Soulfly – Totem

Iets meer dan een jaar geleden schreef ik hier al over het feit dat men in huize Cavalera nooit lijkt te slapen. Ook bij de zoon van Max is het virus overgeslagen en zodoende klopt zijn Zyon dit Totem ook weer gewoon in, zijn vierde plaat voor de band en Soulfly‘s twaalfde in totaal. Er is deze keer wat meer tijd genomen om het geheel vast te leggen, daar waar het traditiegetrouw om de twee jaar ongeveer nieuw werk in de schappen lag. Arthur Rizk nam samen met alleskunner Max de productie voor zijn rekening en het mag gezegd worden, het eindresultaat mag er op productioneel gebied absoluut zijn! Rizk deed dat overigens eerder bij onder andere Code Orange, Power Trip en Cavelera Conspiracy. Diezelfde man speelde ook nog even mede de gitaarpartijen in voor Totem aangezien Marc Rizzo inmiddels vertrokken is. Daarmee doet Rizk feitelijk ook even een ‘Cavalera’tje’.

Een paar luisterbeurten zijn genoeg om op concluderen dat Max al zijn échte inspiratie en bevlogenheid niet in een van zijn velen zij-projecten heeft gestopt, maar alles heeft getrechterd in dit nieuwe vuurwerk van Soulfly. Tekstueel borduurt hij uiteraard voort op het bestaande repertoire met de thema’s spiritualiteit en natuur. Opener Superstition laat dit buiten zijn opgefokte en thrashende karakter al horen aangezien het nummer geïnspireerd is door de Superstition Mountain in Arizona, terwijl titels als Totem en Ancestor ook nietsverhullend zijn. Ook met alle tribal invloeden voelt het weer als thuiskomen, maar wat een échte dealbreaker is tijdens Rot In Pain, The Damage Done, het titelnummer of een Ecstasy Of Gold, zijn de sprankelende en massieve gitaarriffs, het rebelse randje dat alleen Max in volle glorie kan bewerkstellingen met zijn muziek en de fraaie tempowisselingen inclusief vurige breaks die louter uitnodigen om de nekspieren even flink aan te spreken. Tevens laten deze composities nog maar eens onmiskenbaar horen wie er bij Sepultura een grote vinger in de pap had destijds. Dit is gewoon simpelweg genieten!

Toch ligt het niveau van dit twaalfde album niet continu zo hoog. Zo klinken Filth Upon Filth, Rot In Pain en Ancestors redelijk rechttoe-rechtaan, maar wél oerdegelijk en geheel volgens de kenmerkende Cavalera-receptuur. Hetzelfde laken een pak voor Scouring The Vile, dat in zijn brute riffwerk en stuwende tempo mooi aansluit bij de noemenswaardige (gast)vocalen van John Tardy, bekend van Obituary uiteraard. Laat Soulfly anno 2022 met die ‘multi-tools’ nou alsnog de mond weten te snoeren van critici. Door alle nummers logistiek goed weg te zetten, verveelt het hele album zelden en blijft het tempo er goed in zitten. Ook de experimenteerdrang krijgt met XII en het uitgebreide, afsluitende Spirit Animal een plek op Totem. Waar de synthesizers en ’80’s goth-invloeden á la The Cure bij de eerstgenoemde een belangrijke aandeel vormen, gaan alle registers nog maar eens open tijdens de afwisselende afsluiter.

“Whatever Max Cavelera hammers out on his four-string guitar, it always sets souls free”. We hadden het niet beter kunnen verwoorden, hoewel dat lang niet voor alle albums van de band geldt. Echter, Totem klinkt bevlogen, kakt zelden in en heeft voldoende inspiratie en veelzijdigheid meegekregen om ook op de langere termijn nog te boeien. Soulfly is terug van (even) weggeweest, maar levert met zijn twaalfde plaat wél één van zijn beste werkjes af uit zijn discografie. Als we dat op de vijfentwintigste verjaardag nog mogen concluderen, mag de omvang van het compliment wel duidelijk zijn.

Score:

83/100

Label:

Nuclear Blast Records, 2022

Tracklisting:

  1. Superstition
  2. Scouring The Vile
  3. Filth Upon Filth
  4. Rot In Pain
  5. The Damage Done
  6. Totem
  7. Ancestors
  8. Ecstasy Of Gold
  9. Soulfly XII
  10. Spirit Animal

Line-up:

  • Max Cavalera – Zang, gitaar
  • Marcus Rizk – Gitaar
  • Mike Leon – Basgitaar
  • Zyon Cavalera – Drums

Links: