Ik heb mijn uiterste best gedaan om een mooi kader te creëren voor Aeon Of Eternal maar ik krijg het niet passend. Blijkbaar heeft men zelf ook moeite om een goede definitie te geven van de stijl die dit project nu eigenlijk bezigt. Melodic death doom, melodic black metal, atmospheric black is wat er boven het begeleidend schrijven staat en dat klopt wel, maar het dekt geenszins de volledige lading.
Aeon Of Eternal is een eenmansproject uit Polen, opgezet door iemand die zichzelf Aeon noemt. Gestart in 2020, waarna afgelopen winter alles is opgenomen voor het op 23 april verschenen debuutalbum The Wanderer. Aeon doet vrijwel alles zelf: componeren, instrumenten bespelen, de zang, opnames, mixen en masteren. Hij heeft echter wel wat hulp gekregen op bepaalde vlakken zoals vrouwelijke vocalen, cleane vocalen en wat gitaarsolo’s.
Wat mij altijd opvalt, is dat multi-instrumentalisten vaak het drummen niet of nauwelijks onder de knie hebben en terugvallen op het programmeren van het drumgeluid. Ook op dit album zijn de drums afkomstig uit de computer en dat is in veel gevallen jammer want daarmee haal je de menselijke factor uit het drumwerk en daarmee ook een stukje emotie. Dat terwijl Aeon juist aangeeft dat zijn inspiratie uit alle hoeken van de metal afkomstig is om hem in staat te stellen met Aeon Of Eternal gevoelens te uiten via de muziek. Als je muzikaal op andere vlakken dan toch geholpen wordt, laat dan ook de drums door een persoon van vlees en bloed inspelen. Maar misschien ontbraken hem de middelen hiervoor.
Zoals ik al zei: de muziek laat zich moeilijk classificeren. Eerder omschreven stijlen zitten er zeker in maar dat is lang niet alles. Blackened death is ook een genre dat ik wil meegeven want dit hoor ik toch wel in elk nummer terugkomen. Atmospherisch, avant-garde en licht progressief komen ook aan bod en ook thrash, doom, gothic en shoegaze sijpelen door de muziek heen. Fans van Alcest, Draconian, Dissection en Trees Of Eternity worden in de promotie geattendeerd, maar ik hoor ook raakvlakken met Myrkur en The Sins Of Thy Beloved.
Is daarmee de muziek slecht? Oh nee, zeker niet. Integendeel. Met de nodige fantasie word je meegenomen door wouden en over vlaktes gehuld in duister en mist. Als de dageraad eindelijk aanbreekt en de mist optrekt, kom je tot de ontdekking dat je helemaal alleen door de natuur dwaalt. Wolken drijven over en plots bereik je een vlakte van ijs. De lucht trekt dicht en het onweer barst los.
Daruuraha en Deigh zijn voor mij hoogtepunten van het album. Daruuraha heeft mooie afwisselingen met een gothic, doom en avant-garde blackmetalstijl. Zelfs een oosters getinte chant komt in dit nummer voorbij.
Het heeft me de nodige luisterbeurten gekost om het allemaal een beetje te doorgronden, iets wat mij altijd wel boeit in muziek. De titels van de nummers zijn ook een mysterie. Een vlugge zoektocht leert mij dat het allemaal woorden zijn uit verschillende talen. Niwl is Welsh voor mist en Sumu betekent in het Fins hetzelfde (mist). Koit is Ests voor dageraad, Daruuraha is Somalisch voor wolken, Deigh is (oud-)Iers voor ijs, Torden is Noors voor donder en het afsluitende Veda is Turks voor vaarwel.
Omdat de drums helaas geprogrammeerd zijn, valt de score iets lager uit, maar nog steeds heel hoog. Ik vind het namelijk een knap staaltje werk van deze Aeon. Ik kijk met veel plezier alvast uit naar zijn volgende album.
Score:
89/100
Label:
Eigen beheer, 2021
Tracklisting:
- Niwl
- Sumu
- Koit
- Daruuraha
- Deigh
- Torden
- Veda
Line-up:
- Aeon – Alle instrumenten, zang
Link: