Headlines

Het zijn bizarre tijden, gevuld met ziekte, thuisquarantaine en sociale isolatie. Waar deze omstandigheden op zich klinken als de perfecte situatie om nog maar eens een depressief blackmetalproject te beginnen vanuit de slaapkamer, gaan we niet bij de pakken neerzitten en proberen we er iets positiefs van te maken. Extra vrije tijd geeft de redactie namelijk de kans om releases waar we ons licht niet eerder op hebben laten schijnen nu een plek in de spotlight te geven. Eén van de albums die aan de aandacht is ontschoten, is er één van een band die geldt als het best bewaarde geheim op het gebied van death metal: het uit Bladel afkomstige Pentacle. In september 2019 kwamen deze undergroundveteranen met hun derde album, getiteld Spectre of the Eight Ropes. Hebben we iets gemist?Lees verder ›

'Wellicht iets voor een review', aldus de bijgaande mail van deze Nederlandse sludge/hardcorebeesten. Ja. Mag het met caps lock aan? JA! Probation schrijft zelf alles in caps lock, en daar is een reden voor. De band staat namelijk garant voor een dosis moeilijk harde en brute hardcore. Ik weet verder weinig van de band. De band is in 2016 opgericht en heeft sindsdien een EP en een demo uitgebracht. Dit wordt dus een debuut. Hij was bijna blijven liggen op de redactionele stapel, maar dit verdient uw aandacht.Lees verder ›

Negative Thought Process is een grind/crust band uit het Verenigd Koninkrijk. Dit EP’tje met zes nummer doet er tien minuten over om afgelopen te zijn. In 2016 werd een debuutalbum genaamd Methylene Butterfly afgeleverd. Ik noem maar even wat feiten op, want deze release is er eentje als zovelen,…Lees verder ›

De Amerikaanse staat Texas is een broedplaats voor veel, heel veel muziek in allerlei genres. Vraag een Texaan hoe dit komt en deze zal antwoorden dat Texas, vanwege de geografische ligging en samensmelting van diverse culturen eind achttiende eeuw, ervoor zorgde dat verschillende muzieksoorten samen kwamen. Daardoor ontstond er een geheel eigen cultuur met dito muziek. Zo komen er ook tientallen goede, laat ik mezelf beperken tot het genre stonerrock, bekende en minder bekende bands vandaan. Om er een paar te noemen: Wo Fat, Blood of the Sun, Red Beard Wall, Mothership, Doomstress. Ook Stone Machine Electric hoort in dit rijtje thuis.Lees verder ›

Daar hebben we de Engelse muzikale geschiedenisverslaafden van Winterfylleth weer om een nieuw hoofdstuk aan hun gestaag uitdijende repertoire toe te voegen. Logisch, want het is 2020 en de band uit Manchester brengt braaf elke twee jaar een plaat uit. Ten opzichte van de vorige, The Hallowing of Heirdom, zijn de akoestische instrumenten weer grotendeels opgeborgen en gaat weer ouderwets de beuk erin. De liefhebber weer dan genoeg: we krijgen een album vol smaakvolle English Heritage Black Metal voorgeschoteld.Lees verder ›

Hoe puur kan black metal zijn? Eén van die facetten is dat je op heel wat echte cult-underground releases wel eens las dat de artiest in kwestie absoluut geen contact wenste. Er blijkt geen nood te zijn aan intermenselijk contact in dit subgenre van de extreme muziek. Het was weer lang geleden dat ik dit bewuste zinnetje tegenkwam. Op de nieuwe van Winterblut, Monotot, staat deze uitspraak duidelijk weergegeven.Lees verder ›

Een conceptalbum uitbrengen gebaseerd op het levensverhaal van Jeanne D'Arc, de cultheldin uit Frankrijk, die op 29 april 1429 de stad Orléans binnenstapte. Laat nu 29 april ook de dag zijn waarop deze plaat uitkomt, weliswaar in het jaar 2020. Je moet het maar doen. Deze Franse band Abduction vond dat het tijd was om bovenstaand thema aan te snijden.Lees verder ›

In de West-Vlaamse H8000-gemeenschap krijgt deze eerste elpee van Mark My Way enorm veel respect. Oké, ze hebben daar niet veel nodig om de stenen uit de muur te trappen (als je de kans hebt, moet je echt eens zo'n show meepakken). Maar als je op Ieperfest mag staan en de cd-voorraad zelfs zonder releaseshow al quasi uitverkocht is, dan moet dit toch een bom een hardcoreplaat zijn, Lees verder ›

El Jefazo, wat grof vertaald 'De Baas' betekent, heeft onlangs zijn tweede album Simbiosis uitgebracht. Net als het titelloze debuut uit 2016, is dit album eerst als download aangeboden op Bandcamp. Het debuut werd opgepikt en uitgebracht op cd via Necio Records en in 2018 op vinyl door het Amerikaanse Forbidden Place Records. El Jefazo toerde hierna veelvuldig in thuisland Peru en buurland Chili.Lees verder ›

Enepsigos. Het klinkt heel erg Grieks, maar het is eigenlijk toch gewoon heel erg Noors. Wrath of Wraths is nog maar het tweede album voor deze band, die opgericht is in 2015, en dus klinkt de naam Enepsigos nog niet helemaal bekend in de oren. De bandleden zijn daarentegen geen onbekenden in het Noorse underground blackmetalwereldje. Vocalist V.I.T.H.R. kennen we van Nordjevel en Doedsvangr en drummer Thorns heeft zijn sporen meer dan verdiend bij talrijke bands, waaronder Blut aus Nord, Chaos Invocation, Darvaza, Acherontas en Enthroned. Dat zijn best wel indrukwekkende adelbrieven en dus lag de verwachting bij mij initieel bijzonder hoog.Lees verder ›

Noem meer dan vijf actieve, echt bekende Nederlandse hardcore punkbands. Behoorlijk lastig toch? De spoeling bij onze zuiderburen is nog wat dikker, maar Nederland kan wel wat nieuw bloed gebruiken. Met To Live Among Wolves krijgt die vraag ook een passend antwoord.Lees verder ›

Het Noorse Green Carnation werd al in 1990 opgericht door Tchort (Terje Vik Schei) maar kwam aanvankelijk niet verder dan één demo waarna Tchort naar Emperor vertrok en de overige bandleden, minus zanger, In The Woods… oprichtten. Het duurde vervolgens tot 1998 voordat de band weer bij elkaar kwam om in 2000 het debuut Journey To The End Of The Night uit te brengen, gevolgd door het epische Light Of Day, Day Of Darkness in 2001.Lees verder ›

Klassieke heavy metal gemixt met melodische death metal klinkt als een goed recept. Ook is het weer een tijdje geleden dat ik mij aan melodeath heb gewaagd, dus hoog tijd om te kijken wat de heren van Voices Of Ruin in huis hebben. Oorspronkelijk zou het nieuwe album, Path To Immortality, vorige maand al uit komen, maar als gevolg van de coronacrisis werd ook deze release met een paar weken uitgesteld. Nu, in de maand mei, is het dan zover.Lees verder ›

Tiende album van het Zweedse Deranged, dat sinds zijn terugkeer in 2009 zijn derde langspeler klaargestoomd heeft voor de massa brutal deathmetalfans die houden van goor. Ze hebben een nieuwe vocalist in de vorm van Johan Bergström die je misschien kent van zijn werk bij Visceral Bleeding. Hij past perfect in het rijtje samen met zijn voorgangers, die allemaal een US deathmetalgrunt aan de dag legden. Deranged is dan ook de beter Amerikaanse death metal op zijn Zweeds, dat laat ik optekenen in iedere review van deze band, zoals ten tijde van Struck by a Murderous Siege. Ik volg de band al lang, heel lang, en nog steeds is zoals friet met stoofvleessaus. Lekker, zo op zijn tijd.Lees verder ›