South of Heaven in Bilzen is vandaag het paradijs voor Belgisch progressief. Vijf belachelijk gave bands mogen het concertseizoen in de venue aftrappen, georganiseerd door Limburgse sterkhouders URSA. Het was vandaag alvast duimen en vingers aflikken voor liefhebbers van bands die buiten de lijntjes kleuren. Het ging in South of Heaven van metalcore naar progressieve sludge tot shoegaze en theatrale progressieve death, maar toch pasten alle bands wonderwel bij elkaar. Een goed gevulde venue om 19:30 uur laat alvast zien dat livemuziek nog steeds leeft, ondanks dat er steeds minder podiumplekken zijn in Vlaanderen. Daarom een welgemeende dankjewel aan organisatoren URSA en Marco Vreven. Wij van Zware Metalen kunnen niet anders dan deze initiatieven aanmoedigen en als de line-up zo sterk is als vandaag, delen we graag met u hoe hard we genoten hebben van dit festival. Reporters van dienst zijn Lara en MichielJ.
Bij binnenkomst wordt meteen duidelijk dat South of Heaven een waar heiligdom is voor metalliefhebbers. Het brede podium aan de achterwand, met een verhoging zodat zelfs de drummers goed zichtbaar zijn, is het epicentrum van de avond. De muren zijn versierd met karakteristieke bordjes, Jack Daniels-flessen als unieke verlichting en een eclectisch scala aan instrumenten, waaronder een indrukwekkend drumstel; elk hoekje van dit café ademt metal! Voor degenen die even willen ontsnappen aan de drukte bij het podium, biedt een tweede gedeelte extra zitgelegenheid en een tafelvoetbalspel. Beide gedeeltes bevatten een bar die, bij nadere inspectie, volgeplakt blijkt te zijn met posters van verschillende metalartiesten en -bands. Ook hangen er achter de bar schermen waarop te zien is welke band op dit moment speelt. Deze zijn bij South of Heaven regelmatig in gebruik, want eigenaar Marco Vreven zorgt ervoor dat bezoekers geregeld worden getrakteerd op de beste heavy metal die de Benelux te bieden heeft. Op 20 januari zijn dat Dusk One, Unravel, Ursa, Ice Sealed Eyes en Omnerod voor het jaarlijkse Hibernation Fest!
Dusk One
De avond wordt afgetrapt door Dusk One, een thuiswedstrijd voor zanger en gitarist Michiel Jorissen, die zelf afkomstig is uit het prachtige Bilzen. Enkele jaren geleden pakte deze de gitaar weer op, en met de recente toevoeging van drummer Pierre Schifflers en bassist Jean Matthys, was de band klaar om zijn eerste EP Dawn Zero, die enkele weken geleden uitkwam, live te vertolken. De nummers, ieder gebaseerd op één van de vier elementen, vertalen zich naar een uiteenlopende muzikale ervaring, waarin wat rustigere shoegaze wordt afgewisseld met vette sludgeriffs en krachtige screams. Bij Zware Metalen viel deze in ieder geval al goed in de smaak!
Met zo’n gevarieerd repertoire is het altijd even afwachten wat een optreden zal brengen en of de rustigere nummers het metalpubliek kunnen bekoren. De diversiteit lijkt echter in het voordeel van Dusk One te werken; het publiek wordt telkens opnieuw verrast, en de band weet moeiteloos te balanceren tussen de verschillende stijlen. Het eerste nummer dat de band ten gehore brengt, Mastodonia, gaat van start met een moddervette riff, gevolgd door een rustiger stuk, gevuld met melodieuze zang van Schifflers. Deze korte rustperiode wordt echter snel verstoord wanneer het refrein explodeert in krachtige screams, vergezeld door opnieuw die pakkende riff. Dit zet direct de toon voor wat de band vanavond voor ons in petto heeft.
Na deze vette opener gaat de band naadloos over in Heriot, dat eindigt in een heel vet instrumentaal stuk, waarin de drie muzikanten perfect laten zien wat ze in huis hebben. Vervolgens keert de rust even terug in het dromerige Submerged and Subdued, dat we op Dawn Zero al voorbij hebben horen komen. Dit blijkt, verrassend genoeg, een schot in de roos, en wordt ondanks het rustige tempo door het headbangende metalpubliek ook zeker gewaardeerd! Het zou echter geen metaloptreden zijn zonder knallende afsluiter, en Trial by Fire en Makropolis Pt. 2 (Disintegrate) zorgen hier zeker voor. Waar het proggy Trial by Fire het vuurtje alvast wat aanwakkert, stookt Makropolis Pt. 2 deze nog wat verder op met vuige screams en een sludgeriff waar alle metalhartjes alleen maar sneller van kunnen gaan kloppen! (Lara)
Unravel
Na een sterk begin van Dusk One is het nu de beurt aan Unravel, een metalcoreband uit West-Vlaanderen. In 2021 brachten ze hun eerste album Closure uit, gevolgd door de single Running Circle in 2022. Op het podium valt meteen op dat Unravel heeft gekozen voor zowel een frontvrouw als een frontman, die continu schakelen tussen dromerige zanglijnen en rauwe screams. Deze dynamiek creëert in sommige nummers een harmonisch geheel, terwijl in andere nummers de lijnen toch net iets te ver uit elkaar lijken te liggen. De band houdt het tempo er flink in en raast door alle nummers heen, voorzien van lekkere gitaarsolo’s en heavy breakdowns, zoals het een echte metalcoreband betaamt! Hun energieke optreden lijkt in ieder geval goed aan te slaan bij het publiek. (Lara)
Ursa
De organisatoren van de avond, in de band URSA, zijn al een aantal keer voorbij gekomen op onze geliefde site. Deze progressieve metalact uit Belgisch Limburg treedt vandaag voor het eerst op met zanger, niemand minder dan voormalig vocalist van Sons of A Wanted Man. Zeggen dat URSA vandaag zichzelf heeft heruitgevonden is een understatement. Vanaf de eerste seconde is het slopen en nieuwe fundamenten neerzetten. De band speelt met nieuwe energie de oude nummers, waar Jan (zang) met zijn epische présence bovenuit torent. De screams zijn dominant, vullend en warm. Daartegen heb je een drummer die de set van zijn leven speelt en de gitaristen wiens geluid echt niet beter kan. De riffs komen zo hard binnen en elk nootje is helder te onderscheiden. Alex (gitaar) laat maar weer even zien dat hij echt wat kent van klank en betere reclame voor zijn studiodiensten bij Asymmetry Studios is er volgens mij niet. Beste gitaargeluid van de avond en misschien wel het beste gitaargeluid dat ik in lange tijd heb gehoord. Ondanks de nieuwe zanger bleef er toch één instrumentaal nummer in de set, New Levels, en dat was persoonlijk het hoogtepunt. Het was wegdromen en de instrumenten even laten spreken tot de grootste climax op het laatst ons even van de grond tilde. Toch kon setsluiter Advance met zijn belachelijk goede riffs en ditmaal ook met dikke screams erover die epiek evenaren. Hibernation Fest is dè thuismatch voor de groep en de blije gezichten tijdens en na de show zeggen genoeg. Als asynchroon headbangen een sport was dan won URSA goud. Met deze line-up wissel gaan de Limburgse beren heel snel een vaste waarde worden in het clubcircuit. Om in de gaten te houden. (MichielJ)
Ice Sealed Eyes
Het vierde optreden van de avond is dat van Ice Sealed Eyes, een newcoreband met een stijl die wat doet denken aan Bad Omens. Ondanks zijn relatief korte bestaan – slechts twee jaar – heeft hij al indrukwekkende prestaties geleverd. Zo won Ice Sealed Eyes het Tremplin Durbuy Rock Festival en was halve finalist in het concours-circuit van 2022. Op dit moment werkt de band aan een drieluik van EP’s, waarvan de eerste twee vorig jaar verschenen zijn. Ice Sealed Eyes is dus hard aan de bak, en staat met krap twee jaar ervaring toch als gevestigde band op het podium. Niet alleen wordt er vanavond aan één van de nummers een extra zanger toegevoegd – James van Concealed Reality –, ook krijgen we primeur Blue te horen, een nieuw nummer dat nog niet op Spotify te horen is. De band daagt hierna het publiek uit met de vraag of ze iets donkers willen horen, waarna hij Satellite van zijn laatste EP inzet, een heel vet metalcorenummer met een ietwat atmosferisch tintje.
Na een korte blik op zijn Spotify te hebben geworpen, blijkt dat de band ook, zoals de meeste metalcorebands dat tegenwoordig doen, een cover heeft opgenomen. Zijn uitvoering van Everybody van The Backstreet Boys had ik graag in het café met alle andere festivalgangers meegezongen, maar deze werd helaas niet door de band ten gehore gebracht. Dit mocht echter de pret niet drukken; het refrein van zijn eigen nummer Hollow werd snel opgepikt en meegezongen door het publiek, en ook op de rest van zijn aanstekelijke metalcore werd uitbundig geheadbangd en door sommigen zelfs gedanst! (Lara)
Omnerod
De loodzware progressieve metal van Omnerod sluit de avond af. De band hult zich in nevel en een zieke lichtshow. De show begint met een oprechte en rustige speech, maar daarna is het meteen klappen uitdelen onder de gordel. Exotische toonladders worden gemengd met al even exotische ritmepatronen, terwijl bijna orkestrale zang zich afwisselt met putgrunts uit de diepste Ijslandse lavakraters. De show is alles innemend van een band die aardige successen internationaal begint te boeken, terecht ook. We zien hier een band die op de grote festivals in de tent kan headlinen. Er komt vooral werk voorbij van de laatste plaat, The Amensal Rise, waarbij Magnets hard binnenkomt. Afsluiten doet de band met een cover van Archive, You make me feel met Jorgen Monkeby (Shining) op saxofoon. Ik maak me alleen zorgen over de mentale staat van de bandleden, want als je dit soort leipe shit schrijft dan zie je wekelijks demonen in je slaap. Omver geblazen. (MichielJ)
Datum en locatie
20 januari 2024, South of Heaven, Bilzen
Foto's:
James K. Barbosa – Instagram
Asymmetry Media – Facebook
Links: