Rejekts – Adamo
Geschreven door Dypfrys op 26-12-2021 om 20:16.
Rejekts is een band uit Italië en voor dit album is redelijk mooi artwork geregeld. Een paar jaar geleden had je hele hordes aan blackened grindcorebands die uit de grond schoten als vrolijke bloemetjes. Het Italiaanse Rejekts bracht in 2010 een eerste album uit. Hoe komt het dan dat deze band nog steeds onder de grond leeft?
Daar zijn een aantal simpele redenen voor. De eerste is de niet meer dan redelijke instrumentbeheersing. Strak spelen is een streven, maar de band zwalkt desondanks enigszins heen en weer. Alsof de mannen constant op de top van hun kunnen zitten. De zeer eentonige monotone screams bezitten werkelijk geen enkel dynamisch vermogen. Het is alsof elk woord, elke zin exact gelijk is. Bruut en bloeddorstig klinkt het zeker, en het is niet zelden dat het aan
Thy Antichrist doet denken. De vocalen worden amper ondersteund door de muziek en het is alsof het niet bij elkaar hoort. Op
In Principio Era Tiamat is er een kleine vocale afwisseling, waarna er weer vooral zo hard mogelijk wordt gescreamd. Verder op het album worden ook grunts gebezigd, zodat er wat meer afwisseling is. In de opzet mist dit album doelmatigheid. Waar gaan we naartoe, hoe bouwt het nummer op en hoe laten we dat logisch in elkaar overgaan? Het zijn vragen die de band zich misschien wel stelt, maar waarop
Rejekts geen bevredigend antwoord geeft, of kan geven. Het is een rits met gewelddadige tracks die af en toe best creatief uit de verf komen, maar die een duidelijke richting missen. De riffs onderzoeken vrij beperkte akkoorden, waardoor al snel het onderscheidend vermogen van liedjes totaal wegvalt.
Tages is trouwens ook maar een vreemde eend in de bijt. Ineens een akoestisch intro dat veel te lang doorkabbelt en ook weer nergens heenleidt.
Limbo is net zoiets. Ik luister naar een of andere priester die iets voordraagt? Geen idee, maar vooral: waarom?
Adamo geeft het gevoel dat je vijfenveertig minuten naar hetzelfde liedje luistert. Het klinkt impulsief, te weinig doordacht, bij vlagen bloeddorstig en vooral slecht geschreven. De afstemming tussen de verschillende muzikanten is matig. Als deze band nou iets meer daadkracht zou tonen en iets beter van tevoren uitdenkt hoe een track moet klinken, gaat het al een stuk beter klinken. Nu is het vooral een oefening voor het geduld van de luisteraar. Niet ultiem beroerd, maar wel heel saai, eentonig en te weinig brein. Je kan het proberen, deze plaat opleggen, maar zorg dat je een wekker zet. Aldus zorg je ervoor dat je op tijd weer wakker wordt als je hiervan in slaap valt.
Score:
58/100
Label:
Slaughterhouse Records, 2021
Tracklisting:
- Samsara
- L’Astro Del Mattino
- In Principio Era Tiamat
- Divorati Dal Tempo
- Tuo Crimine Divino Fu La Gentilezza
- Come La Tempesta E L’Uragano
- Il Quinto Sole
- L’Ariete E L’Argilla
- Enki Li Fece Enlil Li Distrusse
- La Torre Di Nimrod
- Tages
- Il Traghettatore
- Il Giudizio Delle Potenze
- Limbo
Line-up:
Links:
