Nu er albumrecensies van Carpenter Brut en GosT zijn verschenen op Zware Metalen, laat de redactie het nieuwe werk van synthwave-seigneur Perturbator ook niet meer links liggen. Menig metalfestivalweide is inmiddels ondergedompeld in de industrial darksynth van het pseudoniem van Parijzenaar James Kent. Daarnaast verwierf Perturbator bekendheid met zijn fijne remix van Alcest’s Sapphire, die als bonustrack op Spiritual Instinct werd uitgegeven. Tot slot werd James Kent, na in 2017 zijn heavy jaren ’80 synths op Roadburn Festival te hebben gespeeld, gevraagd om samen met Emma Ruth Rundle het geroemde festival in 2020 te cureren. Om die redenen durf ik te veronderstellen dat Perturbator geen onbekende meer is in onze metalscene.
Lustful Sacraments is het laatste album dat Perturbator met het label Blood Music zal uitbrengen, vier jaar na de release van de EP New Model. Het album gaat kalm van start met het instrumentale Reaching Xanadu. De toetsen doen al snel denken aan het briljante Corrupted By Design op New Model. Titeltrack Lustful Sacraments vervolgt met sexy synthwave, die uit duizenden te herkennen is. De single Excess, met duidelijke post-punkinvloeden, was al eerder uitgebracht en ook te horen tijdens Perturbator’s Europese tour in 2019, waar Zware Metalen getuige van was in de Amsterdamse Melkweg. Voor het nummer Secret Devotion is de samenwerking opgezocht met de gothic rockers van True Body. De uiterst dansbare beats maken dit nummer minder duister, maar de heerlijke vocalen roepen tegelijkertijd het gevoel van de muziek van Depeche Mode en New Order (Joy Division) op.
Death of the Soul is op zijn beurt is een nihilistische, filmische track. Perturbator was naar eigen zeggen geïnspireerd door old-school EBM (Electronic Body Music), zoals Deutsch Amerikanische Freundschaft (DAF) en het Belgische Front 242. The Other Place zuigt je met onheilspellende synths – onmiskenbaar de signatuur van Perturbator – mee naar een andere, donkerdere plek. Op nét de juiste momenten komt de versnelling na enkele wat langer uitgesponnen toetsen er weer in. De apocalyptische basistoon is eigenlijk ook wel passend voor ons enigermate dystopische heden. Dethroned Under a Funeral Haze doet qua zang en opbouw denken aan Sentient op The Uncanny Valley uit 2016. Het is opvallend dat Perturbator op deze plaat meer gebruik maakt van ruis in de synths en dat hij qua sfeer de luisteraar minder het gevoel geeft door een futuristische stad te cruisen. In Messalina, Messalina wordt de zedeloze vrouw van keizer Claudius op genadeloos duistere wijze bezongen. Het zal lekker zijn om dit nummer live te aanschouwen, want het gaat er snoeiend hard aan toe! Afsluiter God Says betreft een samenwerking met niemand minder dan de Franse sludge-, stoner-, doommetalband Hangman’s Chair. Tedere vocalen omlijsten een verre dagdroom waar je door een breakdown vanjewelste meedogenloos uit wordt ontwaakt. Met een beklemmend gevoel zet ik de plaat snel nog een keer aan, want je hebt meerdere luisterbeurten nodig om Lustful Sacraments op waarde te schatten.
Minder cyberpunk zoals op Dangerous Days, meer technobeats zoals op New Model. Minder Miami Vice, meer gothic. Minder neon, meer zwart. Met Lustful Sacraments laat Perturbator zien meer in zijn mars te hebben dan het invullen van de clichés van synthwave.
Score:
80/100
Label:
Blood Music, 2021
Tracklisting:
- Reaching Xanadu
- Lustful Sacraments
- Excess
- Secret Devotion (ft. True Body)
- Death Of The Soul
- The Other Place
- Dethroned Under A Funeral Haze
- Messalina, Messalina
- God Says (ft. Hangman’s Chair)
Line-up:
- James Kent – Synths, drum programmering, gitaar, basgitaar, vocalen
Links: