Headlines

Iemand zin in vrolijke glamrock? Velvet Insane maakt vrolijke catchy glamrock. Uit Zweden komen de mannen, maar ze schijnen in Japan en Amerika ook "hoge" ogen te gooien. De nadruk ligt bij Velvet Insane niet op glam, en eigenlijk ook niet specifiek op rock. De band kiest niet voor een typisch glamimago en levensstijl. Het is wat braaf wat dat betreft, en dat hoor je ook in de muziek. De poppy structuren, met uitgemolken refreinen zijn vooral gericht op easy listening. Sulo Karlsson van Diamond Dogs heeft meegeholpen met het album maken.Lees verder ›

Dit Cultum Interitum, afkomstig uit het Poolse Warschau, kennen we van eerder werk met de titel Poison Of Being. Die plaat werd ook nog niet eens zo lang geleden, in 2020, via Godz ov War Productions uitgebracht. Veneration Of The New Dawn is de snelle opvolger van deze plaat en herbergt zes gortige, groezelige songs die het midden houden tussen vunzige black metal en midtempo, beukende death metal. De productie is even smerig als een al jaren niet gepoetst fornuis en die smerigheid is net wat dit product nodig heeft. De eerder gruntende vocalen van E leggen er alzo nog een speklaagje bovenop.Lees verder ›

Panopticon, je vindt het geniaal of je vindt het zwaar klote (of je hebt er nog nooit van gehoord). Een middenweg lijkt er nauwelijks te zijn. Deze Amerikaanse blackmetalband verwerkt namelijk onconventionele instrumenten in de muziek, die we normaal niet snel zullen associëren met het genre. Met name de toevoeging van flinke dosissen bluegrass folkmuziek zal niet iedereen kunnen bekoren en vooral de banjo is hierin de vreemde eend in de bijt.Lees verder ›

Toen ik vele jaren geleden begon te luisteren naar black metal, was dat vooral een opwindende ervaring, een energieke rollercoaster gevuld met vuur, boosheid en geweld. Dat black metal ook sfeervol en rustig kan zijn, had ik toen helemaal niet durven denken. Uiteraard waren er wel sfeerelementen terug te vinden in de muziek die ik beluisterde. Die waren vooral afkomstig van de toetsen van Stian Aarstad, Damien Gregori of Pedro Paixão (om er maar enkelen te noemen), die voor het nodige tegengewicht moesten zorgen tegen al die dolle, zwarte waanzin.Lees verder ›

Wij zijn toch maar een bevoorrecht volkje hier in de Benelux. Bij slaapproblemen krijg je bijvoorbeeld zonder al teveel moeite gewoon wat geschikte medicatie toegewezen. Als je in Brazilië woont en je dealt met dezelfde problematiek, dan lig je kennelijk nachtenlang wakker en heet je bij achternaam waarschijnlijk Cavalera. Bij gebrek aan een goede nachtrust grijp je dan terug op dat wat je het meest voldoening geeft. In deze casus 'Cavalera' is dat natuurlijk muziek maken. Max Cavalera, daar hebben we het dan over voor alle duidelijkheid hè.Lees verder ›

Stel je Finntroll voor in een carnavalsoutfit. Heb je het beeld? Goed, want dat is hoe Troldhaugen klinkt. Obzkure Anekdotez for Maniakal Massez is pas 7 jaar oud, maar de band heeft een label gevonden dat een re-release wel zag zitten. Deze Australiërs hebben een Scandinavische naam aangenomen en dat hoor je zeker terug. Troldhaugen is de naam van het huis van Edvard Grieg. Een bekende romantische componist uit Bergen, Noorwegen.Lees verder ›

Het is Tobias, die je nog kent van Cypher en I Chaos, die achter Interpolant zit. Hij is aan Arbor begonnen tijdens de donkere maanden van 2020, omdat hij ‘ns wilde checken of hij nog zware muziek kon maken. Weliswaar met een dominantere rol voor de synthesizer en met atypische songstructuren, toonaarden en ritmepatronen. Dat leest alsof het heel erg progressieve en elitaire kost gaat worden, maar klinken doet het totaal anders dan wat je van iets dat ‘prieel’ heet zou verwachten.Lees verder ›

Voor een echt (Duits) metalfeest kun je altijd bij Powerwolf aankloppen. Ondanks dat gegeven hebben de vijf geschminkte powermetallers ook de nodige kritiek te voortduren gekregen, en nog steeds. De metal klinkt modern, gelikt en is regelrecht kopieer- en plakwerk. Ja, en? Vroeger... vroeger was het ook niet zoals vroeger. Het maakt van deze band dan ook typisch een gevalletje 'love it or hate it'. Iets dat niet discutabel is, is het tiende album sinds de oprichting in 2004, genaamd Call Of The Wild. Over een gezonde portie werklust gesproken. Bij gebrek aan optreden heeft het vijftal zijn tijd goed besteedt in de studio, want het vorige album genaamd The Symphony Of Sin dateert van slechts anderhalf jaar geleden.Lees verder ›

Atreyu is gekend voor toegankelijke melodische metalcore met een emorandje, bloedende mascara en die gitaar met bloedspatprint met bijpassende bandana. De band komt in 2021 op de proppen met het achtste album sinds debuut Suicide Notes and Butterfly Kisses in 2002. Atreyu heeft een hobbelig parcours achter de rug - de groep ligt nogal moeilijk op de markt bij een strikt metalpubliek, maar kent zeker ook commerciële successen - iedereen kent Bleeding Mascara - en die dikke miljoen volgers op Facebook en bijna 50 miljoen streams van The Time is Now bevestigen dit verder.Lees verder ›

Over de technische deathmetalband Hideous Divinity heb ik al aardig wat geschreven. Dit is één van die bands die zich staande houdt te midden van een overvloed aan moderne technische deathmetalbands, dankzij een constante kwaliteit, technisch vernuft, catchy riffs, net voldoende smaakmakers in zijn nummers en artwork dat meer dan gemiddeld mensen aanspreekt. Alle vier de langspelers van deze Italiaanse band heb ik staan, dus ook deze was verplichte aanschaf. De vorige werd gedaan door collega Kris trouwens (Simulacrum).Lees verder ›

Ondfødt staat voor old school Finse black metal. Norden is intussen alweer de derde plaat van dit duo, dat ook nu weer gewoon trouw blijft aan Immortal Frost Productions. En zoals gewoonlijk wordt ook deze plaat weer voorzien van een heerlijk, groezelige productie die eigen is aan de Wolfthrone studio. De vorige plaat, Dödrikes Kallelse, kreeg van mederedacteur Bart nog een hoge score mee en dit omdat de black metal die de Finse heren brengen een heerlijke mix bleek van typische Finseschoolelementen, opgemengd met Zweedse en Noorse elementen. Ik moet opnieuw zeggen: de huidige plaat klimt dezelfde richting uit. Langs de andere kant doet dit Norden me wel wat smeriger en vettiger aan.Lees verder ›

Lekamen Illusionen Kallet is een project van Graav, die ook bij Armagedda speelt. Een zeer curieus geval is dit Avgrundspoetens Flamma. Echt zingen kan de beste man niet, maar hij doet het stiekem toch. Avgrundspoetens Flamma bevat los ingespeelde black metal met cleane gothiczang die mij doet gniffelen.Lees verder ›

Het Zweedse Sleep Moscow debuteert met het album Of the Sun. Veel aan de band schreeuwt dat het de luisteraar naar een andere wereld moet brengen, zoals de naam van het album maar zeker ook de thematiek. Thematisch gezien is het album gebaseerd op de  sciencefictionfilm Solaris uit 1972. Algemeen geaccepteerd als een van de beste sciencefictionfilms ooit gemaakt klinkt dit als een verdomd goed uitgangspunt voor een band die pyschedelische (space) rock maakt.Lees verder ›

De legendarische zinnen "We’re not gonna take it" en "I Wanna Rock" kennen de rockers en metalheads ongetwijfeld. Uiteraard heb ik het over Twisted Sister. Na de onfortuinlijke dood van drummer A.J. Pero in 2015, besloot Twisted Sister in 2016 te stoppen. Frontman Dee Snider ging door als solo-act en heeft sindsdien al twee bangers van albums uitgebracht, waaronder het door Zware Metalen goed ontvangen For The Love Of Metal in 2018. Anno 2021 is album nummer drie aan de beurt: Leave A Scar. Tijd voor een potje heavy f*cking metal!Lees verder ›