Headlines

Met de komst van het jaareinde kijken we nog snel eens terug om te zien of we niets gemist hebben. En dat hebben we. Deze debuutplaat van Aerdryk met name. Een Belgische eenmansband, bevolkt door C.V.B. (Cult of Erinyes, Monads, Wolvennest), die op zijn eentje een blackmetalalbum uitbrengt via Amor Fati en Babylon Doom Cult. Atmosferische black, geheel in mijn straatje. Los van de score zou die een review krijgen, al was het maar om de lokale scene een duwtje in de rug te gunnen.Lees verder ›

Het Zweedse Death Reich behoeft wat achtergrondinformatie. De band werd in 2018 opgericht door Jonas Blom (onder andere Sacramentum, Runemagick en ex-Grief Of Emerald). Blom verzamelde wat ex-bandleden van Grief Of Emerald om zich heen en Death Reich kreeg gestalte. In het jaar van oprichting werd een demo opgenomen, maar die werd nooit uitgebracht. Inmiddels werd de muzikale stijl aangepast van Amerikaanse naar meer Zweedse death metal. In 2020 werd een eerste EP (Death Camp) opgenomen en twee jaar later ziet de tweede EP (The Final Plague) het levenslicht.Lees verder ›

Iedereen heeft hier weleens last van. Tijdens het doen van de boodschappen heb je een avondmaaltijd gekocht, waar je vervolgens de hele week geen zin in hebt. Aan het einde van diezelfde week, wanneer je koelkast op die ene maaltijd na volledig leeg is, is er geen ontkomen meer aan. Catalyst is mijn vergeten maaltijd. De laatste (op dit moment) openstaande recensie voor dit jaar. Van uitstel kwam bijna afstel, maar nu zijn we toch hier. Gelukkig wil zo'n vergeten maaltijd stiekem weleens verrekte lekker smaken. Vandaag serveren we een waar technisch hoogstandje uit de Franse keuken. Dat is nog een andere koek, of ja biscuit. A Different Painting For A New World.Lees verder ›

Spectral Corruption is een eenmansblackmetalproject uit Slowakije. Twee jaar geleden kwam de debuutplaat Colorless Rays of Sun uit. Deze is geheel langs de burelen van Zware Metalen gevlogen. Op het tweede album staan vijf nieuwe nummers, het intro en de Lamp Of Murmuur-cover niet meegerekend. De Slowaak speelt lustig leentjebuur bij Scandinavische bands uit de vroege jaren '90.Lees verder ›

Met Ivory Gates schotel ik mezelf alweer een onbekende band voor. Google to the rescue dan maar. Blijkt dat de band al meedraait van in het jaar 2000 en het levenslicht zag in het Braziliaanse São Paulo. Volgens de info die we kregen een band die progrock speelt met classic rock invloeden en met deze Behind The Wall aan zijn vijfde plaat toe isLees verder ›

25! Een jubileum. Filip en FYU brengen ons opnieuw een bloemlezing in het beste wat België en bij uitbreiding ook Nederland ons te bieden heeft in de ondergrond. Editie 25 en 26 vormen eigenlijk een duo, maar wij bij Zware Metalen kunnen niet wachten en brengen jullie deze afzonderlijk naar jullie toe. Hou onze prijsvragensectie in de gaten, want er komt opnieuw een heuse weggeefactie met tientallen exemplaren van deze 25. 26 verschijnt trouwens rond april 2023, dus wie zijn kans gemist heeft zal er een tweede krijgen.Lees verder ›

Deze Spaanse horde initieel afkomstig uit Zaragoza en al actief sinds 1995, Empty, heeft met Omnia Amet Lorem alweer hun zesde langspeler af. Net als voorheen belooft het weer een eerder symfonisch blackmetalwerkstuk te worden. Nemac op bas en Khloros op drum zijn nieuw bij de band, de vraag is dan ook wat hun eigen bijdrage doet aan het geluid en de muziek van dit Empty. Drakkar Productions heeft de handen in elkaar geslagen met andere labels zoals A Fine Day To Die voor de tape - versie en Vertebrae en Negra Nit voor de vinyl - versie van dit album. Dus je kan nog uitzoeken wat je het liefste hebt onder de kerstboom want de plaat komt net voor de eindejaarsfeesten uit.Lees verder ›

De Noren van Dødsengel wijten hun volledige vijfde album, Bab Al On, aan de Godin Babalon. Je mag dus zeker zijn dat naast klassieke blackmetalelementen ook heel wat ritualistische, psychedelische en akoestische escapades tussen de elf nummers verweven zullen zijn. Dit duo Kark - Malach Adonai timmert al aan de occulte weg sinds 2007. Het Franse Debemur Morti Productions is ditmaal de broeder in de arm om de plaat uit te brengen net zoals ze al deden in 2017 met Interequinox. Deze plaat haalde jammerlijk de schrijftafel niet enkel het tweede album, Mirium Occultum, kreeg in 2010 een schrijfsel. Eén van de kritische punten toen, ruim twaalf jaar geleden dus, was het ontbreken van toch wel een eigen gezicht.Lees verder ›

Doorbreken bij het grote publiek is een geluk dat weinig hardcorebands is gegeven. Desondanks laten sommige bands het momentum dat ze hebben opgebouwd voor een doorbraak voor wat het is. Inclination is zo’n band. Ondanks dat ze de hardcorewereld in 2019 imponeerden met hun EP When Fear Turns To Confidence hebben ze dat succes nooit echt benut. Begin dit jaar was er nog wat controverse rondom een uitspraak van de zanger over Rusland en Oekraïne tijdens een optreden, maar verder was het behoorlijk stil rondom de band. Toch is Inclination er niet helemaal mee opgehouden, want na drie jaar wachten brengen de Amerikanen eindelijk het nieuwe album Unaltered Perspective uit op Pure Noise Records.Lees verder ›

Jours Pâles is het geesteskind van Spellbound, de man achter het ter ziele gegane Asphodèle, maar ook nog altijd actief in een band als Aorlhac. Eerder maakte dit Franse Jours Pâles toch behoorlijk wat indruk met de debuutplaat, die ook uitkwam via Les Acteurs De L'Ombre Productions, Éclosion. Dit Tensions is dus de opvolger. De line-up lijkt wat door elkaar geschud te zijn en er is eveneens wat vers vrouwelijk bloed aan toegevoegd. Natalie Koskinen van onder andere Shape Of Despair werkte mee aan deze plaat.Lees verder ›

Skarntyde is een Duits duo dat met deze EP, Da Jeg Gråt Ved Jordens Ruiner, zijn derde oogst presenteert. Een beetje vreemd misschien, want deze Duitsers hebben een Noorse bandnaam, een Noorse albumtitel en ja hoor, zingen ook nog eens in het Noors. Toch bijzonder. De bandnaam is een verwijzing naar een giftige plant, Conium Maculatum oftewel de gevlekte scheerling. En dat is dan weer, inderdaad, de plant waarmee Socrates, één van de Griekse wijsgeren, ter dood veroordeeld werd.Lees verder ›

Uit het hoge noorden van Finland komt dit trio dat opereert onder de naam Napalm Ted. Begonnen als coverbandje dat voornamelijk nummers van Macabre en Terrorizer speelt brengen zij, na twee volledige albums en een rits splits en EP's, nu de zesde EP uit. Lekker doorwerken dus want Napalm Ted bestaat pas sinds 2015.Lees verder ›

Anderhalf jaar geleden mocht collega Al Foet Final Days van Orden Ogan recenseren. Hij was er matig positief over maar bleef wel benieuwd naar wat de toekomst zou brengen. Welnu, hier is het antwoord. De band heeft ervoor gekozen (nog) niet met nieuw werk te komen maar in plaats daarvan - om het in hun eigen woorden te zeggen - een eerbetoon aan het album uit te brengen. Dat betekend nieuw artwork, gastzangers op alle nummers en een orkestrale versie van Fields Of Sorrow (op het hoesje staat overigens 'Orchestal Vesion'....). Of je deze versie beter vindt dan die van Final Days hangt van je smaak af. Of je de  gastzangers kan waarderen ook trouwens.Lees verder ›

Op het moment van schrijven, eind november, net voor 5 december, denk ik net zoals alle andere brave zware metalen liefhebbers aan de dingen die ons hopelijk binnenkort  geschonken worden door de slechtonheiligman: Sinterklaas! En één van die geschenken zou zomaar de nieuwe heruitgave van het debuutalbum Fatal Exposure van de Belgische deathmetalband Chemical Breath kunnen zijn. Waarom? Gewoon omdat het kan! Want achtentwintig jaar na het uitkomen van dit album is deze nu voor het eerst verkrijgbaar op vinyl. En dat moet toch het hart van elke bakelietliefhebber/purist (streep vooral door wat niet van toepassing is) sneller laten kloppen.Lees verder ›

Tweeduizendtweeëntwintig is voor mij het jaar van Dikke Dennis. Ik zag hem voor het eerst op Into The Grave waar hij optrad met Peter Pan Speedrock. Dennis liet die dag een onvergetelijke indruk achter door voor mijn ogen vanaf het podium het publiek in te duiken waarbij hij vol op het dranghek lande. Later zag ik hem opduiken in de video van René Karsts nummer Het Interesseert Me Echt Geen Ene Reet, hetgeen niet bepaald metal te noemen is, maar wel typisch Dikke Dennis aangezien het hem allemaal ogenschijnlijk echt geen ene reet lijkt te interesseren.Lees verder ›