Twintig jaar. Twintig jaar bestaat uw favoriete webzine gericht op de betere muziek. De grootste in het Nederlands taalgebied. Begonnen als hobbyproject van een ICT’er, uitgegroeid tot een multimediaal merk met twee miljoen paginaweergaven per jaar, 25.000 likes op Facebook, 3.000 volgers op Instagram en een succesvolle podcast. De ruim vijftig koppen tellende redactie zorgt elke dag weer voor nieuwsberichten, reviews, concertverslagen en interviews en geeft kaartjes weg voor concerten in de kleinste zalen tot de grootste velden. In deze rubriek blikken we elke week in 2020 terug op onze geschiedenis.
Aflevering 15: van metal-in-pakken tot het eerste en laatste gesprek met Deicide’s Eric Hoffman
Het laatste interview in 2003 heeft Zware Metalen met de Engelse progrssieve black/deathmetalband Akercocke, naar aanleiding van het derde album Choronzon. De mannen treden in de tijd standaard op in kostuums en dat zorgt elk interview voor dezelfde vraag. Zware Metalen deed er vrolijk aan mee:
Akercocke heeft een bijzondere kledingstijl (kostuums) en promo foto’s zijn altijd in een bepaalde stijl. In hoeverre heeft dit met imago te maken? Is dit belangrijk voor Akercocke?
Uiterlijk is cruciaal voor ons, we geloven dat we eerlijk en oprecht moeten overkomen als de mensen die we zijn. Dit houdt in dat we moeten zorgen dat het imago en de opgewekte sfeer passend is, we hebben er plezier in tijd te besteden aan een kwaliteitsprodukt voor de toegewijde Akercocke fans. We zorgen dat we de T-Shirts die we ontwerpen zelf ook zouden willen dragen en dat de cd boekjes er zo uit zien dat wij er ook naar willen kijken.
Ook de duidelijke verwijzingen naar Satan is Zware Metalen-redacteur Nadine niet ontgaan:
Satanisme is sterk vertegenwoordigd in Akercocke. Hoe belangrijk is dit voor jullie? Kun je ons wat meer vertellen over waar de band en de individuele bandleden in het leven voor staan?
We zijn allemaal individuen in de band, toch is ons gezamenlijke doel en onze richting om de naam van Satan te respecteren en te vieren. Dat is waar Akercocke voor staat, de persoonlijke motivaties en politieke meningen van de individuele bandleden zijn allemaal wisselend en verschillend en dat gaat verder, om eerlijk te zijn, niemand wat aan.
Swallow the Sun is, denk ik, een band die het ver kan schoppen.
In februari 2004 spreekt Zware Metalen weer eens een band: Judgement Day. De death/thrashers uit zullen later dat jaar het tweede album 40 Minutes to Impact uitbrengen… om een jaar later de stekker eruit te trekken. In februari is gitarist Paul Beltman nog optimistisch:
Judgement Day heeft een nogal wisselende line-up gehad. Hoe komt dat? En is de huidige line up wel stabiel?
De band heeft jarenlang op zijn gat gelegen omdat we geen stabiele line-up hadden. Er waren voorheen altijd een paar bandleden die niet helemaal mee konden komen en de band daardoor remden in zijn ontwikkeling. Bandleden kwamen vaak niet opdagen, oefenden niet etc.
Sinds 2000 bestaan we in de huidige bezetting en hebben we een stabiele line-up met goede muzikanten. Alleen Wim is een die-hard JD-er, hij speelt al 13 jaar bij de band. De band heeft met deze bezetting ook flink progressie geboekt, we worden niet meer geremd door technische onkunde.
Je zou dus kunnen zeggen dat jullie met deze line-up min of meer opnieuw begonnen zijn met de band?
Ja, we hebben zelfs overwogen onze naam te veranderen omdat we eigenlijk een hele nieuwe band zijn.
Judgement Day is een “oude” band; de band bestaat al 15 jaar. De band begon als punk/ hardcore bandje en langzaamaan zijn we steeds technischer gaan spelen.
Als je onder deze naam opereert draag je een behoorlijke geschiedenis met je mee waar mensen je op beoordelen. Zo horen we de reactie “Jullie spelen wel strak maar dat mag ook wel na 15 jaar” vaak. Maar goed, we vinden het ook leuk die geschiedenis te hebben en hebben ervoor gekozen toch onder de naam Judgement Day door te gaan.
Toch had Judgement Day zijn tijd ver vooruit kunnen zijn. In een tijd waarin Nederlandstalige metalbands overal te voorschijn komen, was destijds Engels de logische te voeren taal en werd er lacherig gedaan over een andere mogelijkheid door zanger Olivier van der Kruijff en bassist Willem Hofs:
Ander onderwerp: is er een centraal thema in de teksten van Judgement Day?
Olivier: We proberen het thema “einde van de wereld” toch wel erin te houden. “Final Judgement”, “11 minutes to impact”, we proberen het concept er als rode draad doorheen te laten lopen. Als we dan toch Judgement Day heten kunnen we er maar beter iets mee doen.
Wim: Ik vind het van Nile knap om een concept zo stug vol te houden. Wij wilden zoiets doen over de Rijn met nederlandstalige teksten.
*gelach*
Ik vind dat we tekstueel gezien goed bezig zijn.
De fans vinden onze muziek nog steeds goed, dat vinden we geweldig. De nieuwe schare fans is even wennen, zij beginnen dan met bands als Limp Bizkit en zo, maar mijn zoon van 16 luistert bijvoorbeeld ook gewoon Deicide, Glen’s zoon van 14 luistert Judas Priest, dus ze beginnen niet allemaal met die nieuwe shit.
En deze vraag-antwoord is helemaal bijzonder:
Veel bands hebben best wat line-up veranderingen ondergaan, maar het viertal van Deicide is al sinds ’87 bij elkaar! Enig commentaar?
Het is een echte brotherhood. Ik zat eerst in een andere band, en luisterde veel heavy metal, Judas Priest en zo. Mijn broer heeft me een beetje de death metal in getrokken. Eigenlijk wilde ik in het begin liever heavy metal spelen. We zijn toen samen met Steve de band Carnage begonnen, maar zochten dus nog een vocalist en bassist. Die vonden we bij zo’n music magazine. Laterna kwam Glen erbij, met zijn diepe vocalen, dus we kickten de andere vocalist eruit en zo was Deicide geboren.