Headlines

De Engelse thrashers van Solitary bestaan 25 jaar en vieren dat met de uitgave van een in 2019 opgenomen concert op het fameuze Bloodstock-festival. Er is werk van gemaakt want naast een cd met drie opnieuw gemixte en gemasterde nummers krijg je er, met interview en alle videoclips, ook nog een dvd bij met heel wat extraatjes.Lees verder ›

Was er dan helemaal niets goeds aan de wereldwijde coronapandemie? Tot voor kort kon ik ook niets bedenken maar na beluistering van J.B.O.'s nieuwste album wel: de grenzen waren dicht en er kwam ook geen troep de grens over. In maart van dit jaar, het staartje van corona dus, glipt dit album de grens over.Lees verder ›

Maansverduistering … wanneer de zon, de aarde en de maan op één lijn staan, en de aarde daarbij in het midden staat, valt er geen zonlicht meer op de maan. Er valt een duisternis over het hemellichaam, dat vervolgens een rode gloed krijgt. Helemaal donker wordt het weliswaar niet op de maan, maar de verduistering heeft toch iets mystieks en voor sommigen zelfs iets onheilspellends over zich. Zou het iets zijn waar het uit Los Angeles afkomstige The Dark Alamorté zich ook mee bezig heeft gehouden?Lees verder ›

Evergrey zit niet graag stil. De band houdt van touren en gaat tijdens en na optredens graag in gesprek met hun fans, iets wat ze erg misten tijdens de wereldtournee van dat ene kroonvirusje waar u ongetwijfeld een en ander over opgevangen hebt de voorbije twee jaar. De Zweden zitten vol energie en dat blijkt ook uit het aantal albums: A Heartless Portrait (The Orphean Testament) is album dertien op 24 jaar tijd. Voorganger Escape Of The Phoenix kwam amper vorig jaar uit, The Atlantic dateert van 2019. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan natuurlijk, maar is dat niet wat veel Evergrey op zo’n korte tijd? Nieuwsgierige lezer, scroll gerust al even naar beneden voor de score, en keer dan graag nog even terug naar deze bespreking!Lees verder ›

Ja, hou er maar mee op, beste anderen. Wanneer de eerste plaats het doel zou zijn, hou er dan maar mee op. Alle hoop is sinds 20 mei van dit jaar vervlogen, plant de vlag maar elders. Hoop is een genietbare slet en die slet is bij deze tot 1 januari 2023 in muzikaal tijdskrediet gegaan. Meer zelfs. Moedwillig capituleren doen de meeste geestelijk capabelen onder jullie stante pede. Gedwee. Met een thesaurus onder het armzalige ledemaat, voor wie zich in de subtop bevindt op het gebied van stijlkundige ontwikkeling. Niet voor mij, in contrario, voor mij zou het daarentegen een hoofdag moeten zijn, want deze review benadert de honderd punten, bij voorbaat, met voorbedachte rade, en daar hoort een carrouselplaats bij en - als het even kan - een vermelding op de geilige Facebookfeed.Lees verder ›

Het Duitse Thrash/Metalcore gezelschap Mein Kopf Ist Ein Brutaler Ort (je moet maar op zo'n bandnaam komen...) is met Ton Steine Sterben toe aan zijn derde album. De vorige twee zijn niet besproken bij Zware Metalen en dit wordt ook mijn eerste kennismaking. Mein Kopf Ist Ein Brutaler Ort vond recent onderdak bij een groter label en wordt het Duitse antwoord op Lamb Of God genoemd.Lees verder ›

“You hopeless rotten swine, you deserve to be buried alive.” De dames en heer van het Bulgaarse Gwendydd zijn boos. En niet een beetje ook.Lees verder ›

Through Mists is het geesteskind van Canadees James Aniston. Dit Kingdom Of Sky is het tweede album dat hij, helemaal eigenhandig, in elkaar gedraaid heeft. Hij heeft zich laten inspireren door In Flames, Soilwork, oude Arch Enemy (dat wil zeggen: het Johan Liiva tijdperk) vervolgens voegt hij daar geheel naar eigen smaak nog wat Canadese deathmetalinvloeden aan toe. En? Dat klinkt toch behoorlijk interessant! Maar, dat is het absoluut niet! Het is één grote kliederboel. Denk aan een jonge kleuter die met een potje vingerverf aan de slag mag gaan op de achterzijde van een grote rol behangpapier. Wat gebeurt er? De kleuter hangt helemaal vol, overal vingerverf maar niet op het behangpapier en als het er al op hangt, kan niemand van ons eruit op maken of oma ook op het zogenaamde kunstwerk staat.Lees verder ›

In coronajaar 2021 maakte Roadburn Festival er het beste van. In plaats van een ‘regulier’ festival, organiseerden zij in dat jaar een afgeslankte maar even bijzondere online variant genaamd Roadburn Redux. Op dit digitale festival stonden veel bands die ook op de geannuleerde 2020 editie zouden hebben gestaan. Zo ook Ierse psychedelicatroubadours Tau & The Drones Of Praise. Vanuit een kleurrijke studio gaven zij een meevoerend live optreden genaamd Dream Awake. Deze opvoering is nu op plaat verschenen.Lees verder ›

Een splitalbum uitgebracht door het Litouwse Inferna Profundus Records. Het label dat op één juli van dit gezegende jaar een heus black metal zomeroffensief op ons loslaat. Hij doet dit door een arsenaal aan vinyls uit te brengen van ruwe, rauwe ondergrond blackmetalbands van over zo wat de hele wereld.Lees verder ›

Zet je helm op, pak een knuppel en sla je hele woonkamer kort en klein! Van deze plaat wil je moshen, dingen kapot maken of zoals een iets beschaafder persoon zou doen: op zijn minst met een vies gezicht je hoofd goedkeurend wild heen en weer bewegen. Pak het beste van Sylosis, Kill Switch Engage en Bleed From Within, gooi dit in de blender en Malevolence is het resultaat. We krijgen in een ruim halfuur niks minder dan kwaadaardige bedoelingen. Maak je klaar voor Malicious Intent.Lees verder ›

Een kleine vier (!!!) jaar geleden kreeg ik de impuls om een deathmetalalbum te recenseren en heb ik het gelijknamige album van Jungle Rot aangepakt. Een album dat aanvankelijk moest groeien, maar ik toch wist te waarderen naarmate ik het vaker ging luisteren. De band maakt anno 2022 nog steeds brute death met scheurende gitaren, zware drums en teksten over oorlog, de dood, moord, marteling en corruptie. Daar dan ook geen verandering. Maar wat brengt A Call To Arms ons dan wel?Lees verder ›

Trek de baklava maar uit de kast, zet een glaasje ouzo neer en gooi al je serviesgoed op de grond. De Griekse goden van Septicflesh dalen na vijf jaar afwezigheid weer af van de Olympus om het volk te verblijden met de elfde langspeler Modern Primitives. Septicflesh is zo'n band die eigenlijk geen verdere introductie behoeft. Laat ik dat dan voor de verandering ook een keer niet doen.Lees verder ›

Als het ware opgestraald door een ufo was Fenice van Ufomammut even kwijt op onze redactie. Vandaar dat hij pas boven water kwam toen Ufomammut zijn tiende album daadwerkelijk uitbracht. Beter laat dan nooit luidt het gezegde, en dat geldt in het geval van Fenice zeker.Lees verder ›

We hebben het ondertussen al uitgebreid gehad over het Gelderse Erscheinung, zowel over de 8mm opnames als de nieuwe plaat genaamd Gelderse Nachtsagen. In de review van dat laatste album werd al melding gemaakt van een nog te verschijnen annex, de EP Spokerij I. Deze cassette-EP (ook beschikbaar op 10"), de tweede na Introductie in de laaglandse mysteriën, bevat vier nummers en is goed voor een kleine achttien minuten obscure black.Lees verder ›