Lamentations – Passion of Depression

Lamentations is een band die mij volledig onbekend in de oren klinkt. Noemenswaardig is dat de band uit Singapore komt, iets dat toch niet elke dag voorbij komt. Al bracht de Singaporese band Wormrot dit jaar nog grindcore van de bovenste plank met het zwaar geanticipeerde album Hiss. Het kan verkeren. Nu komt de platenboer, waar dit Aziatische gezelschap zijn kunsten mag vertonen, mij wat bekender voor. Willowtip Records heeft namelijk enkele hele toffe bands onder de vleugels, zoals: An Abstract Illusion, Countless Skies, Hath, Slugdge en Vale of Pnath om er maar een paar te noemen. Stuk voor stuk kwaliteitsbands die op hun eigen wijze vernieuwende, progressieve en intrigerende muziekstukken hebben voortgebracht. Laten we eens beluisteren of Lamentations zich bij dat rijtje kan voegen.

Lamentations maakt net als enkele van de eerdere genoemde labelgenoten intrigerende composities, die in het spectrum van de progressieve death metal vallen. Nu zegt dat kader niet zo veel, aangezien het inkleuren van de muziek dit nog alle kanten op kan laten gaan. In dit geval grijpen we terug op enkele grondleggers van het genre. De invloeden van zeker Cynic, maar ook Opeth zijn duidelijk hoorbaar in de muziek. De composities wisselen telkens tussen technische hoogstandjes, bruut geweld en filmische atmosfeer. Het hoge atmosferische gehalte, in combinatie met een moderne productie, doet daarbij sterk denken aan bands als Countless Skies en Iotunn. De toevoeging van pianocomposities, het gebruik van instrumentatie als de fluit en subtiele Oriëntaalse invloeden geven de muziek een prettig eigen karakter. Dat eigen smoelwerk wordt daarbij ook nog eens ondersteund door enkele kwaliteitsmuzikanten van onder andere Cynic, Black Crown Initiate en Extol. Voeg daar een lekker diepe grunt, warme heldere vocalen en memorabele gitaarlijnen aan toe en het sprookje schrijft zichzelf.

De zeven nummers, die bij elkaar krap een uur van je tijd in beslag zullen nemen, beschrijven echter geen sprookjesboek. Neen, dit verhaal gaat over de pijn, het plezier, de blijdschap en het leed die de reis van het leven omvat. Geen makkelijk kost. Dat vertaalt zich ook naar de muziek. Met ook nog eens twee nummers, die de tien minuten ruim overschrijden, gebeurt er een hoop. Er wordt dan ook genoeg tijd genomen om alle ideeën uit te werken in de composities. Dit verzandt allemaal niet in onnodig gepingel, maar sta er niet gek van op te kijken als een introductie op een nummer ineens al drie minuten bezig is, voordat het losbarst. Maar zoals bij veel zaken wordt het lange wachten vaak beloond. Zo weet Lamentations bijvoorbeeld ook wanneer het een goede riff te pakken heeft en deinst er niet voor terug om dat, overigens volledig terecht, flink uit te melken. Het enige wat de band aan te rekenen valt is dat de overgangen soms wat abrupt zijn, maar dat mag onder de categorie muggenziften geplaatst worden.

Passion of Depression is namelijk een heerlijk album geworden en een dikke luistertip voor iedere fan van progressieve death metal. De pronkstukken in de collectie zijn te vinden in het contrasterende Anew, het uitgesponnen Sombre en het directe Obeisance met warme toetsenondersteuning. Willowtip Records lijkt een neusje te hebben voor kwaliteitsbands met sterk progressieve inslag. Met Lamentations heeft het label dan ook weer een pareltje gevonden om aan de collectie toe te voegen.

Score:

84/100

Label:

Wollowtip Records, 2022

Tracklisting:

  1. Prodigal
  2. Anew
  3. Shiver
  4. Sombre
  5. Ire
  6. Obeisance
  7. Nurture

Line-up:

  • Danny ‘Jungle’ Jacob – Zang, gitaar
  • Michael ‘Prophet’ Moore – Gitaar, zang
  • Jose Figueroa – Basgitaar
  • Chris Stropoli – Drums, zang

Links: