De band heet Worlds Beyond. Verdere werelden, werelden buiten die van ons. Alleen al de naam doet je raden over welk soort metal dit gaat. Inderdaad. Dit gaat om de lieflijke, mensvriendelijke, fantasia metal, waar dansende feetjes je zullen verwelkomen in hun betoverend woud. Het merendeel van de Zware Metalen-volgers zal misschien verder scrollen bij deze naam. Ik doe dat niet want ik houd af en toe wel van feetjes in een betoverend woud.Lees verder ›
In een jaar tijd is het Nederlandse Knekelput Recordings uitgegroeid tot een toonaangevend en berucht tapelabel voor alles wat naar kvlt riekt. Ondergrondse black metal en dungeon synth vinden hier hun weg naar de krochten der aarde, het liefste middels cassettebandjes. Om het eerste bestaansjaar te vieren, waarin bijna zestig releases het licht zagen, wordt vandaag de blackmetalcompilatie Knelkelput – Era I uitgebracht met maar liefst vijftien exclusieve nummers…Lees verder ›
Bij Zware Metalen houden we van Fortíð. World Serpent is album nummer zes en staat bol van de IJslandse pagan/black. Dit album bestaat uit twee delen. Het eerste gedeelte zijn vijf tracks die met de oude Noorse line-up zijn gemaakt. Nadat bandbrein Einar Eldur Thorberg verhuisde naar IJsland zocht hij hulp van drummer Kristján Einar Guðmundsson om de andere tracks tot een goed einde te brengen. Dit laatste heeft een behoorlijke invloed op de muziek, zoals je snel genoeg zal merken bij het beluisteren van dit album.Lees verder ›
Er waren in 2020 weinig zaken die mij gelukkig maakten. Een virus wiens naam ik tot nader orde niet meer wil horen, zorgde ervoor dat veel mensen hun leven on hold dienden te zetten. Dat is ook de reden dat deze recensie even op zich liet wachten. Dit album kwam namelijk enkele weken geleden al uit maar deze redacteur kwam maar niet tot een deftige recensie. Mijn excuses hiervoor.Lees verder ›
Grrrrafjammerrrrrr, uit Utrrrecht. Stampendevol zit het daar van de metalbands. Grafjammer is geen nieuwkomer, zeker niet. Sinds 2007 belaagt de band ons met zijn regionale vertelsels vol venijn. Bitter, acide en nu dus ook zout. Album nummer drie is nu een feit en wordt uitgebracht via het Duitse Folter Records. Nederlandstalig en wel, uw vocabulaire (=woordenschat) wordt wellicht weer wat uitgebreider. Zoute Kwel, een fenomeen dat menig bodem aantast, en misschien nu ook de binnenkant van uw schedel.Lees verder ›
Nog eeen ronde om de week mee af te ronden. Hier zijn in respectievelijke volgorde Son of Parasite, Gut, Liars & Thieves, Yoth Iria, het Belgische Splendidula, Harvest Their Bodies, Dear Mother, Arcane Curse en Thron.Lees verder ›
Met een naam als Machines On Blast had dit van die Japanse ruisnoise kunnen zijn. Black Market Happiness stelt wat dat betreft een gerust. De derde volle kan van deze twee Amerikanen bevat muziek. Industrial metal zelfs. Dat kunnen ze, daar in de States, al dachten we eerst dat het Australiërs waren. Het tweetal woont namelijk in Melbourne, wist jij dat dat een Amerikaanse stad was? Wij niet. Nu wel. Lees verder ›
Bitch Falcon, een naam die je niet snel zal vergeten. Jammer genoeg kan ik over de muziek niet hetzelfde zeggen. Staring at Clocks, iets wat ik tijdens het beluisteren van dit album vaak heb gedaan, is het saaie debuut van dit Ierse trio. De eerste single Gaslight en het feit dat de band getourd heeft met Black Peaks en Torche konden mijn interesse opwekken. Echter zijn die groepen absoluut geen goed referentiepunt voor wat de band precies wil doen.Lees verder ›
Bam! En daar is hij dan ineens, de deathmetalplaat van het jaar. Na de tragische dood van Unique Leader-oprichter en frontman Erik Lindmark, is oudgediende Jacoby Kingston terug aan het front als brulboei bij Deeds Of Flesh. De band die vrijwel naadloos van thematiek wist te veranderen en daarmee…Lees verder ›
Ook dit weekend proberen we met stijl in te zetten. Dat doen we met Fleshgod Apocalypse, Fallstar, Starkill, No Life Code, Iniquitous Savagery, Enforced, Steve Hackett, Epica, Groovenom, Dead/Awake en Return To Void. Lees verder ›
Night Canticles Of The Ancient Ana'themae is het debuutalbum van deze Amerikanen uit Portland, Oregon. In 2018 kwam, in eigen beheer, een demo uit: Night Shines Eternal, die vier nummers bevatte. Vijf eerder lange nummers telt nu het eerste volledige werk. De boodschap is meteen duidelijk: het gaat hier om een duivel-vererende bende die de zwarte vlag van heer Satan stevig laat waaien in het pest-weer dat we te verduren krijgen. Black metal is het fundament en niet eens een zo complexe variant, maar goed.Lees verder ›
Frankrijk, het land van wijn en kaas. Of het land van waaruit nu en dan erg sterke blackmetalbands zich presenteren. Ditmaal heb ik het tweede album in de hand van het Franse trio Hyrgal. Grondlegger van deze band is niemand minder dan Clément Flandrois die we ook kennen van bij Svart Crown. Dit Hyrgal leerde ik kennen op de fantastische drieweg split-EP , die de heren maakten met de landgenoten van Bâ'a en Verfallen. Het jaar ervoor, we schrijven 2017, brachten de heren ook hun debuutplaat Serpentine uit. En het moet gezegd, deze Fin De Règne is een schijf voor de jaarlijst.Lees verder ›
Ja, er zijn een aantal muzikanten waar ik behoorlijk fan van ben. Personen die ik hoger inschat dan de doorsnee mens, personen die ik wel eens op een piëdestal durf te zetten. Vindsval (Blut Aus Nord), Ihsahn (Emperor), Bornyhake (Borgne), Matron Thorn (Ævangelist), Wintherr (Darkspace, Paysage d'Hiver) en Peter Tägtgren (Hypocrisy). Daarnaast ook Naas Alcameth (Akhlys, Aoratos, Nightbringer) en een drietal bestaande uit de gebroeders Blackburn en Alex Poole (Chaos Moon, Entheogen, Gardsghastr, Skáphe). Daarmee heb ik de meesten genoemd denk ik, althans de muzikanten die niet anoniem te boek staan. Hoe dan ook, Jason Blackburn (deze keer zonder zijn broer) en Alex Poole hebben met Skáphe een nieuw album uit. De tweede gitaar wordt bemand door Dagur Gíslason (Andavald, Drottinn, Misþyrming, Naðra). Ik scoorde mijn vinyl via Babylon Doom Cult, die ze op zijn beurt haalde bij Mystískaos. Mystískaos is de opvolger van het iconische Fallen Empire Records.Lees verder ›
Een half uurtje black/crustpunken? Ja? Hop en we gaan van start met de laatste telg in het rijtje van de Finnen van Dispyt. Deze drie heren brengen Under Tiden Jag Sålde Min Själ Till Satan uit via het Belgische Immortal Frost Productions, een label dat nu en dan toch een neusje heeft voor wat kwaliteitsvlees. Dispyt bestaat eigenlijk uit een stel oudgedienden. Zo vind je Inborr en Englund terug in de bezetting van de blackmetalband Ondfødt. En Lillmåns in bezettingen van ...And Oceans, Chthonian en het grote Finntroll.Lees verder ›
Weekend weekend weekend! Hou je klaar voor Baest, Décember Noir, Jinjer, Strydegor, Necrotted, het Belgische Cellar Twins, Deathwhite, Korpiklaani, Blind Guardian, Mercury Circle, Cryptosis, Tribulation, Arion, White Void en Supermoon. Lees verder ›
Begin 2019 spraken we Devin Townsend naar aanleiding van Empath, zijn wonderlijke album dat op het punt stond uit te komen. Toen al gaf hij aan dat hij het live heel anders wilde gaan doen: de backing tracks hadden een te voorname rol gekregen en stonden in de weg van de livebeleving van zowel fans als artiest. Dat kon zo niet langer. Eind 2019 hebben de fans in Europa met eigen ogen kunnen aanschouwen wat de vriendelijke Canadees bedoelde. Recent volgde met Order of Magnitude: Empath Live Volume 1 een fraaie liverelease van die tour. Het leek een mooie aanleiding om eens met Devin te spreken. Het kostte hem bij aanvang echter zichtbaar moeite om te praten over een show van een jaar geleden. De man leeft eenvoudigweg teveel in het “nu”. En meer “nu” dan corona wordt het niet. Maar eenmaal los praat Devin ook honderduit over zijn visie op muziek (energie), over humor en over het nieuwe The Puzzle, een album dat - vergezeld door een film en een beeldroman - over een paar maanden al op de wereld wordt losgelaten.Lees verder ›
Dankzij corona is het al maanden schipperen om nog iets van live muziek te zien. Vlak voor de nieuwe lockdown Nederland weer platlegde, mochten er nog maximaal dertig bezoekers worden toegelaten in een concertzaal. Met de bar gesloten. Geen doen eigenlijk voor wie dan ook betrokken is bij het organiseren van concerten, maar Officium Triste nam de uitdaging aan en kreeg twee keer dB’s in Utrecht vol. De doomband leverde daarmee de perfecte soundtrack voor deze tijd, met nummers vol miserie, ellende en andere zaken waar bloemen snel van gaan verwelken.Lees verder ›
Terwijl de dagen korter worden, de temperaturen dalen en de stilte in de straten toeneemt, zoekt men naar licht in de duisternis. Helaas is dat niet te vinden in de nieuwe aflevering van Osmium, de zwaarste podcast in het Nederlands. Het zuurste presentatieduo van de Benelux heeft namelijk een extra scheut azijn door hun oliebollen beslag geroerd, en blikt terug op een jaar van algehele malaise: afgelaste of verplaatste optredens, festivalplannen die in het water vielen, releases waarvoor de hype even snel weer doodbloedde als dat hij opkwam en het besef dat muziek leeft of sterft middels sociale interactie. Als kerst op de taart wordt er ook nog wat recentere ellende besproken. Terwijl Pim het leger van Anita’s, Priscilla’s en Sonja’s vervloekt dat de Zware Metalen advent kalender bombardeerde, probeert een met keelontsteking geteisterde Niels uit te leggen waarom kerstnummers het muzikale equivalent van een natte krant zijn. Gelukkig is er ook ruimte voor positiviteit, namelijk de persoonlijke jaarlijstjes van de presentatoren. Wat waren nou dé releases die als een baken van hoop uitstaken boven de zee van gruwel die 2020 is? Dat, en meer, in deze extra aflevering van Osmium.Lees verder ›
Zoals elk jaar hebben we ook nu weer ons best gedaan om voor onze lezers een nieuwe kerst playlist te creëren. Staat ook jouw favoriet tussen deze 69 kerstplaten? Laat ons gerust weten welk nummer we zijn vergeten!Lees verder ›
Rondom de jaren '90 was België de bakermat op het gebied van rauwe, ongepolijste metalcore die doorspekt was met death- en thrashinvloeden. De scene genaamd H8000 herbergde enkele bekendere namen als Liar, Regression en Congress, maar had ook met wat minder bekende acts genoeg goede muziek te bieden. Uiteindelijk hield de storm tot het eind van vorig millennium aan waarna het een stuk stiller werd vanuit deze contreien.Lees verder ›
