Hier bij Zware Metalen recenseren we in principe ieder album als er maar gitaren op staan en als het valt in de categorie rock tot vunzige black en alles er tussenin. Het Duitse Balls Gone Wild valt met haar debuut High Roller in de eerste categorie. Het feit dat…Lees verder ›
Deer Pink, het nieuwe album van ZVI, het soloproject van de New Yorkse multi-instrumentalist Ron Varod (Kayo Dot, Sabbath Assembly, Psalm Zero, So Is The Tongue) is waarschijnlijk de moeilijkste plaat die ik dit jaar al te verwerken kreeg. Ik laat even de man zelf aan het woord: “After…Lees verder ›
Na twee album uitgebracht te hebben in eigen beheer, mogen de Duitsers van Booze Control het nieuwste album Forgotten Lands, uitbrengen via het label Gates Of Hell. De platenmaatschappij doet direct haar werk want de eerste twee albums zijn op de redactie verloren gegaan in de grote stroom releases…Lees verder ›
In Finland heb je veel bizarre wedstrijden, dit is er eentje van: het WK metalbreien. Bands worden er getest op hun vaardigheid, het spelen van metal in combinatie met breien. Hier zie je enkele beelden van de competitie die uiteindelijk werd gewonnen door Manabu Kanebo. Lees verder ›
Daags nadat de Belgische media hen uitscholden voor "haatdragende neonazi's", steeg een subliem Rammstein boven zichzelf uit in het Koning Boudewijnstadion. Nu de 'kenners' hun vuurwerkplattitudes en platonische Duitse zinspelingen gemaakt hebben, zet Zware Metalen uiteen waarmee de Neue Deutsche Härte-goden scoorden, maar ook kansen misten op het speelveld van de Rode Duivels.Lees verder ›
De Franse band Stille Volk leerde ik kennen met Nueit de Sabbat, zo’n tien jaar geleden. Het was zeker niet het eerste wapenfeit van deze Fransmannen. De stijl evolueerde zich, maar nooit kwam dit ergens in de buurt van rock of metal. Keltische liederen, met heel wat Occitaanse troubadourgeest en met dus…Lees verder ›
Murg, wat een band. Zweedse topblack die alles combineert wat Scandinavië te bieden heeft aan negentiger jaren black, met een hedendaagse uitvoering. dat was zo met het debuut Varg & Björn, dat meteen in mijn jaarlijst opdook, dat was zo met het tweede album Gudatall, dat van collega Sjoerd…Lees verder ›
Het Portugese Holocausto Canibal is een alom gewaardeerde goregrind/brutaldeathmetalband die sinds 1997 vieze en vettige metal maakt. Larvas, de EP, is hier van een mooi voorbeeld. Live zijn ze absoluut te pruimen, toch wanneer je houdt van overrijpe pruimen waar schimmel op groeit en waar het sap opnieuw lijkt…Lees verder ›
Het is maandag 8 juli, de zon schijnt en het weer is fijn. De metalheads verzamelen zich voor de deur van de Baroeg in Rotterdam om te vluchten van deze prima weersomstandigheden, want daarbinnen vindt een avond vol zwartgeblakerde death-en blackmetal plaats.Lees verder ›
Neerlandsch metaal in aantocht! Cyanide Paradise bestaat uit een drietal met een metalen hart. Het proces is schijnbaar voortvarend gegaan, want de band werd in 2019 opgericht. Nu had ik deze plaat al een aantal keer geluisterd, en wilde de opmerking maken dat de drums wel belachelijk klinisch klonken.…Lees verder ›
Electro – Darksynth – Darkwave – Synthwave – Cyberpunk – 80’s beats. Dat staat er te lezen op de Facebookpagina van het Belgische Neoslave. Dat zint ons wel de laatste jaren, want synthwave is hotter dan hot, zeker in metalland. Veel metalheads groeiden op in de jaren ’80 en waren…Lees verder ›
Met zes zijn ze, de leden van Beyond Our Sight uit Gent. Misschien kennen jullie enkelen onder hen van de bands Poseydon (aan een stevige opmars bezig) en The Breathing Reflex. Misschien ook niet. Dit is de eerste EP van de band, die eerder een single uitbracht in 2018.…Lees verder ›
Na een geslaagde vrijdag, belooft de zaterdag nog grootser (en warmer) te worden. Met headliner Parkway Drive, voor wiens vuurshow het podium volledig moest worden aangepast, is de dag bijna uitverkocht en staan fans te popelen voor een spektakel. Dat visuele spektakel krijgen ze, in combinatie met een goede dosis metalcore en hardcore en ook nog eens eens een erg lekker weertje. Lees verder ›
Het is eind zeventiger jaren als Joe Satriani samen met zijn zwager besluit om een band op te richten. Joe speelt gitaar (uiteraard) en zwager, Neil Sheehan, helpt met de teksten en doet het management van de band. Ze noemen de band Squares (of The Squares, dat wisselde nog wel eens) en azen op een platencontract. Door de mengelmoes aan stijlen en invloeden blijft dat contract uit. Lees verder ›
Elf jaar na de release van Eerie Sceneries komt het Duitse duo Impavida op de proppen met een nieuwe plaat, Antipode. En deze plaat is nog zwarter dan de nacht, nog zwarter dan de koolput, nog zwarter dan moeder aarde in de korst van haar bestaan. Lees verder ›
Een full-length album met twee tracks, bestaande uit een samenwerking tussen een IJslandse en een IJslandse/Amerikaanse band. Dit alles wordt uitgebracht via, het mij onbekende, Mystískaos label. Beide bands op dit album zijn mij eveneens ook volledig ontgaan de afgelopen jaren. Misschien is dat wel een regelrechte schande! Blijkbaar speelt er ook een kerel van Misþyrming in één van deze twee bands, namelijk in Skáphe. Lees verder ›
Bloodphemy mag gerust een aanwinst voor de Nederlandse deathmetalscene genoemd worden. In een straf tempo brengt de band diens releases uit. Zware Metalen gaat op een warme donderdagavond naar Amersfoort om met drummer Edwin Nederkoorn te praten over het nieuwe album, tapetraden en Bloodfest… Edwin is van het type: gooi er een kwartje in en hij lult voor een knaak. Plaats van handeling is een klein kroegje, pal aan het spoor. Af en toe dendert er net een trein langs hetgeen de verstaanbaarheid van de geïnterviewde niet altijd ten goede komt…Lees verder ›
Uit het niets kwam Vltimas in maart van dit jaar het leven van de gemiddelde extreme metalfan binnen denderen. Debuutplaat Something Wicked Marches In kwam als een mokerslag aan en staat vol met heerlijke death metal met een zwart randje. Verantwoordelijk voor dit huzarenstukje: David Vincent van voorheen Morbid Angel en I Am Morbid, Rune “Blasphemer” Eriksen van Aura Noir en ooit Mayhem en Cryptopsy-slager Flo Mounier. De laatste woensdag van juni stond het gezelschap in Gebr. De Nobel in Leiden.Lees verder ›
Wanneer je je instelt op een album dat in het genre van Teutoonse dark gothic rock wordt ingedeeld, dan wil je dat je mag verwachten een plaat te beluisteren vol bezieling en passie. Met het debuut van Nachtfalter, getiteld Was Bleibt, is het aan deze jonge Duitse formatie om…Lees verder ›
Eerder dit jaar bracht het vrij interessante Finse label The Sinister Flame (check bijvoorbeeld maar eens de prima deathmetalrelease van Domains) de eerste langspeler van het eveneens Finse Aethyrick opnieuw uit, deze keer op plaat. De band van Gall en Exile was me niet bekend, ook al zag ik…Lees verder ›
