Order Ov Riven Cathedrals – Absolute

Geschreven door op 14-08-2022 om 19:31.

March to the beat of one’s own drum zegt een Engels spreekwoord. Het betekent zoveel als: iets doen, of je gedragen op een manier die niet in overeenstemming is met de standaard of populaire maatschappelijke norm. Het zou zomaar de lijfspreuk van de twee bandleden van het Italiaanse Order ov Riven Cathedrals kunnen zijn. Het tweetal trekt geheel zijn eigen pad, is wars van (de meeste) sociale media, blijft graag trouw aan wat zij beschouwen als de ware geest van extreme muziek en trekt zich niets aan van wat anderen daarvan vinden. Er hangt dan ook een mystieke zweem om Order ov Riven Cathedrals heen. De identiteit van het tweetal is, ook na vier albums, nog steeds niet bekend. We hebben weliswaar twee pseudoniemen van de bandleden – 12 en En Sabah Nur – en daar zullen we het wat hen betreft mee moeten doen.

Gelukkig maakt het voor de muziek die gebracht wordt geen enkel verschil of we exact weten wie er achter zitten. Via een al even mystiek, filmisch Oosters intro (met de weinig creatieve naam Intro) opent Order ov Riven Cathedrals het vierde album van het Italiaanse duo: Absolute. Het nieuwe album is een logisch vervolg op The Discontinuity’s Interlude, Göbleki Tepe en het meest recente Thermonuclear Sculptures Blackness. Maar waar voorgaande albums steeds donkerder, krachtiger, dichter en zwaarder werden aangezet, is dat nu niet het geval. Typische kenmerken als het ijzingwekkend hoge tempo (Nucleosynthesis), een overdosis aan technische riffs en splijtende blastbeats, de toegevoegde industrial en black metal invloeden, het aanbrengen van een dikke laag elektronica en synthesizers en het gebruikmaken van meerdere samples (Shameful Anthropic Principle, Nucleosynthesis) zijn allemaal behouden gebleven. Ook de zeven composities op Absolute herbergen veel sfeer en wekken een mysterieuze ambiance op. Tot zover niets nieuws onder de zon.

Absolute klinkt echter tegelijkertijd meteen ook wat opener, minder compact dan het vorige album. Begrijp me niet verkeerd: er heeft geen aardverschuiving in het geluid plaatsgevonden. De nummers bevatten nog steeds een hoge dichtheid (Dethroning Abiogenesis), zwaarte, snelheid en complexe ritmes krijgen nog steeds voorrang maar het tweetal heeft daarnaast iets meer ruimte ingebouwd voor technische riffs en melodieën. Daarnaast wordt op spaarzame momenten de voet iets van het gaspedaal gehaald en daarmee het tempo enigszins teruggenomen (Shameful Anthropic Principle). Het zijn kleine nuanceverschillen, die de muziek echter ten goede komen. Een tikkeltje minder bruut, een ietsepietsie technischer? Zo je wilt.

Tekstueel is het album een aanklacht tegen het idee van een goddelijkheid. Teksten zijn overigens niet vrijgegeven door de band en zijn ook niet opgenomen in het boekje bij de CD, maar worden slechts per nummer samengevat in één zin. De band propt altijd een flinke hoeveelheid woorden in hun tracks, maar op deze manier houdt het duo het kort en bondig; geheel volgens het inzicht van de twee bandleden.

Absolute laat geen enorm verschuiving in het werk van Order ov Riven Cathedrals horen, maar door de nuances op bepaalde momenten net even anders aan te zetten, klinkt de band, ondanks dat de muziek intens en compact is, net even wat opener. Misschien een vies woord in het jargon van Order ov Riven Cathedrals maar dat is dan maar zo. Ze zullen het er wat mij betreft mee moeten doen.

Score:

80/100

Label:

Ultimate Massacre Productions, 2022

Tracklisting:

  1. Intro
  2. White Duality
  3. Dethroning Abiogenesis
  4. Consternation DNA
  5. Shameful Anthropic Principle
  6. Decoherent Histories
  7. Nucleosynthesis

Line-up:

  • En Sabah Nur – Vocalen
  • 12 – Gitaar, Basgitaar, drums, keyboards

Links: