Drudkh – All Belong to the Night

Drudkh en ik gaan terug tot Blood In Our Wells uit 2006. Een fenomenale plaat, met natuurlijk het indrukwekkende Furrow of the Gods. Kippenvel, alleen al als je eraan denkt! Die mix van grauwe melancholie en toch dat sprankje hoop. Man, je zou er poëtisch van worden… Ik ben de band blijven volgen, maar zelfs Microcosmos en Hand Full of Stars wisten niet meer dan een gewoon goede indruk te maken.

Drudkh zelf gaat verder terug, namelijk tot 2002. De band werd het geesteskind van Roman Saenko, of misschien doe ik daar de andere bandleden mee tekort. De band heeft altijd ergens tussen fout-nationalistisch en anti-mainstream gehangen. We leven in een tijdperk waarin je dan snel wind vangt als hoge boom. Drudkh is zo’n hoge boom.

All Belong to the Night is album nummer twaalf. De eerste track is Нічний (The Nocturnal One) en gelijk de sterkste van het viertal. De onmiskenbare wall of sound heeft toch een heldere ondertoon meegekregen. Misschien komt het door de bassige tomslagen, die gewichtig klinken. De langgerekte riffs liften mee op de hobbelige cymbalen. Een sturend punkpatroon volgt om vervolgens te ontpoppen. Het intermezzo past goed in de sfeer, en ook hier de opvallend harde toms. Het is onmiskenbaar Drudkh wat de band speelt. In het intermezzo is de opbouw niet al te spannend, maar sfeervol en het vervolg logisch en slepend. Het outro zorgt uiteindelijk voor de nodige extra gitaarlijn om de hoop te laten zegevieren.

Een mooie en gebalanceerde track, die logisch past bij Drudkh, maar ook wat voorzichtig is. Windmills/ Нічний sluit daarbij aan. Met een duidelijke muzikaal thematische verwijzing naar Furrow of the Gods. Een kalmere track die meer zoekt naar herhalende elementen. De riffs uit het thema zijn kort, maar in de herhaling komt de kracht naar voren. Wat ik wel jammer vind is dat het thema niet later in het nummer nog eens ergens de kop op steekt. Het einde is desondanks wederom hoopvol, met telkens weer de hogere tonen aan het einde van de maat. Normaal gesproken probeer ik nog wel eens grappig te doen, maar Drudkh verplicht tot serieus luisteren en schrijven. Het is een echte herfstplaat.

November/ Листопад sluit daarbij aan. De dissonant op 2:04 minuten en daarna de overgang houden de luisteraar bij de les. Mooi hoe ineens die breuk ontstaat. De immer pompende baslijn, die nog net door de gitaren heendrukt, benadrukt de dramatiek van dit nummer. De vocalen springen er in hun overtuigingskracht net teveel uit. Naar het einde toe weet Drudkh de dramatiek net niet tot een mooie apotheose te brengen. Een abrupt einde moet de luisteraar maar slikken.

Nu ik toch bezig ben pak ik Till We Become the Haze/ Поки Зникнем у Млі nog mee. Het nummer start met een riff en drums die doen denken aan Nargaroth. Met de vertraging breekt Drudkh het nummer weer open. De melodieuze riff doet de rest, om vervolgens weer te versnellen. Ditmaal klinkt de mist nog steeds opgetrokken. Als de vocalen weer invallen trekt de boel weer dicht. Verrassend genoeg komt de band daarna met een minuten durend intermezzo in de vorm van een hele lange crescendo. Het weet me niet in te pakken, het klinkt te vrijblijvend. Te relaxed. Het punt van deze lange rust ontgaat mij dan ook. Een korte opleving volgt nog waarna het outro alweer in zet. Ai, dit nummer vind ik wat zwakjes. Het is een opvallende track omdat er een stuk minder distortion in zit dan de rest. Het nummer past in de sfeer van het album. Wat mist (geen woordgrap) op Till We Become the Haze/ Поки Зникнем у Млі is een stuk dat echt weet te raken.

All Belong to the Night is een werk dat typisch past in het werk van de band. Een sfeervolle onderneming die doet peinzen, overdenken en serieus kijken. Muziek die elke keer het midden weet te houden tussen hoop en vrees. Ik heb  geen tracks vast kunnen stellen die zich ver boven het maaiveld verhieven. Een prettige plaat voor dit seizoen, en wellicht een mooie notering in de jaarlijst. Maar dan vooral omdat u zo’n diehard blackmetalfan bent.

Score:

80/100

Label:

Season of Mist, 2022

Tracklisting:

  1. The Nocturnal One/ Нічний
  2. Windmills/ Нічний
  3. November/ Листопад
  4. Till We Become the Haze/ Поки Зникнем у Млі

Line-up:

  • Roman Saenko – Gitaar, basgitaar
  • Thurios – Vocals, keyboards, gitaar
  • Krechet – Basgitaar, keyboards
  • Vlad – Drums, keyboards

Links: