In 2017 was ik er niet op tijd bij om het mysterieuze Saqra’s Cult uit België van een review te voorzien. Het debuutalbum verscheen begin 2017 via Amor Fati Production. De band is van Brussel, maar de leden komen uit Zuid-Amerika. S. Iblis (Possession) en kunstenaar Gabriel Tapia werden…Lees verder ›
Even de liefhebbers van Krallice op de hoogte brengen dat de Amerikanen begin deze maand een EP in eigen beheer hebben uitgebracht. Wie de band niet kent, is echter aangeraden eerst even wat naslagwerk te doen, te beginnen met deze review. Krallice is er al bij sinds 2007 en…Lees verder ›
Tweede album van het Finse Ondfødt, een band die ik van haar noch pluimen kende. De band begon met het maken van black metal in 2013 en sindsdien verschenen een EP en een langspeler. Een korte rit langs het virtuele landschap leert me dat die albums vrij goed ontvangen…Lees verder ›
Het is zaterdagmiddag vier uur als ik arriveer in het pittoreske Westervoort onder de rook van Arnhem voor mijn eerste festival van dit jaar: No Sleep ‘Till Wieleman 3. Een festival met een gevarieerd aanbod van metal bands. Er zijn nog maar weinig parkeerplaatsen en er staan al mensen buiten, dus het kan niet anders dan dat het binnen al gezellig is. Bij binnenkomst word ik hartelijk begroet door…Lees verder ›
Author & Punisher, een naam die veel te weinig valt wanneer het gaat over vernieuwende muziek. Tistan Shore, de man achter dit eenmansproject, is één van de mensen die mee aan de kar der vernieuwing trekt bij industrial. Een geluidsartiest. Een fenomeen. Met zijn arsenaal aan wrede frequenties laat…Lees verder ›
Om eerlijk te zijn ken ik Heart vooral van Alone en All I Wanna Do Is Make Love To You welke in de jaren ‘80 zo ongeveer elk rockballaduurtje op de radio wel een keer voorbij kwamen. Maar onder het motto ‘om het heden en de toekomst te begrijpen…Lees verder ›
Al sinds The Pagan Winter, hun eerste demo uit 1995, volg ik de carrière van Sear Bliss. Soms actief, soms van een afstandje. Het is één van die bands die ik nog nooit op een slechte plaat heb kunnen betrappen, maar ook het soort band die zo diep vervlochten…Lees verder ›
Wat ziet mijn oog? Het obscure Franse Gorgon komt met een nieuwe cd. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Het eerste album van de band, getiteld The Lady Rides a Black Horse, is binnen welingelichte blackmetalkringen een cultalbum. Duikel het eens op, zou ik eenieder die het…Lees verder ›
Nederland is een nieuwe old school deathmetalband rijker. Het vanuit Enschede opererende Putrefied Corpse ontstond al in 2013 en heeft er al een serie concerten opzitten, maar nu is het tijd voor de debuutplaat. Left to Rot verschijnt op 19 maart via Xtreem Music.Lees verder ›
De Duitse heavymetalpionier Grave Digger speelde op 20 januari in Baroeg te Rotterdam. De Zwitserse powermetaldames van Burning Witches reizen met Grave Digger mee door Europa en openden de avond. Fotograaf Markus Wiedenmann was getuige van de 'Heavy Metal Breakdown' en nam de volgende foto’s.Lees verder ›
Wat heb ik reikhalzend uitgekeken naar deze release van Swallow The Sun, het geesteskind van Juha Raivio. In 2015 bracht de band het formidabele driedubbelalbum Songs From The North uit. Deel I (Gloom) bevatte de traditionele melodische doom/death waarvan de band heer en meester is geworden. Deel II (Beauty) was een clean akoestisch prachtstuk, dat je meevoerde naar het Finse landschap en deel III (Despair) liet alle hoop vergaren in loodzware funeral doom. De band bleef toeren, maar bandleider Raivio lastte een pauze in en liet zich op het podium vervangen door gitarist Juho Räihä. En dat was niet zonder reden. Lees verder ›
Je kunt haast geen leuker nieuws krijgen aan het begin van het nieuwe jaar. Het Japanse Mono bestaat twintig jaar en brengt de tiende langspeler uit, met als titel Nowhere Now Here. Dat betekent niet enkel een nieuwe, intense tocht door de post-rocklandschappen die door deze Japanners als geen ander gebouwd worden, maar ook een tour waar dit alles nog eens dubbel zo hard naar binnen komt. Lees verder ›
Mijn gitaarlerares adviseerde mij om de band Evergrey te gaan luisteren en dan vooral op de gitaarsolo’s te letten, want dat zou mij kunnen helpen in de ontwikkeling mijn eigen spel. Laat het nu net toeval zijn dat de heren op 25 januari het nieuwe album The Atlantic uitbrengen. Alsof het zo had moeten zijn…Lees verder ›
Aan het einde van 2018, op zondag 16 december, vond er nog een pareltje van een optreden plaats in 013 in Tilburg. De Deense schone Amalie Bruun, voor de gelegenheid van vanavond beter bekend onder de naam Myrkur, is vlak voor de Kerstdagen nog even neergestreken in Tilburg. Het één-vrouwproject wordt vergezeld door een aantal muzikanten, bestaande uit zowel een afvaardiging voor het akoestische gedeelte van de set als…Lees verder ›
Afkomstig uit Herzele, België, dit Celestial Wolves. De band levert met Call of the Void de derde langspeler af. Instrumentale post-rock met een diepere betekenis en dan ook nog eens krachtig uitgevoerd. Celestial Wolves bouwt de zes nummers op rond het centrale thema: ‘het bijna onnavolgbare verlangen in de mens om toch die dingen…Lees verder ›
Ja! Black metal uit Frankrijk. Doorgaans niet zo ijzig en koud als de Scandinavische variant, maar vaak toch innovatief en nèt dat streepje anders. De afgelopen jaren zijn er van bij de zuiderburen toch heel wat vette releases naar mijn platenkast doorgestroomd. Dan denk ik niet alleen aan recent…Lees verder ›
Marseille, Frankrijk is de uitvalsbasis van deze band… allerminst zonnig is hun muziek nog minder warm hun verhaal. Met boodschappen als “My heart is blistering” of “You’ve dug your grave in this false reality” kan dit ook moeilijk anders. Heerlijk toch die emotionele losbandigheid bij dit soort bands. Dit…Lees verder ›
Leave the Bones is de eerste release van deze Duitsers… en wat voor een release. Lekker vette post-hardcore met gevoel en intensiteit gespeeld. Blijkbaar is deze band ontstaan uit de restanten van Orbit the Earth maar deze band is mij onbekend. This Charming Man Records is het label waarop…Lees verder ›
Zouden ze dit nu echt zelf geloven? “Een baanbrekend spiritueel intergalactisch muziekproject dat massieve riffs, harde elektronica en meeslepende zang combineert doorheen een spectrum van een sci-fi horrorfilm”, beschrijft Season Of Ghosts zichzelf. Een fabeltje! Laten we de kauwgombubbel deeltje per deeltje doorprikken.Lees verder ›
In 2014 was er van dit Britse trio het debuutalbum Spectres dat behoorlijk goede kritieken kreeg. In 2018 verscheen hiervan dan eindelijk de opvolger, Nanoångström. Het album zelf kwam reeds in november uit, maar lag alhier op de administratie gepland voor januari. Dit kleine foutje heeft wel geresulteerd in een bovengemiddeld aantal luisterbeurten voordat ik tot de volgende conclusie ben gekomen.Lees verder ›
