Drowned – Procul His

Drowned is een band die nog niet eerder bij ons is langs gekomen. Maar daar komt vandaag verandering in. De Duitsers timmeren al geruime tijd aan de muzikale weg, sedert 1993. De huidige line-up is sinds 2012 intact gebleven, dus dat zegt in ieder geval wel wat. Het laatste wapenfeit Idola Specus stamt uit 2014, tien jaar geleden dus. En dat zegt natuurlijk ook wat. In niet mis te verstane bewoordingen rept de bijgesloten promo over muziek die continu tussen death en thrash balanceert. Een meedogenloze cataract van meanderende riffs, die ieder aspect van eerdere releases uitbreidt en verbetert. En dan ook nog: Drowned heeft een album geproduceerd dat zijn tijd overstijgt, geworteld in het verleden en toch vooruitkijkend. Alstublieft, de anticipatie is alvast daar, want met zulke uitspraken verwachten wij natuurlijk niets meer of minder dan een knaller van jewelste!

Waar death en thrash samen worden gebracht kunnen mooie, gave of oerlelijke dingen ontstaan, zo weten wij vanuit het verleden. Procul His is een plaat die het vettigste van al die drie dingen tezamen weet te vermengen. De vocalen zijn oerlelijk monotoon, maar passen perfect naast het gave drumgeweld en de mooie melodische gitaarriffs. Balanceren doen de heren ook heel nadrukkelijk, al direct tijdens het eerste nummer Star Tower waar de eerder genoemde vocalen voor het deathmetalgeluid zorgdragen, tezamen met de ruige riffs. De drums weten er zo nu en dan een smakelijke thrash-cadans aan toe te voegen, maar blasten kan deze gast ook verdomde nauwkeurig. De gitaarriff die continu op standje “repeat” wordt gezet gedurende het tweede nummer Phantom Stairs blaast u gegarandeerd uit uw vuile sokken. Het bonkt, stampt en rammelend als een losgeslagen trein die niet weet of hij nu richting Berlijn of Bonn gaat. Dit behoorlijk lange nummer van ruim zeven minuten weet vrijwel over de gehele lengte door het technische vakmanschap te imponeren. Ik denk ook niet dat deze heren tien jaar lang hebben stil gezeten. Ze resideren ongetwijfeld ook in andere muzikale projecten, dat kan haast niet anders.

 Corpse God is het eerst vrijgegeven nummer en beukt als een malle. Niet zozeer door immense snelheden, wel door het slopende geram en de aangebrachte drumvariaties. Het dreigende gitaarwerk is tevens om de vingers bij af te likken. Van Morbid Angel tot Slayer, we hebben het allemaal al eerder gehoord natuurlijk, maar de band weet er een mooi verhaal mee op papier te zetten. De vocalist is de constante factor in dit verhaal, hij heeft continu de overtuiging in het stemgeluid mee, zoals een goed voorman betaamt. Het stroperige Malachite Mirror start de thrash-molen weer op, om kort nadien ook behoorlijk wat dood en verderf te zaaien. Heerlijk!

Alle nummers overtuigen instant op deze behoorlijk sterke plaat van deze Duitse deathrashband. De samentrekking van death en thrash staat daar niet voor niets, zoveel is wel duidelijk mag ik toch hopen? Het afsluitende Chryseos Vas laat de vocalist ook nog eens hard krijsen om de toch al niet misselijke sfeer kracht bij te zetten. Wat een riffgeweld, sjongejonge. Normaal gesproken zou ik zeggen, “zo worden ze niet meer gemaakt”, maar Drowned bewijst vandaag het tegendeel.

Score:

84/100

Label:

Sepulchral Voice Records, 2024

Tracklisting:

1. Star Tower
2. Phantom Stairs
3. Corpse God
4. Malachite Mirror
5. Man In Devil In Man
6. Blue Moth Vault
7. Seed Of Bones
8. Chryseos Vas

Line-up:

• Tlmnn – Gitaren
• G.ST – Bas, vocalen
• T.E. – Drums

Links:

• Drowned Facebook
• Sepulchral Voice Records