Zo’n beetje vanuit het niets liet het uit Chicago (Verenigde Staten) afkomstige Vukari eind oktober een EP op de mensheid los. In mei kregen we weliswaar al een demoversie van de track Omnes Nihil voorgeschoteld, maar het uitbrengen van de EP was er daarmee (in elk geval voor mij) niet minder onverwacht om. Dat niet alle verrassingen in het leven even leuk zijn, is een dooddoener van jewelste, maar in dit geval is het een surprise waar ik louter jubelend en juichend over kan zijn…
Waar voorganger Aevum tegelijk bijtend, sierlijk en indringend was, stort Vukari zich op Omnes Nihil vooral op bloedstollende dreiging en ongerepte razernij. De vier tracks zijn stuk voor stuk grimmig, inktzwart en ijskoud ingekleurd. Opener Despondent kent een weldadige brutaliteit, die gepaard gaat met tumultueuze percussie, afgemeten riffs en huiveringwekkende vocalen, die een zeer sinistere uitstraling neerzetten. Slechts als de gitaren het tegen het einde even volledig overnemen, is er een korte fase van relatieve windstilte. Het titelnummer wat volgt, is gestoeld op ongebreidelde furie, rauwe riffs en onstuimig drumwerk. Het kent halverwege een wat ingetogener moment, wat een melancholische stemming aanwakkert, waarna het vervolgens weer volle kracht vooruit gaat. Als een voorbijrazende vloedgolf, die je volledig koppie onder sleurt en je panisch laat ademen naar zuurstof, denderen de drums in Omnes Nihil met turbulent geraas over je heen. Machtig mooi? Machtig mooi! The Weight of Dejection, dat eerst nog door het leven ging als – (hoe nihilistisch wil je het hebben?), staat stijf van de benevelende melodieën, geslepen riffs en het huiveringwekkende, vocale gegalm op de achtergrond. Een mistroostig gevoel komt hier zeer sterk in door; perfect gekozen titel voor dit nummer dus. Afsluiter Saturn in the Eighth House kent een betoverende, haast in trance brengende, ijselijke stemming, waarmee een beklemmende deken van weemoed over je heen gedrapeerd wordt. Een deken waar ik in dit geval maar wat graag gerieflijk in weg wil kruipen.
Op Omnes Nihil creëert Vukari met hun dreigende black metal in combinatie met de post-rock melodieën een wonderschone balans tussen opzwepende energie, macabere dreiging en ontstellende agressie. Als ik deze EP afzet tegen Aevum kan ik niet anders zeggen dan dat de EP een nog imposantere, ijskoudere en majestueuzere indruk achterlaat.
Volgens de Instagrampagina van de band zal dit fraais op (korte) termijn als LP, CD en op cassette verschijnen bij Vendetta Records, maar daar blijft het tot nu toe nog angstvallig stil rondom de uitgave ervan. Tot die tijd zal je het moeten doen met de digitale uitgifte. Waar wacht je nog op? Aanschaffen die digitale pracht! De fysieke release komt later wel.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
