Headlines

Een verhaal, vertel een verhaal. Wel, het verhaal gaat als volgt. De promolijst schiet open en ik zie een bandnaam met een J en de categorie progressief/experimenteel. Natuurlijk moest ik die hebben, ook al dacht ik nadien Nadja gezien te hebben. Dus niet. Geen probleem, het is Inverse Records, wat meestal betekent dat hier fijne Finse ontdekkingen gedaan worden. Opnieuw verkeerd. Dit Ajna (eigenlijk is het aJna) is een Hongaars trio, dat instrumentale muziek maakt. Teruggeven? Toch maar niet. Perihelion uit Hongarije maakt ook progressieve rock/metal en zijn behoorlijk betoverend, dus waarom Ajna ook niet? De band ontstond eind vorige eeuw maar kreeg pas echt vorm in 2010 toen de huidige bassist mee aansloot. Oja, hier is de Wiki weer: Ajna (आज्ञा) is Sanskriet voor weten en is het zesde chakra volgens de tradities binnen het hindoeïsme en yoga, waarbinnen chakra's lichamelijke, emotionele en spirituele componenten bevatten. Dat weten we dan ook weer.Lees verder ›

Ecnephia, ik zocht het toch maar even op. Een Italiaanse band die aan zijn zevende album toe is (vandaar de titel, jawel) en in 2004 echt van de grond kwam toen eigenaar Mancan, tevens advocaat, zorgde voor een doorstart. In 2011 werd de line-up die nu aan de slag is definitief en ondertussen zitten we zoals gezegd aan album nummer zeven. Geen enkele plaat werd tot op heden gereviewd op Zware Metalen. Mogelijk was de tag "dark metal" daarvoor verantwoordelijk.Lees verder ›

Ik zei het eerder al en ik zeg het nogmaals: 2020 is een uitstekend jaar voor thrash metal! Zulke goede releases zijn er inmiddels geweest, zoals de twee recent uitgekomen albums van Warbringer en Havok. De lat ligt dus abnormaal hoog dit jaar om hier als thrashmetalband nog aan te kunnen tippen. Lukt het Shrapnel met het album Palace For The Insane om zich in hetzelfde rijtje te nestelen als de ‘grote jongens’?Lees verder ›

Bij death metal en Italië denken we tegenwoordig vanuit gemakzucht aan Fleshgod Apocalypse, Hour of Penance en Hideous Divinity. Als je wat ouder bent, komt daar een band als Sadist bij, of iets wat verwantschap heeft met black- of thrash metal. Nochtans zijn er bakken andere bazige bruutbands uit Italië die zonder enige twijfel meer aandacht moeten krijgen. Een aloud verhaal, we vallen in herhaling.Lees verder ›

Je band Ara noemen is een op het eerste gezicht typische keuze. Ara is volgens Google een geslacht van bontgekleurde papegaaien. Waarom de Amerikanen voor deze naam kozen is dan ook een raadsel. Maar goed, dit kwartet is voor driekwart ook actief in de post-rock/sludge band Northless. Ara tapt echter uit een heel ander vaatje, want deze band maakt progressieve en technische death metal.Lees verder ›

Firewind, een power/heavymetalband die toch al menig jaren meedraait in de scene, is anno 2020 terug met een nieuw album en een nieuwe line-up! Zo hebben Bob Katsionis (gitarist en toetsenist) en Henning Basse (zanger) moeten besluiten de band te verlaten en is Herbie Langhans (Avantasia) toegetreden aan de formatie, wiens debuut zal plaatsvinden op dit selftitled album.Lees verder ›

Dertien verschillende uitgaves heeft Sonologyst uit Italië volgens Discogs op zijn naam staan, waarvan dit de tweede is die via Cold Spring is verschenen. Raffaele Pezzella is de naam van de man die schuilgaat achter Sonologyst. Sonologie is een neologisme dat wordt gebruikt om de studie van geluid in verschillende disciplines te beschrijven (bedankt Wikipedia) en dat is exact wat hier gebeurt. Profound, ritual dark ambient and apocalyptic drones, het klinkt beter in het Engels dan in het Nederlands.Lees verder ›

Tja, in een anderhalve metersamenleving is natuurlijk geen plaats meer voor het tegen elkaar aan botsen en dus moest ook Collision eraan geloven. Na meer dan twintig jaar en veertien releases gooit de Limburgse band het bijltje erbij neer, daarbij nog wel even een Final Kill plegend.Lees verder ›

Pure Wrath, een Indonesische eenmansband, ontdekte ik in 2017. Het debuut Ascetic Eventide verscheen op een klein label en beviel me bijzonder goed. Postrock Winterfylleth met Cascadian invloeden, heel kort door de bocht samengevat. Het artwork van Aghy Purakusuma beviel me ook meteen. Ook nu, twee langspelers en een EP later, siert Aghy Purakusuma's artwork deze nieuwe hoes. Pure Wrath heeft ondertussen een onderkomen gevonden bij Debemur Morti, toch één van de meest interessante metallabels van de laatste jaren. Op deze 10" vinyl staan drie nummers, goed voor een klein half uur extreme metalen.Lees verder ›

Ole Pedersen Luk, de eenmansmotor achter Afsky, laat zich voor Ofte Jeg Drømmer Mig Død (letterlijk: ik droom me vaak dood) inspireren door gedichten van Deense landgenoten H.C. Andersen, Jeppe Aakjær en Emil Aarestrup. Tekstueel handelt dit album over de arbeider die zich tot zijn dood uit de naad werkt ten dienste van de hogere klasse. Met deze achterliggende gedachte is de keuze voor de cover art een treffende: het schilderij van H.A. Bredekilde "Udslidt", ofwel "Versleten". Het is gedaan met de arbeider, al zijn noeste arbeid is verzet tot de dood erop volgt als hij als ridder in het harnas sterft op het omgeploegde land. De depressieve toonzetting valt niet te ondermijnen op deze uitgave van Afsky. En zo neem ik dat na een dag van noeste (ahum) arbeid graag tot mij.Lees verder ›

Het Nederlandse Non Serviam Recorda heeft dit jaar een plaatje de wereld in gestuurd dat we zeker niet mogen negeren. De debuutplaat van het Noorse black/deathgezelschap Nexorum, daar gaat het over. De bende bestaat uit bekenden, zoals bassist Wizziac van Keep of Kalessin en Terje, die zowel bij Nexorum als Khonsu aan de microfoon staat. Nexorum gaat voor brutaliteit, agressie en venijn. Death Unchained, alle remmen los.Lees verder ›

Net toen wij wat in Swedish Death Metal van Daniel Eckeroth aan het bladeren waren, verscheen de nieuwe EP van Bombs Of Hades in de Zware Lijst van te bespreken releases. Laat dat nu net de band zijn waarin tegenwoordig Magnus Forsberg te vinden is.Lees verder ›

Het Amerikaanse hardcore- en punklabel Pure Noise Records heeft naast oogappeltjes als Terror en Knocked Loose nog meer interessants voor ons in petto. Wat te denken van Rotting Out. Hoewel dit vijftal uit Los Angeles in 2015 het bijltje erbij neergooit, kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Na enkele jaren van afwezigheid prijkt de naam Rotting Out in 2018 op onder andere het affiche van This Is Hardcore Fest; een betere etalage voor een band uit dit genre bestaat de laatste jaren niet. Anno 2020 ziet Ronin het levenslicht.Lees verder ›

Godz Of War stuurt ons het schijfje Ritual Chalice Of Hateful Blood van Hell’s Coronation toe. Afgaande op de titel zou je denken dat het hier zal gaan om een bestial blackmetalband, maar Hell’s Coronation wordt aangemerkt in de categorie black/doom. En hoewel we merken dat het een begrip is dat behoorlijk gerekt wordt door bands en labels, is het voor deze Polen een treffende omschrijving.Lees verder ›

We zijn opnieuw in Zuid-Amerika, in Chili om goed te zijn. Neguss, bekend van de band Drimys Winteri heeft nog een orkestje waar hij muziek mee maakt. Opnieuw black metal met een link naar de Chileense achtergrond. Ditmaal is er echter niet direct een link met de natuur. Nu is de voedingsbodem de interactie tussen de mens en zijn omgeving.Lees verder ›