Werk van dit Wampyric Rites passeerde al eerder de revue. Denk daarbij aan The Eternal Melancholy Of The Wampyre of de split met Nansarunai. Al dit lekkers kreeg je aangeboden door het Litouwse Inferna Profundus label. De Ecuadorianen van Wampyric Rites kozen nu echter voor het Portugese Signal Rex om hun nieuwste kindje voor te stellen. En dit drietal heeft toch al behoorlijk wat kindjes gemaakt. Veelal gaat het dan om demo’s en splitalbums. De heren maken ook nog altijd deel uit van de Pure Raw Underground Black Metal Plague net als bijvoorbeeld Winterstorm of Ründgard.
Pure ondergrond black metal, zo bestempelen de heren dus hun werk. Nochtans zitten er opnieuw een hele hoop keyboardriedeltjes en andere geluidjes verwerkt in de vijf nummers op dit nieuwe album, The Wolves Howl To The Moon. Als je daar wat abstractie van maakt, kan je inderdaad stellen dat de basiselementen behoorlijk rudimentair en dus als eenvoudig te bestempelen zijn. De messcherpe screams van Wampyric Strigoi, die we ook kennen van het eerder vernoemde Winterstorm, liggen lekker in de mix. Vaak is de productie van dit type ondergrondplaatjes maar van bedenkelijk allooi. De drie heren van Wampyric Rites hebben er echter opnieuw voor gezorgd dat de geluidskwaliteit toch de middelmaat overstijgt. Zo ben je natuurlijk wel beter in staat, in de monotonie van hun muziek, de beperkte finesse toch te onderscheiden. De rollende drums samen met de dreigende, spookachtige keyboardpartijen op Rites Under The Fullmoon, zijn bijzonder interessant te noemen. De typische opzwepende drumcadans doet dan vervolgens gewoon de rest. De ondergeregende leadpartij op het instrumentale Amidst The Fog Of Eternity heeft ook wel iets. Het vormt zo wel de ideale brug naar de akoestische intro van het titelnummer. Een akoestische partij die wordt ondersteund door wat junglegeluiden, wolvengehuil, handgeklap, traditionele drums en -toms. Verder is dit titelnummer wel behoorlijk divers te noemen en word je van de ene in de andere ritmewisseling geduwd.
Beklijvend werkstuk, dit The Wolves Howl To The Moon van Wampyric Rites. Beklijvend in de context van uitvoering en gebruikte thema’s, beklijvend niet zo zeer in de context van alles gaat aan je lijf blijven plakken, daar is het gewoon te weinig vernieuwend of te weinig sappig voor. Nochtans is het een hele geruststelling te horen dat er nog altijd blackmetalbands zijn die gewoon lekker in het zompige, vochtige blackmetalmoeras vast blijven zitten zonder maar enige intentie te hebben om daar uit te kruipen.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
