Periphery – Periphery V: Djent Is Not A Genre

Geschreven door op 11-03-2023 om 17:44.

Het mocht even duren, maar de progressieve metalcoreband Periphery is eindelijk terug met een nieuw album! Het gezelschap onder leiding van zanger Spencer Sotelo laat er in zijn titel alvast geen gras over groeien, want het woord djent moet standaard in een review van de heren genoemd worden. Omdat dat woord Periphery zo vaak achtervolgt, besloot men het gif zelf maar uit de angel te nemen en de prangende vraag te beantwoorden: djent is geen genre maar een stroming. Laten we het gewoon over de muziek hebben, want met Periphery V: Djent Is Not A Genre is plaat nummer zes een feit. In de line-up zijn geen wijzigingen te bekennen, het label is nog steeds 3Dot Recordings en ook aan zijn geluid heeft het vijftal niet geknutseld.

Met de openers Wildfire -de openingsriff lijkt verdacht veel op die van de singel Blood Eagle (2019)- en Atropos speelt Periphery meteen al zijn troefkaarten open uit op tafel. De memorabele zanglijnen en opzwepende, veelal tegendraadse djenty metalcore pakken je bij de strot en imponeren terwijl de welbekende experimenteerdrang zijn uiting wederom krijgt op gepaste momenten binnen de composities middels jazzy en fusion achtige intermezzo’s. In 2019 zag ik Plini in het voorprogramma van deze heren en daar zijn die passages prima mee te vergelijken. Bij het uitbalanceren van deze kruisbestuiving neemt men traditiegetrouw ruimschoots de tijd en door de goed uitgevoerde contrastverschillen, is dat allesbehalve een straf. Ook tijdens Wax Wings en in het bijzonder Everything Is Fine! horen we dat het vijftal de combinatie feilloos en eigentijds beheerst tot in de puntjes. De poppy zangpartijen van Sotelo zijn ooit aan de zoete kant, maar altijd erg sterk en herkenbaar waarbij de hoge uithaal aan het eind van Wax Wings werkelijk fenomenaal is. Wat een baas! Daarnaast maken zijn rauwere bijdrages een hoop goed voor de luisteraar die daar wat meer moeite mee heeft want de kleine frontman heeft met zijn afwisselende bijdrage nog steeds een erg grote vinger in de pap bij het geluid van de band. Het karakter van de eerste helft van Periphery V: Djent Is Not A Genre valt overduidelijk in het ruige spectrum en voor de fans die juist het hardere werk van de heren kunnen appreciëren, is het volop genieten geblazen. Hak op de tak, maar alleszins beheersbaar, overdacht en gelaagd.

Echter, wie Periphery een beetje kent weet ook dat de band altijd wat bijzondere konijnen uit zijn hoed tovert. Het voortkabbelende Silhouette brengt ons bijna vijf minuten aan slappe elektropop waarbij het nummer langzaamaan iets overtuigender begint te klinken, maar al met al compleet misplaatst is zo halverwege het album. Het experiment is dapper, maar pakt niet geslaagd uit. Het opvolgende Dying Star haakt aan op de koers die ingezet is, maar komt met zijn proggy gitaarwerk én toevoeging van drums een stuk beter uit de verf. Het resultaat doet denken aan Satellites, de afsluiter van Periphery IV: HAIL STAN. De snoeiharde en monsterlijk vette riffs van Mark Holcomb beuken ons tijdens Zagreus gelukkig al snel weer de realiteit in, iets dat ook geldt voor het langste nummer Dracul Gras. Daarbij laten de heren ons proeven van al hun smaakjes en horen we halverwege het mooi opgebouwde nummer een subtiel geïntegreerd stukje uit Atropos nogmaals de revue passeren, een leuk stukje recycling dat Periphery weleens vaker toepast in zijn nummers. De spacy outro van Dracul Gras brengt ons vervolgens bij het aansluitende, rustige Thanks Nobuo dat met zijn elf minuten zorgt voor een uitgebreid en niet al te spannend uitzwaaimoment. Toch overheerst iedere luisterbeurt een zeer positieve indruk van de knotsgekke achtbaan die we achter de rug hebben en nemen we dit op de koop toe. Deze konijnen horen we immers niet voor de eerste keer.

Periphery levert met Periphery V: Djent Is Not A Genre namelijk zijn hardste en meest evenwichtige plaat af uit zijn discografie. Waar het gezelschap eerder neigde naar een gelijke balans tussen rustige en harde nummers, met uitzondering van het debuut Periphery en Periphery III: Selecter Difficulty, doet men hier duidelijk een broek aan en gaat overtuigend ‘all-in’. Zeer zeker niet onverdienstelijk dus, want deze plaat gaat hier absoluut nog vele rondes maken. Voor iedere fan van metalcore en het genre djent is dit dan ook verplichte kost! Een genre, of is het nou een stroming? Hoe dan ook, sla uw slag!

Score:

86/100

Label:

3Dot Recordings, 2023

Tracklisting:

  1. Wildfire
  2. Atropos
  3. Wax Wings
  4. Everything Is Fine!
  5. Silhouette
  6. Dying Star
  7. Zagreus
  8. Thanks Nobuo
  9. Dracul Gras

Line-up:

  • Spencer Sotelo – Zang
  • Jake Bown – Gitaar
  • Misha Mansoor – Basgitaar
  • Mark Holcomb – Gitaar
  • Matt Halpern – Drums

Links: