In Mourning – The Bleeding Veil

Geschreven door op 27-12-2021 om 19:06.

Al 21 jaar timmert In Mourning aan de weg. De muziek wordt daarbij telkens uitgebracht door een andere, relatief kleine platenboer. Na het goed ontvangen Garden of Storms zal de overstap wel gemaakt zijn naar één van de grotere jongens, toch? Niks is minder waar. Als enige metalband vinden we deze kwaliteitsmuzikanten namelijk terug onder de vlag van Dalapop,  tussen Zweedse popartiesten als Mando Diao, Raketkluben en Radiohimlen. Het label richt zich echter specifiek op muziek uit de Dalarna-regio in Zweden en laat het hoofdonderwerp van vandaag daar nu ook net vandaan komen. Iets met het steunen van de lokale medemens gok ik dan. Het nadeel is dan weer dat er totaal geen aandacht lijkt te zijn gegeven aan de promotie van dit album. Zelfs bij navraag blijkt er niks beschikbaar te zijn voor geïnteresseerde recensenten. Vooruit, dan moet de muziek voor zich spreken. Iets dat sowieso wel goed zit bij dit Zweedse vijftal.

In Mourning maakt namelijk progressieve melodeath met lichte invloeden van buitenaf. Of is het melodieuze progressieve death metal? Of zijn dat twee dezelfde dingen? Wat maakt het ook uit eigenlijk. In basis horen we twee dominante stijlen door elkaar. Zo hebben we van die vettige Opeth-iaanse riffs, die om de aandacht strijden met warme gitaarklanken zoals de buren van Amorphis of Insomnium die brengen (hetzij met wat minder onderliggende treurnis).

Oké, nu de basis is vastgesteld kan het geheel ingekleurd worden. Zeker in de rustigere passages is wat progressieve metal te vinden, die dan weer aan Soen doet denken. Daarnaast vinden we nog wat post-invloeden terug en kunnen er zelfs wat zwarte accenten genoteerd worden in de spaarzame razende passages met striemende drumsalvo’s. De diverse muzikale stijlen worden tot een prachtige harmonie gesmeed. Om er nog een paar referenties in te gooien kun je daarbij weer vergelijkingen vinden in Wilderun of Countless Skies.

De spreekwoordelijke lijm in het geheel is de schrijfkunst van de muzikanten. De melodieën zorgen voor genoeg memorabele momenten, maar vooral de balans tussen intense momenten en ingetogen muzikale landschappen is nagenoeg perfect. Dat komt het best tot uiting op nummers als Thornwalker en Blood in the Furrows, waar de gitaarlijnen om van te smullen zijn. Ook vocalist Tobias Netzell weet zichzelf diverse stijlen aan te meten. Serene heldere vocalen, diepe grunts, hoge screams en zelf post-metaluithalen. Die laatste kunnen me overigens totaal niet bekoren. Ze zijn één van de weinig minpunten aan het album. In Mourning levert verder over de totale linie namelijk een album van hoge kwaliteit af. Zo komt er aan het einde van het jaar toch nog een nieuw album mijn jaarlijst ingewandeld.

Score:

87/100

Label:

Dalapop, 2021

Tracklisting:

  1. Sovereign
  2. At the Behest of Night
  3. Solitude and Silence
  4. Thornwalker
  5. Blood in the Furrows
  6. Lights on the Mire
  7. Beyond Thunder

Line-up:

  • Tobias Netzell – Zang, gitaar
  • Björn Pettersson – Gitaar, zang
  • Tim Nedergård – Gitaar
  • Sebastian Svalland – Basgitaar
  • Joakim Strandberg Nilsson – Drums

Links: