Headlines

Dit is album nummer twee voor deze Portugezen. Het eerste album Exilio verscheen in 2019. Het nieuwe album heet: Covid 666 - Velhos todos com o caralho, oftewel: Covid-666 - Oude mannen fucken ons allemaal. Deze jongens zeggen in hun promopraatje dat zij 'niets geven om mijn gevoelens', en dat is hun goed recht.Lees verder ›

Na het uiteenvallen van de Zweedse band Morbus Chron besloot gitarist Robert Andersson om Sweven op te starten. Muzikaal gezien valt de appel niet eens zover van de boom aangezien The Eternal Resonance ook een mix van rock en progressieve metal is, gecombineerd met een vleugje death. Je verwacht het niet uit Scandinavië.Lees verder ›

Het is tijd voor een vreemde combinatie waar lezers die in 2019 naar Roadburn zijn geweest wellicht al bekend mee zijn. Destijds trad de Amerikaanse folksinger-songwriter Emma Ruth Rundle voor de gelegenheid op met de heren van het sludge-gezelschap Thou. Blijkbaar is dat goed bevallen, want anderhalf jaar later is de plaat May Our Chambers Be Full daar.Lees verder ›

Your Majesty maakt integere occulte doom met een knipoog naar het verleden. Ondanks dat deze Madridse dame en heren geen vermelding hebben gemaakt van hun invloeden is het al vrij snel duidelijk dat Kyuss, Black Sabbath en Khemmis in de platenkast aanwezig zijn. Your Majesty brengt deze debuut EP uit op het piepkleine Oekraïense Loneravn Records.Lees verder ›

Godverdomme, is dat even een mooi (verlaat) kerstcadeau! Uit het niets was daar een link op Facebook van de band, met daarin een nieuw album dat te beluisteren was. En niet zomaar even een album, nee, ik heb al diverse jaarlijsten gezien die een plekje in de top regionen gereserveerd hebben. En dat is helemaal terecht...Lees verder ›

El Paso doet me altijd denken aan twee dingen: de serie Breaking Bad en een station van het populaire bordspel Ticket To Ride. Hartstikke fijne informatie, doen we niets mee. Omdat het hier toch echt over muziek gaat kan ik mededelen dat de band Sabrewulf ook in dat rijtje moet. Het viertal is namelijk afkomstig van deze Texaanse stad en brengt via Petrichor Records zijn re-release uit van het vorig jaar verschenen Mala Suerte, de tweede full-length van Sabrewulf waarbij de invloed van bands als Hypocrisy, Dismember en Entombed er duimdik bovenop ligt.Lees verder ›

Op t.v. verschijnen de eerste aankondigingen voor kerstfilms, de bijbehorende kerststollen liggen alweer weken in het schap en ik heb (zoals elk jaar even onbedoeld als ongewenst) alweer een flard van Mariah Carey's All I want For Christmas opgedrongen gekregen. Voor wie ook zijn buik nu al vol heeft van alle kerstnummers en dito sfeer kan zich vanaf enkele dagen voor de geboortedag van Jezus Christus laven aan deze e.p.Lees verder ›

Ik denk dat dit de laatste is. De laatste plaat die mijn eindlijst haalt. Toevallig eigenlijk, ik kreeg hem doorgeschoven van een schitterende collega van me bij Zware Metalen, die juist veronderstelde dat mij dit zou interesseren. Sju Pulsarer komt uit via Argonauta Records, waar ook het Belgische Splendidula een onderkomen gevonden heeft. Ook Mitochondrial Sun verblijft daar momenteel en bracht er zijn tweede langspeler uit.Lees verder ›

Trivium is een band die geen introductie nodig heeft. De herkenbare mix tussen thrash en het stevigere werk heeft zijn weg gevonden naar een groot publiek. De wisselwerking tussen de muziek en de vocale prestaties van Matt Heafy (die zijn weg naar de screams definitief heeft teruggevonden) werkt ook…Lees verder ›

Zo tegen het einde van het jaar mag een recensie van de nieuwe plaat van Oceans Of Slumber niet ontbreken. Het naar de band genoemde album kwam op 4 september uit via Century Media Records. Winter was in 2016 mijn eerste kennismaking met de groep. En ook het eerste album waarop zangeres Cammie Gilbert haar rijke stemgeluid laat horen. Vocaal doen de heren echter ook een duit in het zakje, waardoor er ter afwisseling ook grunts te horen zijn. Dit hoorden we op de vorige plaat The Banished Heart ook veelvuldig terug.Lees verder ›

Jesu, Justin Broadrick. Jaar na jaar brengt de beste man zijn levenservaringen in plaatvorm uit. Nostalgie, melancholie, spanningen, verlangens, mijmeringen, spijt, ... Hij is een mens zoals jij en ik, die alles probeert te managen, volwassen probeert te worden. Een man die omgaat met uitdagingen. Voor sommigen is hij goddelijk, voor anderen Jesu. Voor mij is hij vooral Jesu, sinds 2004. Albums als Jesu, Conqueror en EP's als Heart Ache en Sun Down/Sun Rise zullen altijd een speciaal plaatsje krijgen in de postrockkast. Nu is er ook een nieuwe langspeler. Terminus. Meteen de adem inhouden met een dergelijke titel, al zijn er momenteel - voor zover ik weet - geen tekenen dat dit de laatste zou zijn.Lees verder ›

Achtste langspeler voor Inquisition, dat aan zijn dertigste levensjaar bezig is. Met een stabiele line-up, en dan heb ik het niet over de geestelijke toestand van de leden, brengt Inquisition black metal die je er zo uit kunt halen. Herkenbaar, soms inwisselbaar, maar steeds met een duidelijk geluid. Black Mass for a Mass Grave is ook zo. Ik ben één van die mensen die ondanks de extra-muzikale zaken blijft luisteren naar Inquisition trouwens. Deze review gaat over het album Black Mass for a Mass Grave, niet over de personen die het brengen.Lees verder ›

Een debuterende Belgische blackmetalband, Serpents Oath, mag meteen de onderwereld betreden via Soulseller Records. Het is op zich al een indicatie. Drie manwezens die liever anoniem blijven (maar allesbehalve beginnelingen zijn), en alle aandacht naar hun creatie zien gaan. Twaalf nummers staan er geprogrammeerd voor ons, goed voor 36 minuten uptempo black metal. Zweden staat hoog aangeschreven bij deze heren, zoveel is meteen duidelijk.Lees verder ›

Na twee eerdere EP's brengt het Servische Mud Factory aan het eind van 2020, acht jaar na de oprichting, zijn eerste volledige album uit: The Sins of our Fathers. Het lijkt een gevalletje beter laat dan nooit. Toch heeft de groove metalband in die acht jaar niet stilgezeten. Naast shows door de hele Balkan en het hebben van een heus eigen festival, heeft de band in het verleden ook de Servische editie van de Wacken Metal Battle gewonnen. Dat belooft veel goeds. Tijd om het volume op elf te draaien en de knop eraf te rukken.Lees verder ›

Experimentele black metal uit het warme en vochtige Griekenland. Ik heb nog maar net de debuut EP en debuutplaat van landgenoten Yoth Iria verteerd of er komt weer iets aandrijven uit dit Europese land, dat in het verleden al menig kunstwerk achterliet in één ieders collectie.Lees verder ›

Knekelput Recordings uit Nederland, ik kwam er dit jaar voor het eerst mee in aanraking. Norinian, een eveneens Nederlands gegeven, beviel me behoorlijk. Nu krijg ik zowaar een zesvoudige aanval te verwerken. Zes cassettes, stijlvorm afgewerkt, behoorlijk verfrissend gezien het medium. Hoog tijd voor een special.Lees verder ›

Harkane vertelt graag verhalen. En dan niet het soort dat je aan je kind zou voorlezen voor het slapen gaan. We hebben te maken met een schrijver van epische, mythologische verhalen die je meenemen naar een duister verleden. De muziek dient slechts als medium om deze vertellingen over te brengen op de toehoorder. Passend bij de donkere thematiek van Fallen King Simulacrum krijgen we blackened death voor onze kiezen. De dikke laag symfonische toevoegingen die hier overheen ligt is prominenter dan de make-up van het gemiddelde fotomodel. De combinatie van deze symfonische elementen met ijzige riffs doet sterk denken aan het geluid van ‘nieuwe stijl’ Dimmu Borgir, maar dan met grunts die niet van geluidseffecten worden voorzien. Voeg hier een randje agressiviteit aan toe vanuit bands als Behemoth en Septicflesh en de stijl op Fallen King Simulacrum is compleet.Lees verder ›