Headlines

Het is even grasduinen in de archieven van Zware Metalen om iets terug te vinden over Bleeding Through. De laatste bespreking dateert van 2008 toen Declaration verscheen. Het was vier jaar later dat de 'blackened' metalcoreband uit Orange County een sabbatical inlaste om vervolgens met mijn nummer één van de jaarlijst 2018 keihard weder te keren: Love Will Kill All. Als een accupack die volledig was opgeladen in de tussentijd wist het vijftal een enorm sterke comeback te maken. Dat de vier heren en één dame het tegenwoordig een slag rustiger aan doen blijkt uit de nieuwe EP genaamd Rage, dat dus weer het eerste werk is na het laatste album vier jaar geleden.Lees verder ›

Forlorn Reign is na drie langspelers en één EP het vierde album van de Zweedse band Circle Of Chaos. De band wisselt deathmetal met thrash en een vleugje groove, iets wat het label melodieuze deathmetal mag hebben. Als ik in het Zware Metalen archief duik, zie ik dat mijn collega's prima te spreken waren over voorgaand werk van Circle Of Chaos. Inmiddels zijn we echter zo'n acht jaar verder en is het dus de hoogste tijd om eens te beluisteren wat de Zweden ons anno twintigtweeentwintig te bieden hebben.Lees verder ›

Zoals alles bij Municipal Waste zijn de vijf jaren die Electrified Brain van diens voorganger scheiden voorbij gevlogen. Ziedend snel als een slechtvalk in duikvlucht of beukend als een duif tegen een verandaraam, maar vliegen doet hun cross-overmetal. De gekscherende Amerikanen hebben naar eigen zeggen de twee extra jaren die ze kregen gebruikt om perfectionistischer en gestructureerder te werk te gaan. Wij dachten dat ze een grapje maakten.Lees verder ›

Er zijn van die dingen in het leven die niet kapot te meppen zijn en die voor eeuwig mee lijken te gaan:  Tupperware bakjes uit de jaren '60, rieten onderzetters om je pannen op te zetten, Brabantia voorraadblikken en het huishoudtrapje van mijn oma. Morcrof kan aan dat lijstje worden toegevoegd. Opgericht in 1992, met enige regelmaat een release uitgebracht, diverse line-up wisselingen (alleen zanger Poulus Moura is er vanaf het eerste uur bij), verschillende labels versleten en toch gaat de band nog steeds mee.Lees verder ›

Furieus van leer trekken. Goedmaak seks terwijl je allebei nog laaiend bent. Een liefdesbaby maken met je aartsvijand. Dat klinkt allemaal als een geslaagde SM avond, maar ik heb het hier toch echt over het begin van Break The Chains. Dit is het eerste nummer van The Dawning Of The Son, het vijfde studioalbum alweer van de Griekse band Desert Near The End.Lees verder ›

Het Amerikaanse Haunt bezingt in een nieuw album de ramen van je hart. Windows Of Your Heart is het zesde album in zes jaar. Een prima score. Ik reken de unplugged en remix even niet mee, anders zou je op acht stuks uitkomen. De eenmansband rondom Trevor William Church (TWC voor vrienden) maakt (traditionele) heavy metal.Lees verder ›

Nee, dit heeft niets met anale zaken te maken en met het terugvinden van kracht na een periode van ziekte. Analepsy, een Portugese brutal slam deathmetalband, heeft op vrij korte termijn toch behoorlijk veel naam gemaakt. Ze bestaan nog geen tien jaar en dit is pas hun tweede langspeler. En toch al bij Agonia Records terechtgekomen. Niet slecht. Dat heeft het te danken aan zijn live optredens, zijn uiterst degelijke sound en waarschijnlijk speelt ook de naam mee. Maar de heren spelen dus geen doorsnee goregrind, neen, ook nu hebben ze een geslaagde en technisch onderlegde allround slam deathmetalrelease op hun naam geschreven. Het feit dat ze ondertussen de Belgische drummer Léo Luyckx ingelijfd hebben (Brutal Sphincter, wél degelijk goregrind) maakt me alleen maar blijer.Lees verder ›

Is het een gimmick of is het dat niet? Dat was de vraag die ik me stelde toen ik begin dit jaar voor het eerst Asermoietuitkomt (in leesbaar Nederlands: “als er maar iets uit komt” hoorde. En eerlijk gezegd: ik weet het nog altijd niet zeker. Feit is dat het Kempense (of is het Kempische?) viertal een reclamecampagne lanceerde via Facebook om hun “Pater Badmuts Core” van de nieuwe cd Onkruid Vergaat Niet bekend te maken. Ze hebben er dus wel degelijk centen tegenaan gegooid. Aan de andere kant lijkt het allemaal zo niet-serieus te zijn (ze noemen hun platenlabel bijvoorbeeld Zwembroek Records) en vol te staan van de satire dat je er alleen met een grijns kunt naar kijken en luisteren.Lees verder ›

Op mijn aanrecht staat een doos. Een gouden doos met een decadent logo die een - op deze hete zomerdag - ondeugend aroma verspreidt in mijn keuken. Binnenin zitten compacte, mierzoete, verslavende, smaakvolle en gelaagde traktaties die op zich zo voldoenend zijn, maar waar je na ééntje echt niet kan stoppen. Pralines. Ze zijn van chocolade in alle kleuren, soms met noten, soms met fruit en een enkele exoot met kokos zit er ook bij. Je kent het wel.  Ze dagen je uit. 'Je kan ons niet weerstaan' wordt er gegniffeld vanop je aanrecht. Met hoongelach scherp ik het maalapparaat van mijn mond en als een seriemoordenaar uit je favoriete horrorfilm kies ik schijnbaar willekeurig mijn volgend slachtoffer. Alsof ik de pralines zo meer angst inboezem voor de volgende zwelgpartij. U houdt ook van pralines toch? Ik mag het hopen, want Moon Tooth is een verdomd goeie chocolatier geworden als de manier waarop ik deze compacte, mierzoete, verslavende, smaakvolle en gelaagde traktaties verslind iets wil zeggen. Deze elf glanzende pareltjes van nummers smaken door en door. Laat ons er induiken.Lees verder ›

Chileense, ijskoude black metal. Ze hebben al een tijdje een levendige blackmetalscene in die contreien, maar zelden wordt het democircuit ontstegen. Dit Vanagandr lukte het dus wel. Geen idee hoeveel kansen een Chileense blackmetalband krijgt, maar ik kan me voorstellen dat het er minder zijn dan voor de doorsnee Scandinavische grafherrie. Respect dus voor deze heren. De titel van hun debuut, Lycanthropic Black Metal, sprak me meteen aan. De bandnaam is dan weer dezelfde als het laatste meesterwerk van Thyrfing. Dan kan het allemaal maar goed komen, dacht ik meteen. Lees verder ›

Dissonante blackdeath uit Amerika, met een naam die licht interessant klonk. Daar teken ik wel voor. De band is relatief stabiel qua line-up: ze bestaat al bijna tien jaar - met een onderbreking - uit quasi dezelfde leden. De titel Nostalgic Predictions doet me net iets te hard nadenken over zijn inhoud en de hoes is niet meteen een topper, maar we gaan er voor. Vermörd wordt trouwens niet voor het eerst onder de loep genomen op Zware Metalen: in 2015 passeerde de EP Dawn Of The Black Harvest al in de handen van collega Clemens.Lees verder ›