Headlines

Al eeuwen, millennia, nee al vele miljoenen jaren is het één van de weinige constante factoren in ons aardse bestaan. De dageraad. Iedere dag komt de zon weer op boven de horizon en schenkt de wereldse vlaktes licht en warmte. Een voorwaarde voor wat wij leven noemen. Dit laatste werk van Vorna, alweer het vierde wapenfeit, bespreekt het overleven in een onzekere wereld waar slechts de gelukkigen een nieuwe dag kunnen aanschouwen in de hoop op een betere toekomst. Als de bandnaam - en albumtitel - het al niet weggaven, dan toch zeker deze mistroostige levensbeschouwing wel. We hebben hier natuurlijk te maken met Finse melodeath! Zoals collega Bart het eerder al omschreef toch van zeker bovengemiddeld niveau. Dit is aurora, of in het Fins: Aamunkoi.Lees verder ›

Een combinatie van gemene, gewelddadige death metal met melodische elegantie. Is het mogelijk? Volgens de promo van dit Dawn of Existence wel. Na het uitbrengen van de EP Pale Mythos in 2019, is dit Ancient Arts het debuutalbum van deze twee Amerikanen.Lees verder ›

In een bos of woud staan er veel bomen. Naar analogie hiervan zijn er in blackmetalland ook heel veel bands. Te veel om te tellen, te veel om op te noemen. Je gaat ook de bomen in het bos niet tellen. Soms sta je eerder onverwacht stil bij een exemplaar die hoog boven je uit toornt en de wind voor je vangt. In blackmetalland is dat ook zo, soms sta je stil bij een bepaalde band en stel je jezelf de vraag kennen we deze al? Hebben we dat logo al eens niet voorbij zien waaien? Komt de hoes me niet bekend voor?Lees verder ›

Depri black metal: vroeger was het een verschijnsel zoals paddenstoelen in het bos. Vandaag moet je al wat langer zoeken eer je er vindt, laat staan dat ze nog te smaken zijn. Argwaan groeit in eigen bodem en is toe aan langspeler nummer twee met als klinkende titel Lief kind, wrede wereld. Doet wat denken aan Rousseau, al zal deze band het thematisch wat breder en donkerder zien. Een dik uur aan gevoelsblack: dat voelen we eens aan de tand.Lees verder ›

Na het grandioze Symphonies II, dat net als zijn voorganger Solace hoog in mijn jaarlijst terechtkwam, brengt de Sloveen Wulf opnieuw een album uit. Niet opnieuw instrumentaal, wel voorzien van cleane zang zoals dat ook op Solace het geval was. Neurotech is in het land van industrial metal een gekende naam geworden, wat niet meer dan terecht is. Ik keek alvast reikhalzend uit naar deze nieuwe plaat, die uitklokt na iets minder dan 40 minuten muzikale dienst.Lees verder ›

Deze drie heren van The Harvet Trail komen uit Perth en dan zitten we in het zonnige, warme en avontuurlijke Australië. Dit trio speelt recht toe, recht aan melodische death metal. Er is geen tijd voor poespas, tierlantijntjes of andere versieringen, althans dat doet de bandinformatie via de promoboer ons toch geloven. Je kon het ook al raden als je naar de songtitels van deze EP Spree kijkt. Deze zijn kort, krachtig en dus gewoon recht door zee. Spree is de opvolger van het eerste volwaardige album uit 2021, Instinct. Ook die plaat kwam uit in eigen beheer, iets wat de heren ook nu weer doen. De boel in eigen handen nemen en uitbrengen bedoel ik dan. De heren zouden ook niet onbekend zijn in de lokale ondergrond maar bands als Claim The Throne of Red Descending doen bij mij toch niet direct een belletje rinkelen.Lees verder ›

Het is 1582. De wind zwiept over de daken. De regen tikt tegen het raam. Een eenzame ziel staart uit het raam naar het trieste straatbeeld. Die eenzame ziel is Oytun Bektaş. Gedreven door een hang naar romantiek en mystiek maakt hij naar eigen zeggen al twintig jaar muziek. Dit is het vijfde album van Tir.Lees verder ›

Is het een goede graadmeter als je als hardcoreband op Metal Archives terug te vinden bent? Daarbij doel ik uiteraard op het succes dat je dan hebt bereikt, want niet ieder collectief dat hardcore maakt vinden we terug op die site. Oké: in het geval van Drain is er ook de nodige cross-over te herkennen. Hoe dan ook, het viertal uit Santa Cruz (Californië) is pas sinds 2015 actief en wist met het debuutalbum California Cursed al voor de nodige reuring te zorgen. Epitaph Records hengelde de heren vervolgens slim binnen, waarmee het tweede album Living Proof ongetwijfeld een nog groter publiek zal bereiken. Het resultaat verdient dan ook niets minder!Lees verder ›

Met The Dark Tower verstevigt Burning Witches haar plaats bij de betere female fronted traditionele metalbands. Rustiger dan Arch Enemy, Nervosa of andere Jinjers maar aan de andere kant ruiger dan bijvoorbeeld Crystal Viper of de eerder vernoemde Doro.Lees verder ›

Een gevoel van nostalgie golfde door me heen toen ik zag dat Dark Sanctuary nieuw werk uitgebracht had (de EP Iterum van eind 2021 was ongemerkt aan mij voorbijgegaan). Niet minder dan 14 jaar zat er tussen het naar de band vernoemde vorige originele werk en deze nieuwe brok melancholie, Cernunnos. De klassieke Dark Sanctuary-ingrediënten tekenen present: uiterst sfeervolle muziek met nadruk op een duister-religieus gevoel, de intense sopraanstem van Dame Pandora en diep-, diepgaande treurnis. Ik herinner me dat, in het gezegende jaar 2005, Planetary Confinement van Antimatter in de markt gezet werd als “Saddest album of the year”. Wel, dat gevoel had ik ook altijd bij Dark Sanctuary; het gaat om intense emotie, vaak van verlies, maar ook een vorm van melancholische hoop om wat zou kunnen zijn. Niet voor iedereen misschien, maar wat vind ik dit mooi. Onmiskenbaar Dark Sanctuary dus, maar toch gaat de band iets diverser qua geluid en slaagt hierin met glans. Lees verder ›

Deformity Adrift is het tweede album van het Amerikaans/Duitse gezelschap achter Nightmarer. Technische dissonante death metal is de genrekwalificatie waar we deze band met leden van The Ocean, War From A Harlouts Mouth en Gigan onder moeten scharen. Dit is het eerste album wat op de burelen van Zware Metalen verschijnt. We kunnen dus niet putten uit eerdere beoordelingen of beschrijvingen van deze op het eerste oor interessante band. Enige ervaring met muziek is wel aanwezig, want de eerder genoemde bands zijn nu niet bepaald de minste binnen de metalwereld.Lees verder ›

Godsheresatanskinderen nog toe! De vijf kerels van Nightside zijn terug met een drietrackdemo getiteld Lions, uitgebracht via het Duitse Purity Through Fire records. De band, die zijn fundamenten uitgroef in het gezegende jaar 1996 en die vervolgens vanaf 2004 tot 2021 toch wel even stil lag, is er weer! En wie Finse black metal zegt, zegt direct agressieve, ijskoude, smerige (melodische) partijen aan een hoog tempo. Gek dat de heren nu ineens komen met een demo. Het zal vermoedelijk een bijkomende toevoeging zijn aan hun cultstatus.Lees verder ›