond doen want reken maar dat ik hier interesse in heb! Pas nadat het album door mijn koptelefoon weerklinkt neem ik de tijd om te kijken wie het eigenlijk heeft uitgebracht... een zekere Sons Of Alpha Centauri.Lees verder ›

Waldgeflüster is een Duitse band, afkomstig uit Beieren, en is zeer actief als het aankomt op het uitbrengen van albums. In vijftien jaar verschenen er zeven stuks, waarvan album vijf en zes respectievelijk in 2019 en 2020 verschenen. Album zeven is Dahoam en hoewel de band als blackmetal te boek staat, is dat bij Waldgeflüster net even anders. Voor snelle furieuze black zit je verkeerd, deze Duitsers zijn meer van de sfeer en akoestische folk stukken. Sterker, van de zeven nummers zijn er vier als een soort van intermezzo gebruikt.Lees verder ›

Eerlijk is eerlijk, ik dacht dat dat ik een nieuwe plaat van de Engelse beatdown hardcore band Malevolence had aangevraagd. Niet dus. Dit is een heruitgave van een album uit 2013, van de Portugese band met dezelfde naam. Firecum Records brengt hem opnieuw uit op plaat. Deze band was me evenmin onbekend, zo zag ik in 2013 de fijne clip Slithering. Een blend van black, death, gothic, doom en andere stijlen, voor het gemak gereduceert tot dark metal. Bekendste bandlid is Aires Pereira, tevens bassist bij Moonspell heden ten dage. En oja, de drummer van dienst was ene Dirk Verbeuren. Je weet wel, de Belg die bij Megadeth alles bijeen beukt.Lees verder ›

In de jaren ’90 braakte het Noord-Hollandse Zaandam twee death metal/grindcorebands op: Nembrionic Hammerdeath (al vrij snel alleen Nembrionic) en Consolation. Als een eeneiige tweeling uit de hel maakte de bands gezamenlijk de Nederlandse podia onveilig. Natuurlijk brachten ze een split uit en verder deelden ze in Dennis Jak een gitarist. Om het allemaal nog incestueuzer te maken, werd er ook nog eens een gezamenlijke band opgericht: het blackmetalorkest Unlord. Althans, dat bleek later, want de identiteit en afkomst van bandleden als Xzerberus Xzyphiluss, Gor Gho Pon en Stabath werd verborgen gehouden.Lees verder ›

Wat mij betreft één van de meest geanticipeerde albums van 2021 en eindelijk het zo ver. Alien Weaponry brengt zijn tweede album uit! Drie jaar geleden maakte dit Nieuw-Zeelandse trio indruk met debuutplaat Tu en sindsdien bleef ik de band volgen. Ze stonden in 2019 nog op het Belgische Alcatraz Festival, maar moesten reeds knal op de middag het podium op. Dit is dus een band die nog aan het begin van zijn carrière staat. Er wordt nog gebouwd aan een reputatie en een sterk oeuvre. Dit tweede album is alvast een volgende stap voorwaarts. De bandleden zijn nog jonkies dus dit komt helemaal goed. Ze zitten onder de warme vleugels van Napalm Records en het Britse Metal Hammer Magazine zette de band begin dit jaar nog op de cover met als titel "Meet the future of Metal". Nou nou..Lees verder ›

Een nieuwe Finse band presenteert zich aan de horizon. Een Fins label, Primitive Reaction, brengt dit geweld van hun landgenoten uit. Na één demo, uitgebracht in 2019, vond Malignament het blijkbaar wel tijd om met Hypocrisis Absolution als debuutalbum naar voren te komen. Voorstanders en mensen met liefde voor black metal uit dit Scandinavische land, mogen zich in ieder geval weer in de handen wrijven want ook zij hebben er een kwaliteitsvolle band bij. Er is maar weinig verschil, ook al vermeldt de platenboer dit anders, met de muziek van landgenoten als Sargeist, Horna, Behexen en dergelijke. IJskoude melodielijnen, opzwepende ritmieken en drumthema's maar ook de typische groezelige productie is aanwezig. Betreffende die productie kan wel gezegd worden dat deze wat zuiverder is en dat de vocalen wat in het midden gemixt zitten. Het klinkt dus alsof deze worden omarmd door de donkere muziek in kwestie.Lees verder ›

Extreme orkestrale metal met een knipoog naar Fleshgod Apocalypse, Nigthwish, Epica, Killswitch Engage en Trivium. En dan is er nog te vermelden dat het een band betreft van eigen bodem. Meer nog, deze jonge wolven komen uit het Vlaams sprekende gedeelte van het Belgenland, als ik het goed heb meer in bijzonder de regio rond Oudenaarde. Een bijzondere eerste kennismaking kan je het wel noemen.Lees verder ›

Een blackdoom-EP met een gastbijdrage van Aaron Stainthorpe (My Dying Bride)? Ja, doet u maar. Maar wanneer het driehoekje wordt aangetikt om de promo te starten, ontstaat er toch wat verwarring: is er misschien iets misgegaan met het uploaden van de EP?Lees verder ›

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het iiiiiiiis... Iedereen kent dit kinderspelletje, waarbij er na de openingszin meestal een kleur wordt genoemd en de onwetende medespelers moeten raden welk object de persoon die de zin uitspreekt in zijn hoofd heeft. Soms zie je het meteen en soms moet er even flink gezocht worden. Ditzelfde principe zou je op Act of Denial kunnen toepassen. Hierbij typ je echter de naam van de band in bij je favoriete zoekmachine en dan maar kijken wat er naar boven komt.Lees verder ›

Warkings blijft een bijzonder actieve band. Na Reborn (2018) en Revenge (2020) komen de Tribune, de Viking, de Spartan en de Crusader nu met deze Revolution aanzwaaien. De band speelt een soort power metal, dat ook als epische heavy metal kan worden gecategoriseerd. De thema’s waar het allemaal om draait zijn uiteraard stevig verankerd in de mythologie en geschiedenis, met een dikke knipoog naar Hollywood. Wanneer je nummers vernoemt naar Spartacus of Ragnar, koppel je immers popcultuur aan muziek. Dit is doelbewust gedaan en commercieel een meesterzet.Lees verder ›