Cross Bringer – The Signs Of Spiritual Delusion

Geschreven door op 04-10-2020 om 22:27.

Soms wil je een kopje koffie gaan halen met muziek op de achtergrond. Het heeft een half uur moeten wachten, want ik was Cross Bringer – The Signs Of Spiritual Delusion aan het luisteren. Wat een intrigerende plaat is dit geworden! De band bestaat uit vier types, en zij hebben in 2019 dit vehikel opgericht. Hoe noem je dit soort muziek? Technische black hardcore denk ik. Denk aan Converge, een furieuze versie van Drottnar en Deathspell Omega, dan ben je een heel eind. Het is overigens niet post of progressief, eerder avant-garde. Alsof de zwartheid van black metal in een innige knuffel ligt met het verheffende van hardcore.

Het album start met een veelbelovend intro, waarin zorgvuldig wordt opgebouwd. Een eerste kennismaking met de droge overstuurde vocalen en het uitstekende drumwerk volgt, langzaam maar gestaag. Zodra de tweede track inslaat wordt chaos geschept door ingewikkelde baslijnen en dissonante snaren. De baslijnen zijn solide en volgen niet schaapachtig. Deze bassist is een muzikant die waarde toevoegt. In de mix is daar rekening mee gehouden, maar wel op een gebalanceerde manier. De band vermengt verzengende riffs, en technisch drumwerk met elkaar en switcht keihard van dynamiekjes. Over het gehele album blijft echter een duidelijke flow staan.

Een indrukwekkend startschot voor dit album. Alles is ingespeeld met een behoorlijke precisie. Zoals op Untitled (Prayer) duidelijk werd is atmosfeer een uitgangspunt voor de band. Zo bouwt de band meerdere rustpunten in, zodat we niet overspoeld worden door de chaos en de beklijvende dissonante blackmetalriffs. De flow van dit album is wat mij betreft heel geslaagd. Het golft heen en weer tussen moeilijk intense stukken en rustpunten. Je hebt ook weleens bands die het atmosferische uitmelken, maar Cross Bringer weet waar de grens ligt. Torture Incantation, Temptation of Naivety (Untamable Black Dog) en Battle of the Weak zijn de twee meest verzengende en brute keelgrijpers op dit album. De aanpak is mathematisch en de band smijt je door de kamer met brute overgangen van cymbaalzwellingen tot blastbeats en d-beat. Alles is ten dienste van het eindproduct, want de songs en het album als geheel voelen coherent aan.

Een kwaadaardig werk dat je ook best eens mag luisteren als je normaal niks met hardcore in je black metal hebt. The Signs Of Spiritual Delusion is namelijk meer dan je zoveelste kloon. Dit is een band met een eigen gezicht en een half uur aan keelgrijpende en op momenten bijna religieuze duisternis. De uitvoering is bovendien erg sterk. Het enige nadeel dat ik kan bedenken is dat de screams wat eensluidend zijn. Het voordeel hiervan is dat het album coherent klinkt, en door de vele dynamiekwissels en creatieve licks is het misschien maar goed ook. Tijd voor een bakkie koffie.

Score:

87/100

Label:

Consouling Sounds, 2020

Tracklisting:

  1. Untitled (Prayer)
  2. The Battle of the Weak
  3. Supplication / Sacrament
  4. The Sun Ritual
  5. Temptation of Naivety (Untamable Black Dog)
  6. Torture Incantation
  7. Self-Inflicted Martyrdom

Line-up:

  • ?

Links: