Headlines

Een aantal malen eerder werd het werk van de Ierse band Slidhr op Zware Metalen besproken. Zo was daar in 2007 Demo 1, dat overigens al in 2006 werd uitgebracht, en in 2013 het debuutalbum Deluge. Debemur Morti Productions is het label waar de band al sinds zijn begindagen mee samenwerkt. Een label dat voor mij dikwijls een indicatie is voor kwalitatief interessant materiaal. Alleen al dit jaar reken ik de laatste uitgaves van Imperial Crystalline Entombment en Sühnopfer tot kanshebbers voor de jaarlijst. Deze bands vinden niet voor niets onderdak bij hetzelfde label als dit Slidhr. Kunnen de Ieren zich in het rijtje succesvolle releases laten toevoegen met dit White Hart!, of blijft het album, evenals het eerder besproken Deluge, in de middenmoot hangen?Lees verder ›

De Ijslandse band Fortið is vaste kost bij Zware Metalen. En aangezien ik dit jaar het schitterende land bezocht en er een leven voor en na dit bezoek bestaat, pik ik dit Narkissos er dus met veel plezier tussenuit. Er verschenen maar liefst een vijftal recensies die ik hier achtereenvolgens met u zal delen Völuspá Part III: Fall of the Ages, Pagan Prophecies, 9, The Demo Sessions, World Serpent. Lees verder ›

Twee heren uit Polen die sinds 2010 black metal maken. In 2015 passeerde het debuut Three Emperors’ Triangle nog bij ons ter recensie. Van die line-up is nu enkel nog maar vocalist/drummer Bila en gitarist/bassist Bene over. Dus van een zeskoppige band ten tijde van het debuut terug naar een duo. Het debuut werd door collega Yves omschreven als een wat minder inspirerende Dimmu Borgir-kloon. Hoe de drie opvolgende albums Degenerate, Perfidia en Sacra Doctrina klinken is bij mij nog niet duidelijk. We richten ons voornamelijk op het nieuwe vijfde album met de titel Disintegration om een oordeel te vellen.Lees verder ›

Een bizarre mix van grind, black en experimentele muziek gecreëerd door een Pools gezelschap met in de gelederen maar liefst vier(!) vocalisten. Geheel onbekend? Neen zeker niet, want Gruzja bracht het door ons gerecenseerde debuut I iść dalej in 2019 al uit. Redacteur Joris zag het allemaal niet zo zitten met deze Polen die terloops ook nog eens op de albumhoes een ventje in een fontein laten pissen. True ende evil of niet dan? De twee opvolgende platen lieten we dan ook maar voor wat het was, om nu plaat nummer vier wel weer een kans ter beschouwing mee te geven. Het is niet dat mijn kennis van de Poolse taal zo groot is want ik heb evengoed ook een vertaalmachine nodig, maar Koniec Wakacji schijnt het einde van de zomer aan te duiden. De plaat met een hoes die voor de gemiddelde grindband niet zou misstaan komt in ieder geval op het goede moment uit.Lees verder ›

Met een lastig uit te spreken bandnaam komt hier het Amerikaanse Arborescence of Wrath ineens om de hoek zeilen. Dit muzikale epos, Inferno, is het debuut van deze tongbreker. De band is getekend door Transcending Obscurity Records en ik moet zeggen dat ik heel veel waardering heb voor het label en zijn eigenaar Kunal Choksi. Ik kan alleen maar raden hoe lastig het moet zijn een label te beheren vanuit India en dan ook nog eens op het hoge niveau dat wordt geleverd bij veel van zijn releases.Lees verder ›

De Griek Ayloss is ongetwijfeld een man met een druk bestaan. Zo bestiert hij niet enkel deze eenmansband Auriferous Flame, maar ook een heel aantal andere bands, eveneens dikwijls in zijn eentje. Wellicht is de ambientblackmetalband Spectral Lore zijn meest bekende. Met dit Auriferous Flame, dat nadrukkelijk niet gezien mag worden als een nevenproject, maar als volwaardige eenmansband, bracht hij eerder het debuutalbum The Great Mist Within uit. Deze is niet op Zware Metalen ter recensie verschenen. Verschillen met de voorganger zijn met name het toegenomen tempo, meer complexiteit en het verder uitdiepen van de blackthrashstijl, aldus de bijgeleverde promo.Lees verder ›

ΘΛΙΨΙΣ of Thlipsis is een Griekse band. De bandnaam betekent verdriet, onderdrukking. Dawn Of Defiance is eigenlijk het debuutalbum van dit Griekse viertal, dat deze plaat heeft opgenomen in verschillende studio's als ik het zo lees. De vocalen werden zelfs opgenomen in Bulgarije. De heer Achilleas Kalantzis van het Suncord Audiolab had er echter geen enkele moeite mee alles vlotjes in elkaar te mixen en tevens de plaat van een meer dan degelijk master te voorzien. Het geheel wordt aangekondigd, door het eveneens Griekse Floga Records, als een typisch Griekse blackmetalrelease en tot op zekere hoogte is dat ook zo.Lees verder ›

Het duo King ov Wyrms uit Tucson, Arizona komt met zijn tweede album op de proppen. Dit The Womb ov Borealis is ten opzichte van het niet door ons gerecenseerde debuut Lord ov Thornes een stuk creatiever aldus vocalist en snaarberoerder Michael Sanchez. De creativiteit is de vrije loop gelaten,…Lees verder ›

Wat hebben de bands als Cirith Ungol, Carach Angren, Ephel Duath, Gorgoroth, Sammath Naur en Amon Amarth gemeen? Hun namen zijn allemaal afkomstig uit de verhalen van J.R.R. Tolkien. Sterker nog; het lijkt wel of het land van de donkere heerser uit deze verhalen de beste namen oplevert want al deze namen zijn terug te vinden in het land Mordor.Lees verder ›

'Puur Satanische black metal met het vintage gevoel van de grootse jaren negentig.' Zo staat de muziek van Asagraum beschreven in het korte promotekstje dat is meegeleverd bij hun nieuwste occulte ritueel, het poëtisch getitelde Veil Of Death, Ruptured. En daarin ligt toch wel mooi de essentie van deze Nederlandse band rond mevrouw Obscura. Asagraum is inmiddels acht jaar oud en Veil Of Death, Ruptured zal te boek staan als album nummer drie. Ik heb het geluk gehad om in 2019 diens voorganger, Dawn of Infinite Fire, van een analyse te mogen voorzien en dat album kon me alvast heel erg bekoren. Voor wie de band nog niet zou kennen (wat eerder onwaarschijnlijk is als je blackmetalliefhebber bent in de lage landen…), even een korte voorstelling: Asagraum staat voor mid-tempo, occulte (satanistische) black metal zonder synths, met een modern, helder geluid, heel wat melodie die afkomstig is van de gitaren en netjes gestructureerde nummers. Obscura zelf is verantwoordelijk voor het vocale gedeelte, een heerlijk volle, rochelende grauw én het snaarwerk, terwijl A. Morthaemer haar sinds 2017 bijstaat op de drums.Lees verder ›

Bandnaam, genre en albumhoes spraken mij zo aan dat ik dacht: hiervan moet ik een review schrijven. 'Atmospheric death' volgens onze interne Zware Lijst, 'death-doom' volgens de eerste info die ik op de promo tegenkwam. Verwacht van dit Finse Asphodelus echter geen al te zware toestanden: op zijn tweede full length Sculpting From Time laat de band vooral melodieuze, sfeervolle, bij momenten zelfs luchtige, melodische rock/metal met doomelementen horen. Qua sfeer en geluid schiet Alternative 4 van zijn-ze-nu-tijdelijk-of-definitief-op-rust Anathema meermaals in gedachten.Lees verder ›

Netherdom zou een band zijn bestaande uit één iemand, één iemand die al jaren rondzwerft in de ondergrond. Deze debuutplaat Forsaking, Forseeking, die via het Duitse Amor Fati Productions op vinyl wordt uitgebracht, is de muzikale weergave van zijn soloreis. Een reis die hem brengt naar blackmetalgronden maar mogelijks ook ver daarbuiten. Althans, zo wordt het ons aangekondigd. Er zouden raakvlakken moeten zijn met Ulver's Bergtatt, Paysage d'Hiver's Winterkälte en Black Cilice's Banished From Time of Voidsphere's To Sense, To Perceive. Lees verder ›

Trounce is een nieuwe Zwitserse band met Coilguns-gitarist en Hummus Records-oprichter Jonathan Nido als meest opvallende naam in de gelederen. Daarnaast treffen we nog ex-The Ocean-drummer Luc Hess aan. Met The Seven Crowns brengt dit zeskoppige gezelschap zijn debuutalbum uit. En als extra toegift krijgen we er ook nog eens een live-opname van het optreden op Roadburn bij. Voor degenen die de band kennen en hierbij geweest zijn, zal dat ongetwijfeld een waardevolle toevoeging zijn.Lees verder ›