Evermore – Court Of The Tyrant King

Geschreven door op 19-11-2022 om 15:54.

De Zweedse band Evermore, zeker Niet (door de hoofdletter N aan het begin) te verwarren met het Amerikaanse sombere filosofeninstituut Nevermore, bracht in 2021 in eigen beheer hun debuutalbum Court Of The Tyrant King uit. Helaas werd deze toen massaal over het hoofd gezien want na een jaar verplichte coronavakantie bracht ieder ensemble van figuren die zich zelfs maar een beetje muzikant voelde wel iets uit. Ook ik en al mijn andere collega’s hier bij Zware Metalen hebben deze release gemist. En dat was jammer want deze plaat stak zeker boven het maaiveld van andere huis-, tuin- en keuken-debutanten uit. Gelukkig werd de tirannieke koning wel gehoord door iemand bij Scarlet Records, die het album dit jaar opnieuw uitbracht. En het is dankzij deze persoon dat wij jullie toch kunnen vertellen hoe het gesteld is aan het hof van deze onsympathieke monarch. 

Als ik naar de prachtig getekende hoes kijk, met een chagrijnige hofnar, rondborstige hofdame en de duister grijnzende koning zelf, met rode ogen in zijn gehoornde hoofd, dan verwacht ik niks anders dan power metal. Avantasia-achtige power metal zelfs. Van de ene kant is het mooi om af en toe verrast te worden maar soms is het ook erg fijn om gewoon gelijk te hebben. En dat laatste is hier het geval. En dan voornamelijk het wat oudere werk van meneer Sammet zoals de eerste twee metal opera’s. Maar er zijn ook genoeg invloeden van de andere grote namen in de power en heavy metal te ontdekken. Het eerste nummer Call Of The Wild zou zo op een Helloween album kunnen staan, Rising Tide heeft coupletten en melodie bruggen zoals Iron Maiden die bouwt terwijl het refrein dan weer een typisch episch Hammerfall en Edguy stadionkoor gevoel heeft. Maar je hoort ook zomaar invloeden terug van Stratovarius, Judas Priest en Nocturnal Rites. 

Zanger Johan Haraldsson heeft een prettige en krachtige, hoge gilstem. Alleen niet een heel herkenbare stem. Of juist té herkenbaar, want je hoort er de zangers van alle voorgenoemde bands in terug. Maar qua zanglijnen en technieken is er helemaal niets op aan te merken en het gewoon fijn om naar hem te luisteren.
De andere Johan, Karlsson deze keer, neemt alle snaarinstrumenten voor zijn rekening, ook de piano en orkestraties. (Terwijl ik dit schrijf zie ik al een paar personen voor me die nu overeind schieten en uitroepen: alle snaarinstrumenten? Ook de snaredrum dan?! Pas op, ik weet wie jullie zijn, maar nee… die niet…). Die staat tussen de benen van Andreas Vikland die er met zijn voetjes lekker opzwepende dubbele-bass huppeltjes uit trappelt. Ook zingt hij her en der ook nog op de achtergrond mee. Stuk voor stuk goede muzikanten die hun instrumenten heel goed beheersen. Ik hoop wel dat wanneer deze band live gaat spelen er nog wat gasten worden meegenomen zodat al het dubbelstemmige gitaargeweld ook live te horen is. En de zangeres die op het titelnummer mee doet. En oh ja, een bassist zou ook prettig zijn want de zoon van Karl heeft hele mooie partijen voor dit instrument geschreven. 

 
Dus voor alle power metal liefhebbers: er is jullie een tweede kans gegeven, mis hem niet! Traditioneel, maar zeker niet oubollig. Misschien niet overal even origineel maar wel gewoon heel goed. Als je na het luisteren van Court Of The Tyrant King er net zo sip of chagrijnig bij staat te kijken als de onderdanen van deze koning dan ben je een zuurpruim. Want het ligt veel meer voor de hand dat je hem met een duivelse grijns op je gezicht nog een keertje aan zet. 

Score:

79/100

Label:

Scarlet Records, 2022

Tracklisting:

  1. Hero’s Journey
  2. Call Of The Wild
  3. Rising Tide
  4. Court Of The Tyrant King
  5. Northern Cross
  6. See No Evil
  7. My Last Command
  8. By Death Reborn

Line-up:

  • Johan Haraldsson – Zang
  • Johan Karlsson – Gitaar, bas, piano & orkestraties
  • Andreas Vikland – Drum, achtergrondzang

Links: