Op 8 april van dit jaar kwam er een cd uit waarop door de samenstellers een mooi overzicht werd gegeven van Vlaamse en Nederlandse bands die aan de wieg stonden van heavy metal: Crash! Bang! Wallop! De cd werd ondersteund door een mooi boek. Of is het juist andersom? Hoe dan ook, Zware Metalen kreeg de kans om dieper in te gaan op de totstandkoming van deze uitgave. Auteurs Vincent Loozen (V) en Antoon Dautzenberg (A) beantwoorden de vragen.
Hey, hoe gaat het met jullie beiden?
V: alles goed, we hebben de afgelopen veel tijd gestoken om Crash! Bang! Wallop! onder de aandacht te brengen en gaan nu weer langzaam aan de slag met volgende projecten.
A: Ja ik werk momenteel aan een filmscript en leg de laatste hand aan mijn nieuwe roman die dit najaar verschijnt.
Is Crash! Bang! Wallop! Een project wat is ontstaan om de tijd te doden tijdens de coronaperiode of liepen jullie al langer met het idee rond?
A: Het idee stamt nog van voor Corona maar de uitvoering hebben we uiteindelijk pas echt gedaan tijdens de periode van Corona.
V: het contacteren van alle bands en het doen van interviews voor ons boek was sowieso tijdrovend maar het voordeel was dat door Corona veel mensen thuis zaten en dus ook tijd hadden om mee te werken. Het gaat om een dubbel cd en een boek.
Ondersteunen deze zaken elkaar of kun je bijvoorbeeld ook het boek lezen zonder de cd te hebben beluisterd?
V: Het boek is zeker goed te lezen zonder de muziek maar is enkel verkrijgbaar in de box met dubbel lp. Dus dan kun je maar beter ook meteen de nummers luisteren lijkt me, haha. De cd en lp zijn wel los, dus zonder boek, te koop.
A: Op de cd staan trouwens twee extra nummers ten opzichte van de dubbel lp. Ik denk wel dat als je het boek leest en daarna de plaat luistert veel van de nummers een extra dimensie krijgen. Er staan prachtverhalen in het boek.
Jullie hebben je gericht op de periode 1979 – 1984. Waarom deze periode?
A: Dit was het beginperiode van de New Wave Of British Heavy Metal. De geboorte van dit nieuwe genre was ergens in 1979 en toen ging het snel. De jaren erna zat het genre in zijn pubertijd en die pubertijd liep gelijk aan de onze. Dus ons onzeker jongensgemoed kreeg een stevige brok zelfvertrouwen van de vele harde bands die plots ook in België en Nederland als paddenstoelen uit de grond kwamen. Het nieuwe genre voelde echt als een grote nieuwe metal-familie.
V: In deze periode was er ook nog geen sprake van sub-genres. Elke nieuwe harde band viel onder de vlag van Heavy Metal. Na 1984 kwamen de talloze sub-genres.
A: En na 1984 deed haarlak en eyeliner zijn intrede in de metal. Al die gladde hairmetalbands hebben me nooit iets gezegd dus dat leek ons een goed moment om te markeren als het einde van de beginjaren.
Hoe hebben jullie de bands voor de CD’s geselecteerd? Welke criteria werden daarbij gehanteerd?
V: door heel veel oude bands terug te luisteren. We hadden afgesproken dat we beiden een veto mochten gebruiken om nummers te weigeren. Maar geen van ons heeft dat veto hoeven te gebruiken. We waren het er op voorhand ook al snel over eens dat we geen ballads op Crash! Bang! Wallop! wilden. Maar de rockballad is vooral ook een ergerlijk fenomeen van na 1984.
Zijn er in dit proces ook bands afgevallen waarvan een van jullie ze er best op wilden hebben?
V: Jazeker maar meestal omdat de opnames die wij hadden geselecteerd uiteindelijk pas van na 1984 bleken te zijn. Persoonlijk vind ik het jammer dat de Belgische band Cyclone er niet opstaat. Zeker omdat we na het verschijnen van de plaat erachter kwamen dat Cyclone in 1983 al een heel goede demo had opgenomen.
Was het lastig om de bands te vinden?
A: Niet echt. Zowel Vincent als ik waren in de begindagen zo bezeten door heavy metal dat we heel veel bands kenden. We moesten er wel weer ons oude cassettedeck weer voor aansluiten want in die dagen namen we alles op op cassettebandjes. En door internet en Spotify was het ook gemakkelijk om op zoek te gaan naar de nummers of bands die ons in die dagen toch waren ontsnapt.
Wilden alle bands die jullie hebben benaderd gelijk meewerken of kostte dat nog wat overredingskracht?
V: Bijna iedereen wilde meteen meewerken. Alleen zijn wij beiden niet echt actief op de sociale media dus was het leggen van contact soms nog wel wat omslachtig.
Was er persoonlijk contact met de bandleden of verliep dat via het (toenmalige) management?
A: Veel van de bands hebben natuurlijk al lang geen platenfirma laat staan management meer dus met vrijwel iedereen was er rechtstreeks contact.
V: Wij hebben ons ook helemaal niet hoeven bezig te houden met de afhandeling en zakelijke kant van deze afspraken. Dat was het werk van Excelsior Records, de platenfirma die Crash! Bang! Wallop! heeft uitgebracht.
Het album staat niet op Spotify. Een bewuste keuze van jullie en het label?
V: Dit is een beslissing van ons label en eerlijk gezegd weet ik niet precies wat hiervoor de reden is.
Zit er een persoonlijke favoriet van jullie tussen?
A: Meer dan één hoor. Maar ik ben heel blij dat Metal King van The Rogers er op staat. Een nummer van hun enige release, een maxi-single. Het is een avontuurlijke vreemde rauwe mix van stijlen. Het klinkt een beetje als Venom met een surfgitaar. Heel bijzonder.
V: Alle nummers zijn mijn favoriet hoor, haha. Maar de onbevangen recht voor z’n raapse protometal van S to S roept elke keer weer een grote glimlach bij me op.
Er staat op de cd een exclusief nummer van Mover, de eerste band van Arjan Lucassen. Kwam hij zelf met dit nummer en was er persoonlijk contact met hem?
A: Als oud gitarist van Bodine en Vengeance mag je Arjan één van de grondleggers van de New Wave Of Low Lands Heavy Metal noemen. Dus we zijn hem thuis gaan interviewen voor ons boek. Tijdens dat gesprek vertelde hij over Mover en dat hij nog ergens een cassettebandje had liggen met een paar opnames van die band. Een paar dagen later ontvingen we een mail van Arjan met een digitaal bestand van het nummer Don’t Touch It. Had hij rechtstreeks van het cassetje overgezet en klonk nog verrassend goed ook. Mover was trouwens ook de eerste band van de Israëlische zanger Schmoulik Avigal die een paar jaar later met Picture een van de beste Nederlandse heavy metalplaten zou maken (Diamond Dreamer).
V: We ontvingen een paar dagen geleden trouwens nog een heel leuk berichtje van Arjan dat hij echt blij was dat een nummer van zijn eerste band na veertig jaar eindelijk op plaat was verschenen en dat hij ontzettend trots was dat hij heeft meegewerkt aan ons project. Dat zijn natuurlijk de allermooiste complimenten om te krijgen.
Ik neem aan dat jullie liefde voor muziek ontstond bij het hardere, prille metalwerk eind jaren ’70. Zijn jullie daarna ook naar andere genres gaan luisteren?
A: Ja ik ben vanaf 1984 steeds meer naar het snellere en hardere werk gaan luisteren en volg het allemaal nog op de voet. Ik ben een heel groot bewonderaar van Roadburn. De verschillende stijlen en de permanente drang naar avontuur van zowat elke artiest op dat festival vind ik echt fantastisch.
V: Mijn smaak heeft zich behoorlijk verbreed maar alles waar stevig gitaarwerk in zit heeft nog steeds mijn voorkeur. Ook luister ik, misschien wel door het samenstellen van Crash! Bang! Wallop!, weer veel naar old-school metalbands.
Waar zijn jullie, terugkijkend, het meest trots op?
V: Op de reacties van de muzikanten. Het voelde fijn om de pioniers eindelijk eens de credits te geven die ze verdienden.
A: Dat klopt en we zijn ook behoorlijk blij met het artwork dat Maarten Donders voor onze plaat heeft gemaakt.
Zoals altijd is het laatste woord aan jullie:
A: No hairspray, No Eyeliner, Just Raw Energy.
V: ik had het niet beter kunnen zeggen.