escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Ik heb mijn uiterste best gedaan om een mooi kader te creëren voor Aeon Of Eternal maar ik krijg het niet passend. Blijkbaar heeft men zelf ook moeite om een goede definitie te geven van de stijl die dit project nu eigenlijk bezigt. Melodic death doom, melodic black metal, atmospheric black is wat er boven het begeleidend schrijven staat en dat klopt wel, maar het dekt geenszins de volledige lading.Lees verder ›

De situatie waarin de wereld zich bevindt is de heren van Flotsam and Jetsam kennelijk niet in de koude kleren gaan zitten. Hoe anders te verklaren dat Blood In The Water toch wat anders klinkt dan zijn ook al uitstekende voorganger? Bij mij is The End Of Chaos (man, het moest nog beginnen!) in ieder geval blijven hangen als een energieke en positieve heavymetalplaat waarbij de motor van de oude rotten uit Arizona volle toeren maakte: “Live your love without regrets, Don’t be a prisoner of time!”. De nieuwe worp is echter grimmiger en laat meer ruimte voor bezinning.Lees verder ›

Helleruin is een eenmansblackmetalband en dat is een reden om zowel mijn interne alarmbelletjes te laten rinkelen als reikhalzend uit te kijken naar wat debuutplaat War Upon Man gaat brengen. De reden: zwartgeblakerde eenmansprojecten vallen voor mij uiteen in twee categorieën. Categorie 1: heerlijk, geef meer! Categorie 2: waarom vallen mensen de wereld lastig met hun wanproduct? Ook Helleruin valt perfect in een van deze twee categorieën.Lees verder ›

Gelijk de Griekse goden op de berg Olympus, beziet Emperor het blackmetalgepeupel van ons, gewone stervelingen, aan. Platen maken doen ze al twintig jaar niet meer, maar zo nu en dan verlaten de heren Ihsahn (zang, gitaar), Samoth (gitaar) en Trym Torson (drums) hun paleizen, dalen af, pikken onderweg nog wat muzikanten op en laten vervolgens horen hoe het moet: black metal maken. Zij die daarvan getuige mogen zijn…Lees verder ›

Vanuit de Balkan komt deze nieuwe band. Het is echter niet duidelijk wie er achter zit, laat staan dat we meer te weten komen van waar de leden precies afkomstig zijn. Evenmin weten we of zij ook nog ervaringen hebben opgedaan in andere bands. Wat wel vast staat is dat het Franse Osmose Productions toch wat zag in deze band en prompt de EP Mrtvaja uitbracht. CMPT betekent niks meer of niks minder dan "dood". De achtergrond voor de teksten en het artwork is een verwijzing naar het eigen en specifieke omgaan met de dood die verstrengeld zit in iedere bewoner van de Balkanregio, bij de één bewust, bij de andere onderbewust. Black metal is de muzikale kunstvorm waaraan deze band zich waagt.Lees verder ›

Red Dawn Rising is afkomstig uit Kortrijk, België. Dit Weight Of The World verzamelt tien melodische metalcore nummers met een knipoog naar bands als In Flames, Killswitch Engage en As I Lay Dying. De lat kan je ergens leggen, ook erg hoog. Je kan gewoon verwijzen naar de lat en er verder niks mee doen. Je kan ook keihard je best doen om er toch maar te geraken. Ik ben benieuwd wat deze Kortrijkzianen gaan doen. Deze heren steken de vele middelvingers op naar zij die te verwend en te lui zijn om iets te ondernemen, om iets te bereiken in het leven ook al levert dit negatieve feedback op. Zij trachten ons wakker te schudden! En terecht!Lees verder ›

'Popcultuur en popmuziek gaan over hoe goed en leuk alles is. Dat is eigenlijk afstompend, 'blinding'. Er wordt bijna geen ruimte gegeven aan emotie van twijfel of pijn, terwijl dat sowieso in een mensenleven aanwezig is. Bij iedereen is dat. Het was geen bewuste keuze om een band te beginnen rond 'pijn'. Je merkt uiteindelijk dat dat je 'ding' is en dat dat eruit komt. Na een lange tijd wordt dat je troef.'Lees verder ›

Nazxul. Al sinds 1996 ben ik fan van deze Australische blackmetalband. Ik ontdekte toen als zestienjarige het nummer Watching and Withering op de compilatie Blackend: The Black Metal Compilation Volume 2 en mijn wereld stond even een aantal minuten stil. Na het debuutalbum Totem (met comedian Steve Hughes op drums, die je hierrrr moet bekijken) volgde de monumentaal sterke EP Black Seed. Daarna enkele splits en heel veel stilte. Tot 2009 en de langspeler Iconoclast. De magie (mede mogelijk gemaakt door de drumslagen en keys van Tim Yatras) die van die plaat uitgaat bedwelmt me nog steeds. De vrij pathetische review die ik toen schreef is er ver over, maar het geeft aan dat ik er crimineel gek van was en nog steeds ben. Eisenwald bracht het album toen uit. Twaalf jaar later is er een derde langspeler, die via het onbereikbare Seance Records is verschenen.Lees verder ›

Nu er albumrecensies van Carpenter Brut en GosT zijn verschenen op Zware Metalen, laat de redactie het nieuwe werk van synthwave-seigneur Perturbator ook niet meer links liggen. Menig metalfestivalweide is inmiddels ondergedompeld in de industrial darksynth van het pseudoniem van Parijzenaar James Kent. Daarnaast verwierf Perturbator bekendheid met zijn fijne remix van Alcest’s Sapphire, die als bonustrack op Spiritual Instinct werd uitgegeven. Tot slot werd James Kent, na in 2017 zijn heavy jaren '80 synths op Roadburn Festival te hebben gespeeld, gevraagd om samen met Emma Ruth Rundle het geroemde festival in 2020 te cureren. Om die redenen durf ik te veronderstellen dat Perturbator geen onbekende meer is in onze metalscene.Lees verder ›

Uit het land van ontvoeringen van journalisten (Wit-Rusland dus) komt Khandra. Twee EP's maakte de band eerder. Nu is het tijd voor het echte werk: een heuse langspeler, getiteld: All occupied by sole Death. De naam Khandra vertaalt in het Russisch naar 'melancholie'.Lees verder ›

Vrijdag! Het laatste weekend van mei staat voor de deur en die beuken we in met volgende clips: Wormwood, Dee Snider, Mitochondrial Sun, SkyEye, Almost Dead, Tygers of Pan Tang, Adna, Eyes Wide Open, Unwanted Noise, Silver Lake by Esa Hopolainen, Lost in Grey, Mama Doom, Cataleptic, Wolfenmond, Progeny of Sun, Luminous Veil, Thron, Spiral Grave, Danny Elfman en Centuries.    Lees verder ›

De achtentwintigste aflevering van Osmium, de zwaarste podcast in het Nederlands, staat geheel in het teken van het Eurovisie Songfestival. Jazeker, dat lees je goed. Pim en Niels kijken door een kritische, metalen en zure lens naar de absurdistische glitterwolk die op 22 mei vanuit Ahoy Rotterdam in de ogen van ruim vijf miljoen kijkers werd uitgestrooid. Naar eigen zeggen zou dit “het meest moderne live TV evenement van de wereld” moeten zijn, maar is het zijn tijd wel zo ver vooruit? En was er eigenlijk nog enige muzikale kwaliteit te vinden, of bleef het slechts bij een aaneenschakeling van gechoreografeerde wansmaak op een podium? Ook wordt er stilgestaan bij de grindcoreband Ultra Vomit, die in de tuin van het Élysée-paleis in Parijs mochten spelen, terwijl president Emmanuel Macron toekeek. Jazeker, dat lees je wederom goed. Uiteraard worden er ook weer wat fijne luistertips gegeven, de één nog simplistischer dan de ander. Met muziek van, hoe kan het ook anders, Lordi.Lees verder ›

Het West-Vlaamse black metal combo Thronum Vrondor brengt morgen zijn vierde langspeler Dies Tenebrosa Sicut Nox uit via Immortal Frost Productions. Twee jaar na Ichor (The Rebellion) kunnen de fans weer euforisch worden met een album van de heren Crygh, Vrondor en SvN. Dies Tenebrosa Sicut Nox is nu in zijn geheel te beluisteren via onderstaande stream. Je hoort hem hier als eerste, vanaf 20u00.Lees verder ›

'Ik hoor in theorie dat mensen vaak refereren naar catharsis enzovoorts, maar ik ervaar dat ook wel. Het creëert een heel apart gevoel, die live shows. Er gaat een heel grote kracht vanuit. Als mens of als onderdeel van de show voel je je ook wel in zekere mate soms onoverwinnelijk en dat creëert echt iets heel surreëels. Het hangt er ook wel vanaf in hoeverre ik dat nodig heb op dat moment. De regelmaat doet afbreuk aan de noodzaak.'Lees verder ›

Soms verlies je zaken uit het oog. Soms kom je dan weer dingen tegen, bijvoorbeeld bij het opruimen of iets dergelijks, die je al jaren niet meer in je handen hebt gehad. Zo moet ik schromelijk toegeven dat de discografie van de Finnen van Impaled Nazarene, ondanks het feit dat het toch cult-helden zijn met een roemrijk verleden, me de laatste jaren wat is ontgaan. Hoe komt dat?Lees verder ›