In Café Zware Metalen gaan we op zoek naar de mens achter de metal, of de metal achter de mens. Wie is de metalmens in al zijn verscheidenheid? We leggen de focus op de concert- en festivalganger, de platenlabeleigenaar, de barman, de buurman, de lichtman, de verpleegkundige, de politicus of de leraar. Wie je ook bent en wat je ook doet, we hebben allemaal een ding gemeen: metal! In deze rubriek gaan we in gesprek met jou! Want waar komen immers de leukste, meest spontane en luchtige gesprekken tot stand? Juist: in het café. In de een na laatste aflevering spreken we met Robbie uit Overijssel.
Laten we eens beginnen met een voorstelronde.
Mijn naam is Robbie Rothengatter, ik ben 24 jaar oud en ik woon in Nieuw-Heeten. Dat is een klein dorp in de gemeente Raalte, gelegen in Overijssel. In het dagelijks leven studeer ik aan het Saxion te Deventer. Hier volg ik de opleiding tot leraar basisonderwijs. Inmiddels zit ik in mijn laatste jaar. Tot aan de zomervakantie doe ik mijn afstudeerstage op de Dorpsschool in Bathmen, groep zes. Na deze opleiding wil ik nog door gaan studeren aan de universiteit om geschiedenis te gaan doen.
Naast mijn studie heb ik nog een bijbaantje als postbezorger bij Post NL. Zo houd ik de avonden en weekenden voor het grootste gedeelte vrij om concerten te bezoeken. Verder breng ik de meeste tijd door met mijn vriendin Jill, met wie ik inmiddels 7,5 jaar samen ben. We gaan veel naar platenzaken in de buurt en bezoeken veel concerten en festivals. Inmiddels hebben we dit na Covid-19 gelukkig weer kunnen oppakken zoals de meesten.
Hoe en wanneer kwam je aanraking met metal, wat trok je zo aan en wat is je eerst gekochte metalalbum?
Mijn vader heeft me in aanraking gebracht met hardrock. Toen ik een klein mannetje was en achterin de auto zat of thuis in de box, had mijn vader altijd muziek aan staan. Dit waren vaak de klassieke hardrockbands zoals Iron Maiden, Def Leppard, Mötley Crue en vooral Kiss. Toen ik op de basisschool zat, luisterde ik zelf ook veel de LP’s en CD’s van mijn vader van Kiss. Iron Maiden vond ik toen nog iets te hard. Mijn vader heeft het me nooit opgedrongen, ik ben het zelf gaan ontdekken. Toen ik op 17 juni 2010 thuiskwam uit school, vertelde mijn vader me dat mijn moeder een zwaar auto ongeluk had gehad en met meerdere botbreuken in het ziekenhuis lag. Het eerste wat ik vroeg was: ‘We gaan morgen toch wel naar Kiss he?’, want het zou mijn eerste concert worden. ‘Mama overleeft het toch wel.’ En we gingen uiteraard naar Kiss, met onze andere auto. Het was gaaf om als twaalfjarige op zo’n tribune te zitten en uit te kijken over een vol stadion waar je favoriete band in het echt te zien is. Mijn moeder heeft het trouwens overleefd hoor!
Het eerste (metal)album dat ik zelf kocht was een buitenlandse persing van Hotter Than Hell van Kiss, destijds bij Koning Willem in Deventer. Ik had er toen nog minder verstand van, dus met de kennis van nu zal ik hem waarschijnlijk niet weer kopen, maar ik heb hem altijd bewaard puur omdat het de eerste is.
Hoe lang bezoek je Zware Metalen al en wat vind je leuk aan de site?
Het precieze antwoord heb ik daar eigenlijk niet op, maar ik denk toch wel een jaar of zeven inmiddels. Ik ben jullie site ooit tegengekomen door een review van een festival waar ik heen was geweest (FortaRock geloof ik).
Het leuke aan de site vind ik dat er veel verschillende dingen te lezen zijn die me aanspreken. Denk bijvoorbeeld aan reviews van albums, concerten en festivals. De schrijvers van de recensies hebben een duidelijke mening en weten die goed, inhoudelijk te verwoorden. Ook dingen als de eigen podcasts vind ik erg tof. Alles straalt uit dat het van liefhebbers, voor liefhebbers is. De winacties zijn ook leuk trouwens, zeker als je zelf eens in de prijzen valt!
Welke bands hebben een grote invloed gehad op je en/of hebben je ‘gevormd’ (bands and albums that made me)?
Zoals ik eerder aangaf, is het begonnen met Kiss. Dit was de band waar ik mijn hele basisschooltijd naar heb geluisterd. Regelmatig mochten we op een vrijdagmiddag muziek opzetten in de klas, bijvoorbeeld tijdens knutsellessen. Altijd als ik de beurt kreeg, was het Kiss. Soms tot ergernis van mijn klasgenootjes.
Rond een jaar of twaalf ben ik verder gaan luisteren naar bands als Iron Maiden en van daaruit ben ik Sabaton gaan luisteren. Het heeft me als kleine jongen toch wel meer moeite gekost om het te gaan waarderen, want deze bands waren een tikkeltje harder dan Kiss. Op de een of andere manier werd ik toch telkens aangetrokken door deze bands en ben ik ze blijven luisteren. Op een gegeven moment heb ik online maar wat CD’s van deze bands gekocht en van daaruit is ook de liefde voor andere metalmuziek gegroeid. Kiss, Iron Maiden en Sabaton zijn toch wel de drie bands die mijn interesse in hardrockmuziek gevormd hebben.
Wanneer luister je vooral naar metal (tijdens het werk, trein, bij stress et cetera)? Zijn er naast metal nog andere muzieksoorten waar je graag naar luistert en zo ja, wat brengen die muzieksoorten jou wat metal niet of in mindere mate brengt?
Vooral wanneer ik thuiskom uit school luister ik naar metal. Dan zet ik graag een LP of CD op om even de focus ergens anders te leggen. Of het black, death of thrash metal is, hangt af van mijn stemming. Op den duur kan ik ook wel wat progressieve metal zoals Opeth of Dream Theater waarderen. Als ik ziek ben of me niet fit voel, dan is AC/DC mijn vaste prik. Ook als ik onder de douche sta, zet ik muziek aan en kan ik via bluetooth een JBL box aanzetten.
Metal is het enige genre dat ik luister. In mijn collectie is ieder subgenre wel terug te vinden. Zo kan een CD van Morbid Angel zonder probleem worden opgevolgd door een LP van Gloryhammer, om vervolgens weer een album van Avantasia te draaien.
Wat zijn recente albums (niet ouder dan een jaar) die je grijs draait? Wat maakt die albums zo bijzonder?
Bij deze vraag komen direct twee albums in mijn gedachten op waar ik het afgelopen jaar veel naar heb geluisterd. De eerste is Bionic Swarm van Cryptosis. Distillator was erg gaaf, zowel op het gebied van liveshows als hun releases. Toen ze aangaven te stoppen als Distillator vond ik dat ergens wel jammer omdat ik altijd erg van die band heb genoten. Vervolgens hoorde ik Bionic Swarm en heb ik die direct besteld. In 2021 hebben we weinig concerten bezocht, maar een show die we wel hebben gezien was hun album releaseshow op 2 oktober in Enschede met volledige productie. Dat was echt gaaf en sindsdien ervaar ik de LP heel anders.
Het tweede album is Hermitage van de Moonspell. Moonspell is voor mij de band die agressie, gevoel en melodie op de perfecte manier combineert. De totale ervaring is compleet en klopt precies. Een album van Moonspell is een echte belevenis en dat gevoel heb ik met Hermitage ook. Ondanks dat ik het album veel draai, is het niet mijn favoriete album van het gezelschap, want dat is Extinct. Dit is tevens ook een van de eerste albums van Moonspell die ik in mijn collectie had. Ik heb de digibook versie van het album lang geleden gekocht bij Diskid in Zwolle voor een tientje. Ik kende Moonspell toen vooral van naam en minder van muziek. Toen heb ik toch de gok genomen omdat ik de uitgave erg mooi vond en ik heb er nooit spijt van gehad.
Wat is je meest memorabele concert- en/of festivalervaring? Wat zijn je herinneringen daarbij en wat maakt de herinnering zo speciaal?
Het beste concert dat ik ooit heb gezien, was dat van Blind Guardian. Die stonden op 9 december 2016 in Lucky, een discotheek in Rijssen. Ze speelden een set van twee en een half uur waarin ze het album Imaginations From The Other Side integraal opvoerden, aangevuld met wat nieuwe nummers en vooral klassiekers. Het bijzondere hieraan was dat de band het deed met slechts een backdrop en een beperkte lichtshow. Twee en een half uur lang was het genieten van de band en hun muziek. Het publiek die avond was ook erg betrokken bij de band en de reacties op het optreden waren erg positief. Na afloop van de show wist ik een plectrum op te vangen van Marcus Siepen, hun gitarist. Tevens ving ik direct daarna mijn eerste drumstok van Frederik Ehmke. De setlist kreeg ik later van een crewlid van Lucky.
Zelf houd ik ook concertboeken bij. Hierin verwerk ik elk concert of festival dat ik heb bezocht. Daarin bewaar ik veel dingen die me herinneren aan die optredens. Van vrijwel alle concerten heb ik de tickets nog. Die vul ik in de boeken aan met foto’s, bandlogo’s en andere dingen die daarbij horen, zoals parkeertickets en polsbandjes. Ook wanneer ik setlists of plectrums krijg, gaan die in het boek.
De foto hierboven is hoe ik een gemiddeld concert verwerk. Startend met het concertkaartje dat een vaste plek heeft bovenaan de bladzijde. Afhankelijk van hoeveel bands we gezien hebben bij een evenement, bepaal ik hoeveel bladzijden ik wil gebruiken per show. Op de foto hierboven was het een avond met zes bands, waardoor ik heb gekozen om twee pagina’s te gebruiken. Onder de kaartjes de parkeerkaart en de plectrums. Daarna komen de foto’s van de bands die we hebben gezien.
Wat vind je mooi aan de metalscène en waarin verschilt dit genre volgens jou ten opzichte van andere muzieksoorten? Zijn er ook dingen die je minder vindt aan de ‘scene’?
Het mooie aan de scene is vooral de vriendelijkheid en het respect voor elkaar. Tijdens concerten of festivals is de sfeer altijd goed en iedereen respecteert elkaar. Of iemand nou in een shirt loopt van Alestorm of van Emperor, onderscheid wordt niet gemaakt. We komen allemaal om dezelfde reden. Ook in de pit kijken mensen naar elkaar om en krijgt iemand die valt direct een aantal uitgestoken armen op zich af om weer omhoog te komen.
Wat ik dan minder vind aan de scene is het eeuwige gezeik op bands als Sabaton of Powerwolf. Dit gebeurt vooral online en het is niet dat ik het serieus neem, maar het is allemaal wel erg voorspelbaar. Gelukkig zie ik het nooit op festivals of concerten terug. Helemaal prima als het niet je band is hoor, maar iedere keer bij iets van Sabaton te moeten lezen wat voor een kutband het is, zonder enige onderbouwing, wordt op een gegeven moment wel een beetje oud. Datzelfde heb ik altijd een beetje met mensen die bepaalde bands als Alestorm en Steel Panther serieus nemen. Die nemen zichzelf niet eens serieus. En iedereen weet inmiddels wel dat Ghost geen metal is, fans van Ghost weten dat en Ghost zelf ook. Dus daar kunnen we tegenwoordig wel een keer mee stoppen denk ik maar zo.
Hulde. Tot slot nog wat luchtige vragen om mee af te sluiten. Bedankt voor je deelname!
Wat zeg jij, friet of patat?
Patat natuurlijk. Mensen bestellen toch een patat speciaal in de snackbar, of een patat oorlog of patat met. Ik hoor mensen eigenlijk nooit een friet speciaal bestellen.
Heineken of Hertog-Jan?
Hertog- Jan. Smaakt me over het algemeen gewoon beter en daarbij heb ik op de een of andere manier meer het idee dat ik bier drink.
Concert of festival?
Over het algemeen zou ik zeggen een festival. Puur voor de grotere beleving en de hoeveelheid bands die je kunt gaan zien. Zowel de grotere als kleinere festivals vind ik heel tof. DIY festivals vind ik over het algemeen toch het leukst. Pitfest, Graveland, Tattoofest en Schoonebeek Deathfest bijvoorbeeld.
Scandinavische metal of Amerikaanse metal?
Over het algemeen luister ik naar bands die uit Scandinavië komen. Amerikaanse metal is voor mij net zo goed tof, want we kennen natuurlijk ook genoeg Amerikaanse bands waar ik zeer van kan genieten.
Muziek streamen of fysieke exemplaren kopen?
Fysieke exemplaren kopen. Streaming heb ik nooit iets mee gehad. De fysieke exemplaren koop ik het liefst zelf in de winkel. Online bestellen vind ik geen charme hebben. Ik bezoek veel platenzaken in de buurt. In Deventer zit Walk-In en ook in Zutphen zit een Walk-In. Beide zijn dikke aanraders. Voor elke metalfan is het ook zeer de moeite om eens een bezoek te brengen aan No-Dust Records in Wezep, vlakbij Zwolle. Geweldig aanbod in metal, alle genres en op elke geluidsdrager.