Velnias – Scion Of Aether

Geschreven door op 26-05-2020 om 18:50.

Velnias komt uit Nederland. Echt? Ja, echt maar dan niet uit Nederland Nederland, maar uit dat stadje gelegen in de staat Colorado. En dan zijn we in de Verenigde Staten van Amerika natuurlijk. Velnias bestaat al sinds 2006 en heeft reeds twee full length albums uitgebracht. Scion Of Aether is zijn derde langspeler. Als het intussen wereldberoemde virus geen roet in het eten had gegooid, waren deze Amerikanen met hun landgenoten van Uada waarschijnlijk van het vliegtuig gestapt om ons te verblijden met hun mix van black en doom metal, als je het al zo kan noemen. Ze hadden dan voet aan wal gezet in Brussel, Rotterdam en Drachten, jammer.

Jammer in die zin dat ik graag Uada live had gezien, Velnias daarentegen is toch andere koek. Een koek waar je toch eerder een paar keer op moet kauwen om erachter te komen of je hem wel lust of niet. Een koek uit grootmoeders kast die je dan ook maar uit beleefdheid opeet om te voorkomen dat grootvader je een stevige peer tegen je harses verkoopt. Of een koek die je na grondig kauwen en proeven toch uiteindelijk blijkt te lusten.

Velnias levert rustige mid-tempo black metal aan met een doommetaljasje omgord. Het is weinig avontuurlijk allemaal. Klassieke, gevarieerde arrangementen zijn op deze plaat ver te zoeken. Het lijkt bij een eerste luisterbeurt eerder op een anarchistische geluidsverzameling. Het lijkt alsof de bandleden afgesproken hebben lekker hun eigen ding te doen. En op het einde klinkt alles bijna wonderwel samen. Moet je ook kunnen natuurlijk. Het duurt dus even eer je de plaat vast hebt. Het duurt ook even eer de plaat op gang komt en dat maakt de eerste luisterbeurt behoorlijk moeilijk.

Soms, heel soms, doet het me wat denken aan een mix van Agalloch en Primordial. Misschien omdat ze vaak in dezelfde riffs blijven hangen. Waarschijnlijk is ook het drumgeluid er niet vreemd aan, die goede natuurlijk klank met de bijna open hi-hat. Ook de soms meer theatrale zanglijnen zijn een link, alhoewel de brute vocalen dan weer een ander karakter hebben. Supernal Emergent, luister en bekijk even de bovenstaande video, is daar volgens mij een goed voorbeeld van. Als dan ook voorzichtig wat cleane “ohhh’s” voorbij komen, is de vergelijking wel op zijn plaats.

Bijzondere release, die wat tijd nodig heeft om in te werken en die dan de stempel “love it or hate it” zal krijgen. Je lust hem of juist niet. Ik lust hem wel, maar erg graag ook weer niet. Ik grijp voor mezelf terug naar de klassieke koek en hap in de authentieke platen van Agalloch en Primordial.

Score:

70/100

Label:

Eisenwald Records, 2020

Tracklisting:

  1. Fissures Within The Construct
  2. Pariah Of The Infinite
  3. Aurora Rune
  4. Confluence Of Entropic Umbra
  5. Supernal Emergent
  6. Oblivion Horizon, Null Terminus

Line-up:

  • D.M.J – Gitaar
  • A.J.S – Drums
  • P.J.V – Gitaar, zang
  • A.A.W – Basgitaar

Links: