Headlines

Kijk eerst naar het logo van Tombstoner, kijk dan naar de albumhoes en laat vervolgens de bandnaam nog eens inwerken. Wat denk je nou zelf, dat Victims Of Vile Torture (hé, nog zo'n vanzelfsprekende titel) boordevol staat met muzikale galleryplay en verrassingen? Het viertal brengt dit debuut uit via hetzelfde label dat vorig jaar het eerste materiaal van de New Yorkers uitbracht, namelijk Redefining Darkness Records. Die stal blijkt te bestaan uit meer beginnende bands in de categorie death-, thrash- en black metal.Lees verder ›

Mevrouw Berkis, het brein achter dit Vouna, brengt met Atropos, haar tweede volwaardige plaat uit na eerder in 2018, Vouna, te hebben gelanceerd. Ditmaal komt het muzikale epos uit via het kwaliteitslabel, Profound Lore records. Dit Vouna mag je gerust het zusje van het machtige Wolves In The Throne…Lees verder ›

Het komt uit Amsterdam en het heet Geishas of Doom. Nee, dit is geen begin van een raadsel. Is echt zo. Het maakt punkmuziek met een experimentele lading. Sick Music For Sick People – Vol. 1 luidt de naam van deze EP. Met Covid-19 wat momenteel zo lustig om…Lees verder ›

Omdat je niet je hele leven als een misantropisch plakje kokosbrood de broodsneden van je bank onveilig kunt maken, zwengelde ik laatst mijn computer aan. Ik zag daar een meme die me stiekem wel een beetje deed gniffelen. Solo Black Metal projecten zijn er tenslotte meer dan kuchende mensen…Lees verder ›

Xasthur. De meeste mensen die de naam kennen denken wellicht terug aan de depressieve/suicidal black metal van de heer Malefic, de Amerikaan die – naar mijn bescheiden mening – één van de grootste namen is/was uit de Amerikaanse (depressieve) black metal scene. Ik zweer nog steeds bij de EP…Lees verder ›

Bent u klaar voor een goede grindplaat? Eastwood biedt Antibiose aan. Eastwood is een Frans-Duitse samenwerking die hard gaat. Dit is alleen voor de liefhebbers van hard, snel en gewelddadig. Het is het eerste volledige album, na een hele rits demo’s. Dat deze wijn heeft liggen rijpen is gelijk…Lees verder ›

Iedereen doet wel eens een poging tot muziek maken. Zo ook Prayer Line uit de Verenigde Staten van Amerika. Thrill Me, Lick Me, Fuck Me, Kill Me is geen goede naam voor een debuut EP. Dit correspondeert met de kwaliteit van de muziek die het viertal produceert. "Wij maken harde muziek over spannende shit" is het statement van de band. Prayer Line had kunnen volstaan met: "Wij maken shit muziek".Lees verder ›

Mijn oog zag het eerder. Het Franse Gorgon is levend en brengt een tweede album na een lange stilte. Traditio Satanae is de naam en het genre is black metal. Black metal van de oude stempel. Het is de variant zonder keyboards en post-invloeden. Gorgon maakt helder geproduceerde riffgebaseerde black metal.Lees verder ›

Libethra, een kwartet uit Nederland, levert Hoe Koud Het Was aan. Dit is het tweede album na het eerder uitgebrachte Zondvloed. De heren staan voor een mix van progressieve doom, black en death metal en verwijzen naar grootheden als Opeth, Shining (de Zweedse) en Katatonia. Het geeft ook direct weer welke tekstuele inslag men maakt. De ontmenselijking van de mens staat centraal.Lees verder ›

Laat u niet misleiden door het gebruik van de Scandinavisch aandoende klinker æ: deze band is helemaal niet afkomstig uit het hoge noorden van Europa, maar heeft zijn thuisbasis in Maine (Verenigde Staten van Amerika), de staat waar ook horrorauteur Stephen King zijn donkere hersenspinsels op papier zet. Qua duistere gedachten moet Snær overigens absoluut niet onderdoen voor King. De filosofie en thematiek van deze band is namelijk de uitroeiing van het menselijke ras.Lees verder ›

Dat militaire dreiging van alle tijden is, wordt vandaag op onheilspellende wijze onderstreept door het kersverse Under a Banner as Black as Blood. Een dungeonsynthproject uit de koker van Ayloss van Spectral Lore. Op dit zelfgetitelde album richt hij zich op de vergeten knokpartijen en gefaalde opstandjes uit de middeleeuwen. Dus sla de strijddrum, pak je riek en ros je leenheer voor zijn koolraap.Lees verder ›

De jaren ‘80 kenden de walkman, Margaret Thatcher, de laatste stuiptrekkingen van de Sovjetunie, de val van de Berlijnse muur en de geboorte van deze recensent. Allemaal zaken - met uitzondering van dat laatste - die de wereld hebben veranderd. Iets wat toen ook de wereld veranderde maar tegenwoordig nog amper van invloed is, was hair metal. Jullie kennen dat wel. Enkele meisjes in kleurrijke kledij met indrukwekkende kapsels waar verschillende stylisten uren van hun leven aan verloren zijn. Mötley Crüe, Poison, het vroegere Bon Jovi, Cinderella... allemaal bands die het allemaal leken te hebben, tot ze het gewoon niet meer hadden en de wereld bijna unaniem besloot om te doen alsof deze bands nooit bestaan hadden.Lees verder ›

Uit Tsjechië komt dit gezelschap dat voornamelijk bestaat uit ex-leden van Avenger en Master's Hammer. Het Nederlandse Petrichor Records brengt de debuutplaat uit, die de illustere titel, Čerň A Smrt of Zwarte Dood meekreeg. En op zich een passende titel als je weet dat deze heren black metal spelen met een stevige korst death metal. Maar kan het ons boeien of teren de heren iets te veel op de kredieten uit het verleden? Avenger was immers een band die tussen 1994 en 2017 op gepaste tijden toch smerige plaatjes uitbracht.Lees verder ›

Een re-release van een album dat eenenveertig jaar geleden werd uitgebracht? Moet dat nu echt? Dit soort onnozelheden negeer ik doorgaans, maar voor echte meesterwerken maak ik met veel plezier een uitzondering. Witchfynde bracht namelijk zijn klassieke debuutplaat uit 1980 opnieuw uit. Ik zeg klassiek, maar dit is een mooi voorbeeld van een plaat die eigenlijk bijna nergens in lijstjes staat wanneer men de betere metalalbums van de jaren ‘80 opsomt. Een echte schande zeg ik u! Sta mij toe om jullie de komende minuten even uit te leggen waarom dit het grootste onrecht is sinds Oranje de WK-finale verloor in 1974! Waarschuwing, eens ik begin kan ik moeilijk stoppen. Ik hou echt van deze muziek.Lees verder ›

Uit Galicië komt dit Spaans geweld, Dantalion, genaamd. Op zich al een gevestigde waarde binnen de blackmetalscene. Dit Time To Pass Away is immers alweer hun achtste volwaardige plaat. Ik kan me enkel de voorgangers, When The Ravens Fly Over Me uit 2006 en All Roads Lead To Death uit 2010 voor de geest halen.Lees verder ›