Mekong Delta, een naam die ik al jaren voorbij hoor komen van een kameraad die zeer groot fan is. Lovende woorden over deze ondergewaardeerde band uit Duitsland. Keer op keer werd mijn interesse gewekt door zijn enthousiasme, dus nu grijp ik mijn kans om het nieuwe album, Tales Of A Future Past, te recenseren en deze progressieve thrash metal eens goed onder de loep te nemen.
Mekong Delta, voor een ieder die de band niet kent, draait al heel wat jaren mee in de metalwereld. Zo werd in 1987 het zelfgetitelde debuutalbum uitgebracht, zijn we inmiddels twaalf albums en drie EP’s verder en is Ralph Hubert de enige overgebleven artiest van het eerste uur.
Landscape 1 – Into The Void: geheel instrumentaal en leidt daarmee het album in. Een omineuze atmosfeer wordt neergezet door een pulserende bas, lang aanhoudende, dissonante noten en akkoorden gespeeld door een orkest en een fluit die een wat geladen melodie speelt. Het voelt een beetje als een begin van een horrorfilm. ‘Into the void’ lijkt dan ook volledig op zijn plaats. De mentale strijd barst los met de opvolger. Deze gooit gelijk alle verwachtingen uit het raam. Stevige polyritmische drums, lekker complexe en lichtelijk mathematische gitaarriffs en een dreunende basgitaar domineren de output van mijn speakers. Zanger Martin doet bij vlagen denken aan een jonge Bruce Dickinson (Iron Maiden), maar dan wel met een eigenheid over zijn stem. Wat een fijn nummer is dit!
Nummer drie, A Colony of Liar Men, begint behoorlijk theatraal als Martin zingt over het dichterbij komen en over wijsheid die gespuid wordt uit luide monden. Lekker vaag, niet dan? Maakt niet uit, het nummer klinkt opnieuw indrukwekkend. Een interessante dynamiek, een naadloze vervloeiing van de passages en de sfeer van het nummer die een goed aantal keer verandert maakt dit een nummer voor op repeat. Volgend hoofdstuk, graag!
Wat vinden we dan nog meer in hoofdstuk twee? Nou, het energieke Mindeater, waar het betere dubbele kickdrumwerk plaatsvindt en waar het betere ‘shredden’ op de gitaar mij een minderwaardigheidscomplex doet oplopen. Gevolgd door The Hollow Men, een nummer dat lang niet zo hol aanvoelt als de titel doet vermoeden. Dit nummer draagt een sterk gevoel van wanhoop. En we slaan de bladzijde om…
Landscape 3 – Inharent: de spanning en sensatie zijn al flink opgebouwd en dat wordt in het derde hoofdstuk nog even ‘lichtelijk’ aangehaald. Waarom die aanhalingstekens, vraagt u? Nou, dit instrumentale nummer is alles behalve rustig. Complexe gitaarlijnen, een haast drone-achtige doch drukke baslijn en de drummer die zich in de vijfde versnelling zet zorgen voor een bedwelmende atmosfeer. Een prima inleiding voor opvolger, When All Hope Is Gone. Een track waar men tot een soort rust en melancholie wederkeert en rouwt om het verleden. Een zware en redelijk beladen melodie volgt, waar ook de tekst bijdraagt aan het gevoel. Een somber afscheid heeft plaats in A Farewell To Eternity, opnieuw een weemoedige tekst en ditmaal via een ingetogen compositie uitgebeeld. Mooi nummer.
Landscape 4 – Pleasant Ground: het laatste hoofdstuk en tevens laatste instrumentale track op het album. Vergeet de weemoed en melancholie, ditmaal is het een vrolijk en klassiek klinkend stuk. Nee echt, de opbouw van de passages klinken enorm als een klassiek stuk van een bekende opera, gespeeld op gitaren en drumstel. Ergens klinkt de melodie mij bekend, maar ik kan mij niet heugen waarvan. Ach, dat geeft niet. Het is luchtig en luistert fijn weg. Een prima afsluiter van een album.
Wat een ontdekkingsreis was dit, zeg! Geheel ontleed, tot op het bot, heb ik mijzelf ingenesteld in de muziek van Mekong Delta. En wat ik hier aantref, bevalt mij zeer goed! Goede composities, veel dynamiek, een ontzettend sterk behoud van een eenduidige atmosfeer en de plaat voelt ook echt als een doorlopend verhaal. Tales Of A Future Past is dan ook als een goed boek: vanaf het eerste hoofdstuk grijpt het verhaal je bij de lurven. Het zorgt er voor dat je door wilt blijven lezen tot het bittere einde.
Een laatste voetnoot: Pjotr, bedankt! Ik ben nu wel overtuigd van deze band.
Score:
88/100
Label:
Butler Records, 2020
Tracklisting:
- Landscape 1 – Into the Void
- Mental Entropy
- A Colony of Liar Men
- Landscape 2 – Waste Land
- Mindeater
- The Hollow Men
- Landscape 3 – Inharent
- When All Hope Is Gone
- A Farewell to Eternity
- Landscape 4 – Pleasant Ground
Line-up:
- Martin LeMar – zang
- Peter Sjöberg – gitaar
- Ralph “Ralf” Hubert – basgitaar
- Alex Landenburg – drums
Links: