escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Ja, er zijn een aantal muzikanten waar ik behoorlijk fan van ben. Personen die ik hoger inschat dan de doorsnee mens, personen die ik wel eens op een piëdestal durf te zetten. Vindsval (Blut Aus Nord), Ihsahn (Emperor), Bornyhake (Borgne), Matron Thorn (Ævangelist), Wintherr (Darkspace, Paysage d'Hiver) en Peter Tägtgren (Hypocrisy). Daarnaast ook Naas Alcameth (Akhlys, Aoratos, Nightbringer) en een drietal bestaande uit de gebroeders Blackburn en Alex Poole (Chaos Moon, Entheogen, Gardsghastr, Skáphe). Daarmee heb ik de meesten genoemd denk ik, althans de muzikanten die niet anoniem te boek staan. Hoe dan ook, Jason Blackburn (deze keer zonder zijn broer) en Alex Poole hebben met Skáphe een nieuw album uit. De tweede gitaar wordt bemand door Dagur Gíslason (Andavald, Drottinn, Misþyrming, Naðra). Ik scoorde mijn vinyl via Babylon Doom Cult, die ze op zijn beurt haalde bij Mystískaos. Mystískaos is de opvolger van het iconische Fallen Empire Records.Lees verder ›

Een half uurtje black/crustpunken? Ja? Hop en we gaan van start met de laatste telg in het rijtje van de Finnen van Dispyt. Deze drie heren brengen Under Tiden Jag Sålde Min Själ Till Satan uit via het Belgische Immortal Frost Productions, een label dat nu en dan toch een neusje heeft voor wat kwaliteitsvlees. Dispyt bestaat eigenlijk uit een stel oudgedienden. Zo vind je Inborr en Englund terug in de bezetting van de blackmetalband Ondfødt. En Lillmåns in bezettingen van ...And Oceans, Chthonian en het grote Finntroll.Lees verder ›

Begin 2019 spraken we Devin Townsend naar aanleiding van Empath, zijn wonderlijke album dat op het punt stond uit te komen. Toen al gaf hij aan dat hij het live heel anders wilde gaan doen: de backing tracks hadden een te voorname rol gekregen en stonden in de weg van de livebeleving van zowel fans als artiest. Dat kon zo niet langer. Eind 2019 hebben de fans in Europa met eigen ogen kunnen aanschouwen wat de vriendelijke Canadees bedoelde. Recent volgde met Order of Magnitude: Empath Live Volume 1 een fraaie liverelease van die tour. Het leek een mooie aanleiding om eens met Devin te spreken. Het kostte hem bij aanvang echter zichtbaar moeite om te praten over een show van een jaar geleden. De man leeft eenvoudigweg teveel in het “nu”. En meer “nu” dan corona wordt het niet. Maar eenmaal los praat Devin ook honderduit over zijn visie op muziek (energie), over humor en over het nieuwe The Puzzle, een album dat - vergezeld door een film en een beeldroman - over een paar maanden al op de wereld wordt losgelaten.Lees verder ›

Dankzij corona is het al maanden schipperen om nog iets van live muziek te zien. Vlak voor de nieuwe lockdown Nederland weer platlegde, mochten er nog maximaal dertig bezoekers worden toegelaten in een concertzaal. Met de bar gesloten. Geen doen eigenlijk voor wie dan ook betrokken is bij het organiseren van concerten, maar Officium Triste nam de uitdaging aan en kreeg twee keer dB’s in Utrecht vol. De doomband leverde daarmee de perfecte soundtrack voor deze tijd, met nummers vol miserie, ellende en andere zaken waar bloemen snel van gaan verwelken.Lees verder ›

Terwijl de dagen korter worden, de temperaturen dalen en de stilte in de straten toeneemt, zoekt men naar licht in de duisternis. Helaas is dat niet te vinden in de nieuwe aflevering van Osmium, de zwaarste podcast in het Nederlands. Het zuurste presentatieduo van de Benelux heeft namelijk een extra scheut azijn door hun oliebollen beslag geroerd, en blikt terug op een jaar van algehele malaise: afgelaste of verplaatste optredens, festivalplannen die in het water vielen, releases waarvoor de hype even snel weer doodbloedde als dat hij opkwam en het besef dat muziek leeft of sterft middels sociale interactie. Als kerst op de taart wordt er ook nog wat recentere ellende besproken. Terwijl Pim het leger van Anita’s, Priscilla’s en Sonja’s vervloekt dat de Zware Metalen advent kalender bombardeerde, probeert een met keelontsteking geteisterde Niels uit te leggen waarom kerstnummers het muzikale equivalent van een natte krant zijn. Gelukkig is er ook ruimte voor positiviteit, namelijk de persoonlijke jaarlijstjes van de presentatoren. Wat waren nou dé releases die als een baken van hoop uitstaken boven de zee van gruwel die 2020 is? Dat, en meer, in deze extra aflevering van Osmium.Lees verder ›

Zoals elk jaar hebben we ook nu weer ons best gedaan om voor onze lezers een nieuwe kerst playlist te creëren. Staat ook jouw favoriet tussen deze 69 kerstplaten? Laat ons gerust weten welk nummer we zijn vergeten!Lees verder ›

Rondom de jaren '90 was België de bakermat op het gebied van rauwe, ongepolijste metalcore die doorspekt was met death- en thrashinvloeden. De scene genaamd H8000 herbergde enkele bekendere namen als Liar, Regression en Congress,  maar had ook met wat minder bekende acts genoeg goede muziek te bieden. Uiteindelijk hield de storm tot het eind van vorig millennium aan waarna het een stuk stiller werd vanuit deze contreien.Lees verder ›

Reverorum ib Malacht. Pure cult. Im Ra Distare Summum Soveris Seris Vas innoble stond in 2018 hoog in mijn jaarlijst. Ook collega Yves kent de kracht van Reverorum ib Malacht, getuige zijn review van De Mysteriis Dom Christi. Het is een zonderling fenomeen, deze Zweedse blackmetalband. Naar verluidt zijn het katholieke kwasten, het kan best zijn. Dat Dark Funeral-drummer Janne Jaloma nu en dan gebruikt wordt, is op zich geen zonde.Lees verder ›

Symfonische black metal: oh wat is dat toch een bijzonder genre. Bands als Dimmu Borgir, Old Man’s Child, Emperor, Carach Angren en Cradle of Filth zijn toch wel de grotere namen van dit subgenre der zwarte metalen. Zoals je misschien al ziet, staat er ook een Nederlandse band tussen de lijst (Carach Angren). Misschien voegen we wel een tweede Nederlandse naam toe aan dit lijstje? De heren van Misanthropia doen in ieder geval een worp met het nieuwe album, Convoy Of Sickness.Lees verder ›

Het Noorse blackmetalgezelschap Myrholt heeft Zware Metalen de primeur gegeven voor zijn nieuwe release. Je kunt de EP genaamd Retterting hieronder integraal beluisteren. Op deze EP horen we eigen interpretaties van nummers van Dead Can Dance, Slayer en Black Sabbath, aangevuld met drie nieuwe nummers. Deze laatste zullen ook op het komende album Sjelebot te horen zijn. Daarnaast is ook het album Solens soenn og maanens datter vanaf heden verkrijgbaar…Lees verder ›

Sinds het jaar 2003 brengt dit soloproject, Mons Veneris, de ene na de andere ranzigheid uit. Samen met Irae maakt hij deel uit van de zogenaamde Portugese Black Circle beweging. Verwacht je dan ook maar aan de vuilste black metalvariant die er bestaat. Er is geen reden om te…Lees verder ›

Zaterdag 13 maart 2021 had een hoogdag moeten worden voor de organisatoren van Metalworksfest. Voor het eerst in de geschiedenis stond er een XL-editie van het indoorfestival gepland. De maar niet stabiliserende coronacijfers in België maken de vooropgestelde datum helaas onhaalbaar. Uitstel dus maar zeker geen afstel! Met zaterdag 12 maart 2022 is er reeds een nieuwe datum bekend. Dat headliner Vader, Crisix, Insanity Alert en Oceans reeds hun…Lees verder ›

Een Hongaar met twintig albums op zijn naam in negen jaar tijd. Alleen al met deze band. Dat wil je toch niet afslaan. Zeker niet als er zeven verschillende genres staan in de omschrijving van zijn muziek. Covid Diaries? Ja, nu ga ik helemaal overstag. Deze verscheen op 15 mei. Kun je nagaan in welke tijdsperiode hij werd gecreëerd...Lees verder ›

John Carbone zingt met zulk een ongeëvenaarde passie en techniek dat ik nog wat zangles nodig heb om deze nummers ook maar eer aan te doen, en ik ben een getraind zanger. De frasering en legato’s zijn van een bijna ongezien niveau in het genre en qua timbre zitten we in de buurt van een iets minder nasale Greg Puciato (Killer Be Killed, ex-The Dillinger Escape Plan, The Black Queen).Lees verder ›