Headlines

Tussen 2006 en 2022 lag dit Duitse blackmetalduo, Mystic Circle, volledig stil en nu op nog geen twee jaar tijd krijgen we maar liefst twee volwaardige platen te verwerken. De plaat van de terugkeer in 2022, Mystic Circle, kon me bekoren maar niet helemaal overtuigen. Ik ben benieuwd wat dit Erzdämon kan doen. Het vrolijke duo Beelzebub en A. Blackwar is weer op zoek gegaan naar al het venijn in hun lichaam en hebben hiermee maar liefst negen nummers geschreven.Lees verder ›

Ergens in 1999 kwam er via het Belgische Shiver label een plaat uit met de titel Horizon's Fall. Het bleek de debuutplaat te zijn van de Finnen van Faerghail. Amper één jaar daarvoor ontving ik op tape via het toen gerenommeerde Meat Hook Productions (eigenaars: de Sorvali broers die nu in Moonsorrow spelen) Minä Olen Tie, de derde demo van het eveneens Finse Unhola. Waarom deze introductie? Nu, de bassist/gitarist van Unhola speelt tegenwoordig samen met de voormalige drummer van Faerghail. Die band heet Autumnfall en speelt ook, hoe kan het ook anders, net als de bovenstaande bands, melodische black metal.Lees verder ›

Úlfúð bestaat uit vijf IJslandse heren die volgens mij nog niet eens zo lang bezig zijn. Ergens in 2015 zag deze band het donkere levenslicht voor het eerst. Logisch dan natuurlijk ook dat er nog niet al te veel te vinden is over deze band Úlfúð. Louter een EP werd er ergens in 2018 uitgebracht met als titel First Sermon. Misschien valt het je al op, de album- en de songtitels zijn in het Engels, niet iets wat we van extreme bands afkomstig van het donkere eiland gewoon zijn. Dit Of Existential Distortion dat uitkomt via het Amerikaanse Dark Descent Records is de eerste volwaardige plaat.Lees verder ›

Gołoledź of 'zwart ijs' in het Pools is een relatief nieuw quartet in melodisch blackmetalland. Met de gelijknamige debuutplaat trachten deze vier heren indruk te maken. Ik kan je verklappen dat dit alvast gelukt is. De Zweedse platenboer Iron Fist Productions heeft deze jonge Poolse roedel onder zijn vleugels genomen en terecht. Recentelijk kregen we al wel wat lekkers te verteren van deze Zweden. Met name Bafomet's F.O.A.D.I.F. is gewoon een ranzig plaatje en Sulfuric's Into The Darkness kan je daar gewoon naadloos bij laten aansluiten. Nu dus Gołoledź. Het is klare wijn die getapt wordt doch wel uit een ander vaatje. Een melodisch blackmetalvaatje met misschien wel een toetsje crust of hoe beschrijf je zoiets. Wie wat gaat snuffelen op het wereldwijde web kan van het openingsnummer Sam Na Zawsze een live-uitvoering terugvinden. Daarnaast is de onderstaande lyric video van Odwet op zichzelf ook al indrukwekkend te noemen al was het maar voor de gebruikte beelden die toch laten zien tot wat voor smeerpijperij de mensheid in staat is.Lees verder ›

Van het specialistische departement van moeilijke woorden en afzichtelijke albumhoezen presenteren wij Morphogenetic Fractal Hologram van het Italiaanse eenmansproject Fugit. In pakweg driekwartier dompelen we ons onder in melancholische post-black op de leest van Alcest en Amesoeurs.Lees verder ›

Haken is zo'n band die op elk album herkenbaar klinkt maar waarvan het geluid zich per album duidelijk ontwikkelt. Waren op de eerste twee albums de invloeden van Dream Theater nog nadrukkelijk aanwezig, vanaf The Mountain werd het geluid steeds rijker met invloeden van bands als Gentle Giant en Soft Machine. Affinity werd vervolgens een eighties-sythesizerfeest. Met het tweeluik Vector (2018) en Virus (2020) leverde Haken hun stevigste albums af in de discografie van de band.Lees verder ›

Erg brutaal komt deze nieuwe plaat niet bij me binnen. Het lijkt wel alsof de heer Harmful wat tijd nodig heeft. Een tokkelend gitaargebeuren, een wat gezapige drumlijn: alles krijgt de tijd om afdoende ruimte in te nemen. Het doet me wat mijmeren naar platen van onder andere Alcest en vrienden. Veel post-gevoel en nog maar weinig black metal, als je begrijpt wat ik bedoel. Maar heel even krijg je in dit openingsnummer London 28  December 666 de schuurpapieren stem en instrumenten met distortion van onze Italiaanse vriend te horen.Lees verder ›

Knekelput. We kenden het tapelabel al, nu krijgen we de band. De band bestaat al een pak langer, vijftien jaar in totaal. Dit is het tweede album van het anonieme Nederlandse duo M en K, dat pretendeert muziek te maken die in lijn ligt met Deathspell Omega, Negură Bunget, Lykathea Aflame en Mayhem. De nadruk ligt hierbij op een progressieve en avant-gardiste aanpak, death metal en chaos. Behoorlijk uitdagend, voorzien van de Nederlandse taal. Dit is niet voor iedereen.Lees verder ›

Ornamentos Del Miedo – prachtige bandnaam trouwens – is het eenmansproject van Ángel Chicote die liefhebbers van het genre misschien kennen van Graveyard Of Souls of Mass Burial. Beide nummers kennen lange instrumentale passages met warme keyboardtapijten, waarin het aandeel van de stem relatief beperkt is. Wanneer Ángel zich laat horen, is de impact echter groot: zijn getormenteerde, zware schreeuwgrunt zit vol emotie en hakt er goed in.Lees verder ›

Black metal uit India, het is weer eens wat anders. We hopen natuurlijk op stijlvreemde elementen, die het label post of experimenteel verdienen. Zonder stempel te drukken dan, want in hokjes denken, daar doen wij bij zware metalen niet aan. Lesath doet het in zijn eentje, als de heer Lesath. Via een korte zoektocht komen we erachter dat hij onder de initialen S.R. ook nog een post-rock/shoegaze/post-blackmetalband met de naam Raat bestiert.Lees verder ›

¿Habla español señor? Ik niet in elk geval! Dat maakt het schrijven van deze revisar (recensie) voor Domine XV van het Spaanse gezelschap Dragonfly tot een flinke rompecabezas (puzzel). Want er werd zowaar een fysiek exemplaar vanuit het zonnige zuiden verstuurd om hier in het druilerige noorden beluisterd te worden. Dat is in dit geval al direct een pluspunt want het geheel ziet er piekfijn uit! Mooi artwork, zowel de buiten- als binnenkant, en hola: als eerste sorpresa (verrassing) zitten er twee schijfjes in de verpakking, namelijk disco uno (disk één) en disco dos (disk... naja, je snapt het wel, geen drie in elk geval)!Lees verder ›

M. Bertram (Dysgnostic, Urkraft) in combinatie met A. Fjorgynn (Fjorsvartnir) op drums en L. Johansson (Serpent's Lair, Genocide Doctrine, ex-Udånde) op zang vormen het Deense Heaven's Damnation. Het was M. Bertram die het in zich voelde opborrelen om nog een EP te maken vol krachtige deathmetalnummers die de grens opzochten met black metal.Lees verder ›

Nu de maartse sneeuwbuien hier de daken bekronen, lijkt het me een mooi moment om het nieuwe album Call Of The North van het Italiaans powermetalgezelschap Frozen Crown te beluisteren. Een lekkere warme kop chocolademelk erbij, volumeknop op tien, vuisten de lucht in (niet vergeten straks de chocomelvlekken van het plafond te schrobben) en laat die koude rillingen en kippenvel maar komen!Lees verder ›

The Dark: The Love That Once Was is een eenmansproduct van Anibal Ojeda. Hij besloot dit album te schrijven nadat zijn moeder bijna stierf aan dementie. Doorgaans worden dit soort thema’s voorzien van een treurige muzikale omlijsting. Denk bijvoorbeeld aan een gelijksoortig project dat Ed Warby met The 11th hour uit de grond stampte.Lees verder ›

Zo, die eerste track van de nieuwe Gorod glijdt lekker naar binnen zeg. De tweede trouwens ook. Bitterfelle techdeath zoals we die maar wat graag lusten, met een gesnipperd uitje erbij uiteraard. Technisch, snel en staccato en dus in lijn met vorig werk als prijsstuk Aethra neemt het Franse vlaggenschip van de techdeath de wind stevig in de zeilen. Voor wie die vorige plaat aan zich voorbij heeft laten gaan, is het misschien goed te weten dat het beginsalvo aan songs ook wel doet denken aan wat Morbid Angel op het niet vaak geëvenaarde Altars Of Madness uitspookte. Vooruit in een modernere productie… dat dan weer wel.Lees verder ›

Het mocht even duren, maar de progressieve metalcoreband Periphery is eindelijk terug met een nieuw album! Het gezelschap onder leiding van zanger Spencer Sotelo laat er in zijn titel alvast geen gras over groeien, want het woord djent moet standaard in een review van de heren genoemd worden. Omdat dat woord Periphery zo vaak achtervolgt, besloot men het gif zelf maar uit de angel te nemen en de prangende vraag te beantwoorden: djent is geen genre maar een stroming. Laten we het gewoon over de muziek hebben, want met Periphery V: Djent Is Not A Genre is plaat nummer zes een feit. In de line-up zijn geen wijzigingen te bekennen, het label is nog steeds 3Dot Recordings en ook aan zijn geluid heeft het vijftal niet geknutseld.Lees verder ›