Het is weer eens tijd om een relatief onbekende band in ons land wat naamsbekendheid te geven. Ditmaal gaat het over het uit Tel Aviv (Israël) afkomstige Tomorrow’s Rain. Dit Ovdan is het tweede volwaardige album van de band. Van het debuut Hollow is zowel een Engelstalige als Hebreeuwse versie beschikbaar. Geen idee of dat bij dit Ovdan ook het geval zal zijn, maar het digitale album dat uw redacteur van dienst voorhanden heeft is vooralsnog in de Engelse taal.
De opener Roads laat dat al zonder enige twijfel horen. De zware, neerslachtige gitaarriffs en trieste gezangen laten slechts een kleine glimp van hoop doorschijnen. En hoor ik daar nu ook een saxofoon? Vrij smaakvol is deze beginfase van dit maar liefst zevenenhalve minuut durende nummer. De track barst daarnaast ook uit zijn voegen door de overweldigende melodische invloeden. Er zijn echt wel slechtere manieren om een album in te luiden hoor! De krijsstem zo net na de zesde minuut versterkt het nummer alleen maar meer. Met Sunrise lijkt de focus dan weer te verschuiven richting trage, doch ritmische doom. Toch komt er al snel de nodige furie en wanhoop om de hoek kijken. Deze vorm van scherpte – waarbij de vocalen vooraan in de mix staan – en melancholie bevalt mij wel. Muaka laat vervolgens de gastbijdrage van Attila Csihar horen, die zijn stem op een meer verhalende manier gebruikt. Het nummer zelf is wat aan de agressieve kant, terwijl Room 124 zich nadien weer veel meer als een sloper laat typeren. De wat bevreemdende toetsenpartij die voorbij komt, is voor mij wel een klein hoogtepunt. En zo zijn het over het algemeen ook de details die het verschil maken. Compositorisch zijn de nummers niet in alle gevallen hoogstandjes. Daarvoor mist het net een bepaalde mate van finesse of uitzonderlijkheid.
I skuggornas grav doet wel een poging om de luisteraar te betoveren met diverse gastvocalen, etherische sferen en een trage voortzetting. Toch ben ik veel meer gecharmeerd van Burning times. De gastvocaal van Jan Lubitzki (Depressive Age) in combinatie met de instrumentale kracht die doom en melancholie verenigt, biedt zoveel meer luistergenot. Tel daar nog eens de schoonheid van een gitaarsolo en de snerpende, grillige vocaal van Yishai Sweartz bij op om het nummer te vervolmaken. Tijdens Turn Around komt er dan weer een stuk gothic naar boven, waarbij we ook onmiskenbaar een Paradise Lost-referentie terug horen, met name in het heerlijke gitaarwerk. Het is overduidelijk één van de beter uitgedachte nummers van dit Ovdan. Convalescence weet mijn honger naar tragiek dan eindelijk helemaal te verzadigen. Het is dit nummer waarnaar ik op zoek was, al van meet af aan. De combinatie tussen de gesproken vocalen en de krijsstem onder begeleiding van de intense zware sfeerzetting doet mij hunkeren naar meer van dit alles. Hier komt dan ook de Swallow The Sun-gelijkenis naar voren. Rainbow is een akoestisch intermezzo dat niet zoveel op het lijf heeft, maar vooral als opmaat dient voor het korte Intensive Care Unit. Mogelijk een weerspiegeling van de ervaringen van Yishai Sweart, die in 2023 een zwaar hartinfarct kreeg en een open hartoperatie onderging. De band sluit de tweede plaat af met een gothicrockversie van het eerder gepasseerde – en hier besproken – Turn Around. Mooi, maar ik had veel liever nog een ander nummer gehoord in de trant van het melancholische Convalescence. In dit geval blijft het bij een wens en moeten we het met deze – toch wel opvallende – keuze van de Israëlische band doen.
Score:
82/100
Label:
AOP Records, 2024
Tracklisting:
- Roads
- Sunrise
- Muaka
- Room 124
- I skuggornas grav
- Burning times
- Turn Around
- Convalescence
- Rainbow
- Intensive Care Unit
- Turn Around (gothic rock version)
Line-up:
- Yaggel Cohen – Bas
- Nir Nakav – Drums
- Yoni Biton – Gitaar
- Raffy Mor – Gitaar
- Alex Karlinsky – Keyboard
- Yishai Sweartz – Vocalen
Links: