Bismut – Retrocausality

Uit de woestijn van Nijmegen komt een psychedelische desertmetalband genaamd Bismut. Dat is inderdaad een vernoeming naar het zware metaal met dezelfde naam. Retrocausality is een album met een speelduur van een dikke 70 minuten. Wat?! Ze-ven-tig minuten keiharde instrumentale stoner in je fucking oren. Je hoort het goed.

Ok, dat is best een uitdaging. Hoe zorg je ervoor dat je de luisteraar bij de les houdt? Voor mensen zoals ik, met de spanningsboog van een debiele goudvis, een schier onmogelijke opgave. De liedjes klokken vrijwel allemaal dik over de tien minuten. Het hele album gefocust uitluisteren zal voor de meeste mensen dan ook een uitdaging van meerdere etappes zijn.

De instrumentale stoner die Bismut maakt is rauw en kaal. Denk aan de laatste Earth, zonder franjes en bruut. Enige effecten worden ingezet, maar geen overdadige pedalen en frivoliteiten hoor je hier. Retrocausality is een rauw brandmerk dat onaangekondigd op je blote bips wordt gezet. De oerkracht die Bismut uitstraalt vertaalt zich in jamgerichte songs. Precisie is ondergeschikt gemaakt aan vibe en groove. De heren van de snarensectie slaan met een dromerige oerkracht de snaren aan. Qua drums is veel dynamiek te horen. Deze man bezit zowel de stevige stonercymbaalslagen als de funky beats met wat zachte hi-hat tikkies. De band voelt elkaar hierin aardig aan, hoewel het af en toe wat geforceerd overkomt, en wat al te funky op de drums, terwijl de gitaren doormauwen. In de laverende songs zijn brute overgangen en forcering ook wel nodig, anders zou het geheel verzanden. Toch is het wat apart om die funky drums te horen te midden van de ruige picks en grove ondertonen.

Maar verzanden, dat doet Retrocausality niet. Een aantal overgangen is dermate creatief dat je verrast wordt in de songwriting. Het album heeft bovendien een verzameling prima riffs, en zelfs een aantal buitengewoon impactvolle passages zoals op Prevídanie. Het is het sterkste nummer van dit album vanwege de geaarde riffs en de plotseling ontspuitende overgangen. Vergangenheit mag dan starten met akoestische gitaren, het ontspoort tot het meest heftige werkje van dit album. Tegen het einde volgen wahwah-effecten en een stonerriff die verpletterend werkt. Anthithesis is het outro, dat start als ambient en nog eenmaal wat zwaarder drumwerk laat horen. Het doet veel denken aan Ufomammut.

Gitaar, drum, basgitaar, zet ze bij elkaar. Laat ze psychedelische jams uitwerken. Zet het geheel in een organisch jasje en vul de ruimte met flow en groove. Veel kan er niet fout gaan. Sterker nog: veel gaat hier goed. Het is industrieel, maar toch met een oerkracht tot in de punten. De finesse van de afstemming tussen snaren en ritme mag hier en daar nog ietsje meer coherent. De flow van dit album is erg sterk, en deze band moet live een interessante ervaring zijn. Ik denk dat het live bovendien net een tandje makkelijker luisteren is, dan op de plaat. Dat wil ik wel een keer van dichterbij bekijken, op 1,5 meter afstand.

Score:

80/100

Label:

Lay Bare Recordings, 2020

Tracklisting:

1. Oscuramento
2. Non-Lokaliteit
3. Predvídanie
4. Varasaga
5. Vergangenheit
6. Antithesis

Line-up:

• Peter Dragt – Drums
• Huibert der Weduwen – Gitaar
• Nik Linders – Basgitaar

Links:

• Bismut Facebook
• Bismut Bandcamp
• Lay Bare Recordings