Even lekker een portie black metal uit de diepste krochten van de hel op een vrijdagavond in de fijnste concertzaal van Utrecht en verre omstreken: dB’s. Op het programma: drie bands waarvan er twee nog blosjes op de wangen hebben omdat het eerste album pas net is uitgekomen. En een derde voor wie dit de ontmaagding op een podium is. En dan gelijk Remco Faasen tegenover je treffen die namens Zware Metalen zijn opschrijfboekje heeft meegenomen.
Nu hoeven we geen medelijden te hebben met Sterveling, de band die vandaag voor het eerst in het bestaan op de planken staat. We hebben hier namelijk te maken met een project van multi-instrumentalist M.vdW, die ook een heden en verleden heeft in bands als Wesenwille, Iron Harvest en Weltschmerz. Hij neemt zelf achter de drumkit plaats en ziet voor hem bevriende muzikanten staan die ervaring hebben in onder andere Verval, Wesenwille, Wrang, Pleurisy, Iron Harvest, Weltschmerz, Verdom en Wilds Forlorn. Dus gebrek aan ervaring? Waar hebben we het over?
Nou, over black metal van het zwartgallige, uitgerekte soort die alle hoop op een fijn vervolg van de rest van je leven direct de grond in boort. Als het gaspedaal wat dieper wordt ingetrapt levert dat gelijk een geluidsbrij op die we niet vaak meemaken in dB’s maar daar luisteren we maar doorheen. Bij de snellere stukken verdwijnt de melancholie in de nummers gelukkig niet en al met al zorgt dit voor een fijne kennismaking met deze band. Het blijkt in de praktijk toch dat ervaring in bandjes hebben niet betekent dat je direct soepel in een nieuwe samenstelling draait. De bandleden moeten nog wennen aan elkaar en het materiaal maar daar is een avond als deze natuurlijk perfect voor. Het is jammer dat het er na nog geen half uur op zit, maar er is waarschijnlijk simpelweg niet meer materiaal. Sterveling heeft alleen nog maar een demo afgegeven. En die is met een lengte van een kwartier nog korter ook.
Je kunt als mens tegenwoordig elke avond op de bank hangen om het zoveelste fantasieloze spelprogramma of alweer een vooringenomen talkshow te kijken, maar je kunt ook gewoon een nieuwe band opstarten en daarmee op pad gaan. Dat is precies wat vocalist/gitarist/bassist/drummer W. Damiaen doet. Na Laster, Mystagogue, Nevel, Sea of Trees, Verval en Willoos is er nu ook Freja: een gezelschap dat hij vormt met vocalist/gitarist/bassist Carmen, die ook graag bezig is met bands als Vuur & Zijde en Witte Wieven. Vul het ook nu weer aan met de nodige muzikanten uit het wereldje en je hebt een band. Was het voor John de Mol maar zo makkelijk een tv-programma te maken.
De atmosferische post-blackmetal gaat er gelijk vol op. Niet zo gek ook met drie gitaristen op het podiumpje. W. en Carmen zorgen samen voor de vocalen: dan weer gruntend, dan weer clean en dat levert een fijn contrast op. Jammer dat het geluid in de zaal nog steeds niet helemaal meewerkt maar ook nu is dat de ergernis niet waard. Temeer omdat de dame en heren van Freja lekker furieus spelen en hun muziek de zaal inscheppen alsof de wereld na vanavond ophoudt te bestaan. Af en toe klinken er wat Laster-invloeden door, maar dat is logisch als je deel uitmaakt van een band van dat niveau. Freja is echter woester, ijselijker en meer recht-toe-recht-aan. Een fijne toevoeging aan de discografie van de dame en heer.
Shagor is vanavond de oudste minst jonge band, want dit gezelschap wordt dit jaar echt al 5 hoor. Debuutalbum Sotteklugt kwam uit bij kwaliteitslabel Babylon Doom Cult Records en op het eerste gehoor is dit orkest de meeste toegankelijke van de avond. Helaas voor de oortjes die niet zoveel gewend zijn is Shagor echter niet voor één gat te vangen, schiet de band met black metal als stevige basis alle kanten op en lukt het om zowel woest als benaderbaar te klinken. Knap.
De schreeuw van zanger/gitarist P. – ook bekend van het geniale Ossaert – komt direct uit de hel en hij wordt fijn ondersteunt door J., die met zijn bas een belangrijke bijdrage levert aan het bandgeluid. Zijn haast monnikachtige vocalen zorgen voor een aparte ervaring als ware Shagor een sirene: niet het apparaat dat een irritant geluid maakt, maar een mythische zingende, bloedmooie dame in een bos of op water die wel zichtbaar is voor geile mannen maar uiteindelijk onbenaderbaar blijkt en ze alleen wil laten verdwalen of verdrinken om vervolgens alle levenskracht uit haar slachtoffers te zuigen. De muziek van Shagor gaat zodanig van traditionele black naar post-black met een heerlijk jazzy-ondertoontje en alles er tussenin, dat je als luisteraar vanzelf de weg kwijtraakt.
Het hypnotiseert als een malle en dat minutenlang. Shagor trekt je naar je toe en stoot je weer af en laat dB’s voelen als een labyrint zonder uitgang waar je gedoemd bent eeuwig te dwalen terwijl de muziek tot in het diepst van je ziel binnendringt en niet meer weggaat. Hypnotiserend, bezwerend, excellerend. Heerlijk.
Datum en locatie
3 maart 2023, dB's, Utrecht
Link: