Atavistia is een jonge Canadese band die nu met het tweede album komt aanfietsen. The Winter Way is de titel van dit werkstuk en doet me in een eerste reflectie, gewoon zonder verpinken, aan Borknagar denken. Ik weet niet waarom, het gebeurt gewoon. Deze Canadezen spelen melodieuze death metal en komen alzo niet direct in het vaarwater van de Noren of vergis ik me? Het valt wel onmiddellijk op dat, naast de obligate intro, er gekozen wordt voor lange nummers. Opnieuw iets wat niet direct logisch lijkt, kan hij het allemaal wel spannend genoeg houden? Fietsen we niet al te vlug de verveling tegemoet?
Eerst nog even dit. Blijkbaar was Atavistia tot voor kort een éénmansband en, zoals al zo vaak gezegd, is het een goed plan om een hele band rond je te verzamelen. Hierdoor krijg je toch altijd meer gedaan, komen er meer invloeden. Tevens is het materiaal, wat resulteert uit deze intense samenwerking, toch altijd een pak sterker.
Eén ding is duidelijk als de plaat van start gaat, een link met Borknagar is er niet. Zo: heb ik me daar even in vergist. Met welke bands is er dan wel een muzikale link? Moeilijk, het Belgische en ter ziele gegane Axamenta misschien, of het eveneens Belgische en nog steeds actieve, Saille? Atavistia heeft wel iets meer het theatrale, epische in zich. Meteen wil ik ook een andere zaak duidelijk maken, fietsen we de verveling tegemoet? Nee niet echt, maar boeiend vind ik deze plaat niet. Er gebeurt te veel in elk nummer waardoor je aandacht continu verspringt, sommige mensen houden daarvan, ik niet.
Neem nu het éérste nummer, het is een verzameling van grunt, scream en cleane vocalen, die worden opgemengd met vertellende passages. Je krijgt een amalgaam aan gitaarpartijen, de ene al beter geplaatst dan de andere. Dan weer word je geconfronteerd met een volle emmer aan keyboard- en synth-partijen die niet altijd bijdragend zijn en zo het gevoel geven dat onze Canadese vrienden alles graag lekker volproppen. Through The Hollow Ravens Eyes begint met een mastodont van een melodieuze gitaarpartij die ondersteunt wordt door een gemillimitreerde blast, lekker! Vervolgens verglijden de jongens weer in truien, sjalen, mutsen en sokken breien in allerlei maten en kleren en is de lol er zo weer snel af. En zoals zo vaak, wordt maar zelden het gekozen pad verlaten en blijft hij fluks voort fietsen. We krijgen dus met andere woorden veel pakken van hetzelfde laken. Heel wat nummers worden wel voorzien van cleane lijnen die niet altijd even overtuigend zijn. Daarnaast is de mix van vooral de gitaarpartijen te steriel en te braaf. En komen eveneens de drums niet agressief uit de mix.
Om eerlijk te zijn, deze The Winter Way, had een heel lekkere plaat kunnen zijn. Best kegelt Atavistia de overtollige riffs en het merendeel van het breiwerk op de volgende plaat gewoon de vuilbak in.
Score:
70/100
Label:
Eigen Beheer, 2020
Tracklisting:
- From The Ancient Stones
- The Atavistic Forest
- Through The Hollow Ravens Eyes
- Eternal Oceans
- Dawn Of The Frozen Age
- The Forbidden One
- The Winter Way
Line-up:
- Max Sepulveda – drum
- Dalton Meaden – gitaar
- D’wayne Murray – bas
- Mattias Sippola – gitaar, zang
Link: