Headlines

Om meteen je eerste vraag te beantwoorden: het is een Lovecraft-personage. Nyarlathotep welteverstaan. Christopher Ryan Skrocki, de eenzaat achter Estuarine, komt niet voor in de verhalen van de sci-fi novellist in kwestie. In de metalbibliotheek komt hij wel voor, want z’n soloproject bracht al drie albums en één EP voort. Dat maakt van deze extended play de tweede. Moest dat nu niet het eerste geweest zijn dat de Tampa-bewoner tot bij ons gekregen had, we hadden de negen minuten die het ding duurt wellicht genegeerd.Lees verder ›

Eind 2020 stond hij op de bandcamp digitaal te koop, begin 2021 ook fysiek. Avantgarde Music trakteert ons met een album dat de jaargrens overstak en daarna met de hoes voor ogen het universum in schoot. De hoes is trouwens gemaakt door de vrouw van de Oekraïense heer Severoth. Ze deed dat al eerder voor hem, zoals hij het album Void van Bezmir, dat in 2017 in mijn jaarlijst belandde. Atmosferische en industriële black wordt naarmate ik ouder word steeds meer "mijn ding", dus nam ik deze Vsesvit graag aan. Nog even vermelden dat Severoth ook Moрoк bezit/bezet en we kunnen beginnen aan de ruimtereis genaamd Vsesvit.Lees verder ›

Les Acteurs de l'Ombre Productions heeft weer lekkers in huis voor ons. De Franse stal bracht dit jaar al enkele memorabele platen uit, zoals de laatste Jours Pâles en Les Chants De Nihil. Topplaten die ons bijna zin doen krijgen om ons Frans bij te schaven. Als Vlaming is dat een must (het is van moeten bedoel ik), voor de Nederlanders iets wat je uit vrije wil kunt doen. Blurr Thrower kwam eerder dit jaar eveneens uit, in een zeer kunstzinnige digi. Het ziet er vrij pretentieus uit naar mijn gevoel, maar pretentie hoort nu eenmaal bij black metal. Ook bij postblackmetal, zij het dan wel met meer kleurschakeringen en bijbehorende composities.Lees verder ›

Met weemoed zullen de liefhebbers van een goed georganiseerde, muzikale ratatouille terugdenken aan de dagen dat bands als Dillinger Escape Plan, Converge en Botch nog regelmatig met platen op de proppen kwamen. Formeel gezien is Converge natuurlijk nog actief, maar de echt wilde haren lijken allang te zijn verdwenen. De bovengenoemde bands waren belangrijke vaandeldragers in de mathcore; een opgefokte bak 'core' voorzien van polyritmische hoogstandjes en onvoorspelbare wendingen die bovendien stijf van de energie en adrenaline stond. Hoewel het genre hedendaags nog niet dood en begraven is, horen we bar weinig spraakmakende bands die een gooi doen naar de hoogtijdagen, laat staan daar succesvol in slagen. Welnu, de drie ambitieuze leden van Pupil Slicer kunnen daar weleens verschil in gaan brengen.Lees verder ›

Uit Utrecht komt dit duo dat zich Wesenwille noemt. II, A Material God is de opvolger van I, Wesenwille dat in 2018 het levenslicht zag. We weten al langer dat Nederland en de regio rond Utrecht de ideale voedingsbodem is voor kwalitatief hoogstaande black metal en zijn afgeleiden. Ik noem er maar een paar: Grafjammer, Verval, Wrang, Laster, Verwoed, Terzij De Horde...Lees verder ›

Een fata morgana, of in Nederlandse bewoordingen een luchtspiegeling, is een optisch fenomeen dat ontstaat wanneer er grote verschillen in temperatuur optreden tussen verschillende luchtlagen. Het meest bekende voorbeeld is wanneer de zon op een zwoele dag het asfalt dusdanig verwarmt dat er een warme luchtlaag boven het wegdek komt te liggen.Lees verder ›

Het Ierse Fraught is, zoals de leden henzelf identificeren, een “collectief van individuen”. Dit collectief, slechts twee winters jong, stort een mengelmoes over ons uit dat zijn geluid ontleent uit de sludge, death, black en doom metal. Met de debuut-EP MMXIX uit winter 2019 is Splitting Tongues de tweede EP die het collectief aan zijn oeuvre toe mag voegen.Lees verder ›

Tales from Shàranworld erkent zijn roots. Natuurlijk hoort u de bekende namen hier terug. Arcane Tales blijft verder vooral een middenmoter die slechts op spaarzame momenten een gedenkwaardig moment creeërt. Het album bevat dertien liedjes waarvan er eentje een intro is en eentje een kort muzikaal intermezzo.Lees verder ›

We krijgen op dit schijfje namelijk vijf heerlijk te versmaden nummers voorgeschoteld die naast de loepzuivere productie zijn voorzien van een stevig opgeklopt Lamb Of God-sausje. Is het niet het even typerende, rollende dubbelbaspedalenwerk van drummer Mike Bolduc, dan is het wel dat groovende gitaarwerk van de adequate ritmesectie of de stem en zanglijnen van vocalist Collin Allan-Fitterer, dat als twee druppels water lijkt op die van Randy Blythe.Lees verder ›

Korpse bestaat uit een klassieke bezetting van zang, (bas)gitaar en drums en weet in die minimale bezetting maximaal lawaai te maken. Hoewel het niet allemaal op lichtsnelheid wordt gebracht, weet Korpse de kunst van een krachtige riff goed uit te buiten. Binnen een nummer schakelt de band ook nog eens moeiteloos van snel naar traag/slepend en doordat er hier en daar en stop-and-go overgang wordt gebruikt blijft de verrassing er na meerdere luisterbeurten inzitten.Lees verder ›

Death, Kreator en Megadeth: dit zijn bands met een legendarische status en een eigen unieke sound. Dan zijn er bands, zoals Vektor, die hier invloeden vandaan trekken en daar een eigentijdse vorm van briljante metal mee weten te maken. Zo ook het Zweedse Paranorm, zo lijkt het. De heren debuteren met Empyrean: een progressieve trash metal plaat met de nodige invloeden uit death metal.Lees verder ›

De titel Ominous is vermoedelijk een rake beschrijving van de vooruitzichten van Lake Of Tears-bezieler Daniel Brennare de afgelopen jaren. Inmiddels meer dan tien jaar geleden werd bij hem leukemie vastgesteld die chronisch bleek te zijn. De diagnose sloeg in een klap alle grond onder zijn voeten weg. De…Lees verder ›