Headlines

Alluvial kent een relatief korte historiek. De band bracht zijn eerste langspeler uit in 2017. Dit betrof een volledig instrumentaal werkstuk, geschreven door gitaristen Keith Merrow en Wes Hauch, dat in eigen beheer werd uitgebracht. In de tussentijd onderging de band een complete transformatie. Eerstgenoemde oprichter verliet de band, er werd een krabbel gezet bij Nuclear Blast en drie verse toevoegingen kwamen de gelederen versterken. Waar de band dus staat voor een nieuw begin, kan dat van de huidige personele bezetting zeker niet gezegd worden. Zowel medeoprichter Wes Hauch (ex-Black Crown Initiate, ex-The Faceless) als de nieuwkomers Kevin Muller (ex-Suffocation, The Merciless Concept) en Matthew Paulazzo (Aegaeon) brengen een karrenvracht aan ervaring met zich mee. De kenner weet dan al genoeg. We kunnen ons gaan opmaken voor een dik halfuur aan progressieve, technische death metal van hoogstaande kwaliteit. Lekker!Lees verder ›

We kunnen ook gewoon Eximperitus gebruiken als bandnaam, maar waarom zouden we dat doen? Deze Wit-Russische bruutband die lijkt alsof ze ontstaan is door te headbangen op een toetsenbord opereert anoniem, wat vrij logisch is, want het zijn Wit-Russen. Wit-Rusland is zoals u weet een land dat geregeerd wordt op een manier waarbij voyeurs als Putin, Hoover, de gehele Mossad, de 'ndrangheta en de Sicherheitsdienst samen de grootste producenten van natuurlijk glijmiddel worden als ze er zouden naar staan gluren. Übernarcist Alexander Lukashenko heeft het landje nog steeds volledig in zijn macht en zal dat doen tot hij welverdiend de kist ingaat. Goed, het gaat hier gelukkig nog over muziek, dus laten we die trieste mens even negeren. De naam Eximperituserqethhzebibšiptugakkathšulweliarzaxułum bevat fragmenten uit het Latijn, Oud-Egyptisch, Akkadisch en Sumerisch om de "onuitsprekelijke naam van het anti-universum" te vormen. Willowtip Records is niet te verlegen om dergelijke ongein uit te brengen. Het debuut genaamd Prajecyrujučy sinhuliarnaje wypramieńwańnie Daktryny Absaliutnaha j Usiopahłynaĺnaha Zła skroź šaścihrannuju pryzmu Sîn-Ahhī-Erība na hipierpawierchniu zadyjakaĺnaha kaŭčęha zasnawaĺnikaŭ kosmatęchničnaha ordęna palieakantakta, najstaražytnyja ipastasi dawosiewych cywilizacyj prywodziać u ruch ręzanansny transfarmatar časowapadobnaj biaskoncaści budučyni u ćwiardyniach absierwatoryi Nwn-Hu-Kek-Amon, uwasabliajučy ŭ ęfirnuju matęryju prach Ałulima na zachad ad ękzapłaniety PSRB 1620-26b (ik doe het expres hoor) miste ik, helaas, maar de daaropvolgende EP W2246​-​0526 - uitgebracht in eigen beheer - kreeg wel een review. De heren maken technische death metal.Lees verder ›

Deze demo van Hexen Holocaust verscheen enige tijd geleden en is het derde wapenfeit van het vijftal dat onder andere bij Necroblood al een pak demonen opriep in en uit het verleden. Hexen Holocaust brengt deze cassette uit als voorbode voor het komende Equinox Baneful Assembly album, dat er wellicht dit jaar nog komt. De heren brengen (net zoals bij Necroblood) blackdeath van de beestige soort.Lees verder ›

Nog geen anderhalf jaar na het verschijnen van Bedehuis verschijnt het tweede album van het Nederlandse Ossaert. Of het coronatijdperk daar iets mee te maken heeft kun je binnenkort op deze site lezen want een interview is in de maak. Feit is wel dat het enige bandlid P rap is met schrijven en opnemen van zijn muziek. W tekende naast sessie-drumwerk voor de mix en mastering. P is ook verantwoordelijk voor de teksten bij Ossaert en mijn god, wat heeft hij er (getuige het venijn dat er vanaf spat) de pee in.Lees verder ›

Over het laatste album van An Autumn For Crippled Children, getiteld All Fell Silent, Everything Went Quiet, was ik behoorlijk kritisch. Niet in de laatste plaats vanwege het feit dat diens voorganger, het kwalitatief zeer aansprekende album The Light Of September alle perken te buiten ging, met name op het gebied van sfeer en samenhang. De laatste plaat had te weinig echte uitschieters en verbleef daardoor teveel in de anonimiteit.Lees verder ›

Soms weet je echt niet waar je naar zit te luisteren. Ik zweer het, hoeveel keer er ook "experimenteel" in de promosheet staat en hoeveel er ook Strange in de bandnaam staat, soms weet je echt niet waar je zit naar te luisteren. Soms weet je zelfs niet hoe je moet lezen wat er staat. Alsof het allemaal nog niet moeilijk genoeg is om je staande te houden in een wereld vol verandering waar SQL een taal is en WAP in de verste verte niets met Worst Appelmoes en Patat(ten) te maken heeft.Lees verder ›

Deze drie Fransen, afkomstig uit de regio Rouen, verenigen zich in de band Sordide en doen dit al sinds 2013. We zouden de heren ook moeten kennen van eerder werk zoals hun debuut uit 2014, La France A Puer. Ook verwijs ik graag naar hun vorige album uit 2019, Hier Déjà Mort. De Franse black metal heeft zijn eigenheid, zijn karakteristieken en is met andere woorden een interessante school of stroming om volgen. Ik schreef het al eerder en ook dit nieuwe album, Les Idées Blanches, mag aan het rijtje, erg goede Franse blackmetalalbums, toegevoegd worden. Het spreekt vanzelf dat een Frans toplabel als Les Acteurs De L'Ombre Productions, hun landgenoten een handje helpt. Een beetje chauvinisme kan geen kwaad.Lees verder ›

Op sommige momenten wil je even weg uit de drukke stad, uitwaaien op een plek waar de natuur nog haar ongerepte gang kan gaan. En dan heb ik het niet over de gebruikelijke bospaden waarop je struikelt over de boomers en de ANWB-koppels. Hoe dieper je het woud in wandelt, hoe verder je tot jezelf komt. Dark folk is voor dit soort tochten de ideale begeleidingsmuziek. Een nieuwe telg aan deze muzikale stam is het Groningse Mortifero. Dit is de band achter de zangeres (en tevens oprichtster) met dezelfde naam. Met The Death Ballads presenteert ze haar eerste EP. Een plaat die is uitgebracht door het illustere Ván Records.Lees verder ›

Laten we eens niet te veel woorden vies maken aan de trieste taferelen die zich momenteel afspelen in Israël, maar gewoon praten over muziek. Hoewel Israël niet bepaald de bakermat van metal is, zijn er toch wel wat bands afkomstig uit dit land waarvan één van de meest bekende ongetwijfeld Orphaned Land zal zijn, maar ook Eternal Struggle. Eternal Struggle bracht in 2018 al een single en wist ook een plek te bemachtigen in de Wacken Metal Battle namens dit Aziatisch land. Het viertal brengt met Year Of The Gun dan eindelijk zijn debuut en persoonlijk vind ik de afgelegde reis naar dit eerste werk al bewonderenswaardig.Lees verder ›

Ian ‘Lemmy’ Kilmister overleed op 28 december 2015 en op die dag hield zijn Motörhead op te bestaan. Maar ook weer niet, want iemands overlijden betekent al heel lang niet meer dat het daarmee gedaan is met het uitbrengen van nieuw werk. Bovendien had Lemmy bij leven en welzijn al nauwelijks controle over wat er onder zijn bandnaam werd uitgebracht, laat staan na zijn dood. En dus is de vraag alleen: wordt wat we hier gaan bespreken live-album nummer 21 (!) of compilatiealbum nummer 69 (!!).Lees verder ›

Ook al ligt het zelfmoodbos in Fuji - Japan - toch hebben we het hier niet over de Japanse (depressive?) black metal band Suicide Forest. Gelukkig maar, want dingen zoals de in 2021 uitgebrachte EP Peony Pink van deze Japanners wil je echt echt niet horen. ECHT NIET! Het Amerikaanse Suicide Forest wil je waarschijnlijk ook niet horen, maar gaan we toch reviewen. Forest uit Rusland (niet langer in leven) is een echte aanrader trouwens qua black. Carpathian Forest kennen jullie wel, Sadistik Forest misschien ook, net als A Forest of Stars. Maar nu dus Suicide Forest. Een eenmansband uit Amerika die zijn tweede langspeler uitbrengt via Avantgarde Music, een prima label. Vijf nummers, voor drie kwartier alles behalve plezier.Lees verder ›