Headlines

Hans Ziller, oprichter en enig nog origineel lid van het Duitse Bonfire bracht vorig jaar het album Fistful Of Fire uit. Wegens welbekende omstandigheden heeft de band het album nagenoeg niet kunnen promoten. Sterker nog, sinds het album uitgebracht werd, heeft de band nog geen enkel nummer kunnen spelen voor een live publiek. Omdat de band nu tijd genoeg heeft, werd besloten om een semi-nieuw album op te nemen.Lees verder ›

Psychonaut 4 is één van die bands die het suicidalblackmetalsubgenre mee kleur geven. Het klinkt raar, als je het zo leest, maar het is wel zo. Als je spreekt over DSBM, depriblack of suicidal black dan is de kans relatief groot dat de naam van deze Georgische band ook wel eens langskomt. Het album Neurasthenia gaf ik een stuk van mijn leven, in 2016. Album nummer vier kwam op het einde van 2020 uit. Ik neem hem alsnog mee.Lees verder ›

Kijk, dat maakt het reviewen van muziek nou zo leuk. Ineens ligt er een fysiek exemplaar op onze redactie van een melodieuze metalband uit Nederland. Tot voor kort had ik nog nooit van de naam Born From Chaos gehoord, maar dat kan ook kloppen aangezien Legacy het eerste officiële werk bevat. Op deze EP krijgen we vier nummers van de zeskoppige band uit Hilversum te horen die bovendien zijn voorzien van een mixing en mastering die is gedaan door Mendel bij de Leij (ex-Aborted).Lees verder ›

Tijd is er niet meer, toch zijn er nog drie die de barrière 2020 - 2021 mogen nemen in reviewvorm. De bouwstenen van dit Franse Void Paradigm deden mij het album meenemen over de tijdsgrens. Collega Yves haalde het al aan tijdens de review van de tweede van in totaal drie uitgebrachte platen (inclusief deze nieuwe), die de naam Earth’s Disease droeg, de hypnotiserende Dodecahedron-black is: out-of-the-box, psychedelisch, occulte gitaarlijnen, rauw, geen alledaags potje 90’s black. Het is meer van dat.Lees verder ›

Op het moment dat de mededeling kwam dat The Slayerking zijn album Tetragrammaton ging uitbrengen, moest ik even achter mijn oren krabben. Deze plaat heb ik namelijk al ruim een jaar in mijn bezit. Sterker nog, ik heb hem twee keer op vinyl. Eén exemplaar is de daadwerkelijke uitgave, de andere is een testpersing. De Grieken gaan hem nu, via Nomad Snakepit Productions, opnieuw uitbrengen op vinyl en CD.Lees verder ›

Net als whiskey moet rijpen om steeds beter te smaken was dit voor mij ook het geval voor Cold Dark Rain, het debuutalbum van Hvalross. Deze Roosendaalse band bestaat nog niet heel erg lang. Sinds lente 2018 om precies te zijn. De afzonderlijke muzikanten maken al geruime tijd muziek en hebben in een breed scala aan bands gespeeld: punk, heavy metal en (prog) rock. En niet voor niets, want dat hoor je zeker terug op Cold Dark Rain. In oktober 2020 is de plaat al als download uitgebracht via Bandcamp en onlangs ook in eigen beheer, op vinyl.Lees verder ›

De graven van de oude Vikinghoofdstad Nidaros moeten worden geopend! Beinahrúga is volgens Nathr een poging daartoe. De zwartgallige funeral doom op deze debuut EP duurt slechts 24 minuten, uitgesmeerd over vier tracks. De heren spelen tevens in een vrij onbekende blackmetalband genaamd Funeral Harvest. Ook op deze EP is het duisternis en donkerheid troef. Denk aan een wat rauwe, effectloze en trage versie van The Ruins of Beverast.Lees verder ›

Pink Cigs. Een van de vele bands die in de reviewlijst verschijnen en waar je als modale hardrockfan nog nooit van gehoord hebt. Dit viertal leerde elkaar in 2016 kennen in de muziekscene van het Engelse Sheffield, waar ze allemaal al in andere bands actief waren. In die periode schreven ze hun eerste nummer Black Widow, dat ook op dit album terechtgekomen is.Lees verder ›

Een vrij nieuwe Belgische band heeft nieuw materiaal uitgebracht. Verwilderd, opgericht in 2020, vond dat de tijd gekomen was om zijn extreme metalverhaal te vertellen. Black en death metal, de blender in, tot de wolvenessentie eruit kwam (de Ezelskomedie iemand?). Niet aanpappen met de schapen, neen, wolvenbrei moet het zijn. Drummer Siebe Hermans kennen we al van When Plagues Collide, de anderen zijn mij nieuw.Lees verder ›

Daar is dan eindelijk het tweede album van Kjeld, blackmetalband uit Friesland. De voorganger kwam bijna op de kop af zes jaar geleden uit, scoorde 90 punten en sindsdien begon Het Lange Wachten op meer. De honger werd nog enigszins gestild met wat toegeworpen kruimeltjes in de vorm van splits met die andere kwaliteitsband Cirith Gorgor en Wederganger, waar in het laatste geval later nog een EP van werd gemaakt. Maar hoe je het ook wendt of keert: sinds 2016 kwam het kwintet met NIETS.Lees verder ›

Antraciet zwart was de hoes van voorganger A Prelude To Sorrow. Het artwork van Curse Of Autumn is overheersend in rode tinten uitgevoerd. Lekker belangrijk joh! Nou, bij Witherfall, dat elk detail overdenkt en een betekenis geeft, wel. Waar de vorige plaat in het teken stond van het verdriet over het verlies van vriend en drummer Adam Paul Sagan aan kanker ("Travel on my friend, your memory will never die..."), daar wordt de rode draad van de nieuwe gevonden in woede en haat. Dat is andere koek en heeft direct ook gevolgen voor het geluid van de plaat, dat wat agressiever en scherper is.Lees verder ›

De Oostenrijker J.J. startte reeds in 2006 zijn postblackmetalproject Karg. Beter bekend als de zanger van Harakiri For The Sky, gooit hij met het recent uitgekomen en meesterlijke Mӕre hoge ogen naar een notering in onze jaarlijst. Zijn inspanningen voor Karg zijn echter ook niet onverdienstelijk te noemen, zo bewijst de EP Resilienz (‘veerkracht’) die naadloos aansluit op het laatste, veelgeprezen album Traktat.Lees verder ›

Uit België komt deze nieuweling, Koldovstvo. Ni Tsarya, Ni Boga is dan ook de eerste kennismaking. De heren (?), er is immers niets geweten over hun line-up, spelen een behekste vorm van black metal. Koldovstvo betekent immers, vrij vertaald, hekserij, toverkunst of dergelijke. "Noch de Tsaar, noch God" is de vertaling voor de albumtitel. Het voelt wat aan als de echte Batushka. Toen deze Polen in 2015 kwamen met hun debuutplaat, sloeg dit toch in als een kleine bom. Of hetzelfde gaat gebeuren met de muziek van deze Belgische band is op heden nog koffiedik kijken. Nochtans zit er heel wat magie verstopt in de nummers.Lees verder ›

Doorways Of Time, het debuutalbum van het Australische Butterfly, brengt een interessante ode aan de classic rock zonder hun oude voorbeelden te kopiëren. Doorways Of Time, dat is effectief geen slecht gekozen titel want Butterfly katapulteert je een paar tientallen jaren terug in de rocktijd. Een scheutje jaren '60 psychedelica, een flinke kwak jaren '70 met wat progrockinvloeden en als topping een vleugje jaren '80 erbovenop, dat is het brouwsel dat je geserveerd krijgt.Lees verder ›

Kijk hier! De nieuwe Nightfall! De Griekse grootmeesters van de melodische death/black metal. Zijn laatste plaat dateert alweer van 2013, Cassiopeia. Een plaat die me niet helemaal kon bekoren en slechts een tweetal goede nummers op zich droeg, waarvan Stellar Paralax er één van bleekLees verder ›