Headlines

Een split van twee Amerikaanse blackmetalbands. Beide bands voor mij onbekend. Wat grasduinen in de meegeleverde informatie door het platenlabel Nithstang productions, doet me in eerste instantie wat mijn wenkbrauwen fronsen. Svinfylking, een verwijzing naar een specifieke aanvalsopstelling van bijvoorbeeld de Vikingen, beschrijft hun muziek als gefundeerd op melodische black metal met - houd je vast - invloeden van oi punk, traditionele heavy metal, midwest emo en outlaw country. Isataii daarintegen, een éénmansproject rond Little Wolf Galarza, bestempelt zijn black metal dan weer als Penateka Comanche black metal. Op zich een erg interessante cultuur - historische achtergrond om in verder te gaan graven, spitten en lezen. Merk ik op dat deze laatste band sinds zijn oprichtingsjaar 2021, al twintig releases op zijn conto heeft. Toch bizar te noemen. In eerste instantie lijken beide bands niet direct iets met elkaar te maken te hebben als je deze achtergronden leest. Op zich dan ook eigenaardig dat ze op één split verzameld staan.Lees verder ›

Ugly is een lelijke bandnaam voor niet zo lelijke muziek. Dat lijkt vooral een definitiekwestie, want veel mensen zullen deze sludge en doom maar moeilijk kunnen verdragen. De band uit Arizona, Amerika is toe aan een tweede volwaardige album, getiteld Autograph. Het maakt mij nieuwsgierig of deze handtekening dan ook voor de band het meest aansprekende en representatieve album vormt. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik volkomen onbekend ben met deze band. Dat geeft natuurlijk helemaal niets, want het is gelukkig nog niet te laat.Lees verder ›

Zelden probeer ik het om me eens te wagen aan symfonische gothic metal of iets in die richting. Maar soms dan zie ik iets voorbij komen in de zware lijst en hoor ik een klein stemmetje in mijn hoofd die mij haast beveelt om het weer eens te proberen. Natuurlijk ben ik zelf de baas over dit kleine stemmetje, maar zo nu en dan zwicht ik er - tegen beter weten in - voor. Een enkele keer, moet ik het kleine wezen dan met terugwerkende kracht gelijk geven, iets waarmee ik prima vrede kan sluiten indien het gebodene mij tegen de verwachting in voldoende heeft overtuigd. Het Portugese Enchantya is met zijn derde album Cerberus aangestipt. Hopelijk valt het niet te hard tegen.Lees verder ›

Linksdragende black metal, zo zien wij het graag. Zeker omdat veel genregenoten de neiging hebben om met wat borealere winden mee te waaien en zeker omdat vandaag, 8 mei, 78 jaar geleden het fascisme overwonnen werd en de Tweede Wereldoorlog ten einde kwam. Dawn Ray’D heeft zijn politieke overtuigingen nooit onder stoelen of banken geschoven. Ook op To Know The Light komen de meest actuele (en tevens tijdloze) politieke vraagstukken aan bod. Dit wordt ook goed vertaald in de pakkende albumhoes.Lees verder ›

Griekse black metal! Dan denken we meteen aan bands als Varathron, Necromantia maar ook aan Rotting Christ, Septicflesh of een hele rits aan iets mindere goden. Goden blijven Goden natuurlijk. De vraag is of dit Decipher zich mag aangesloten voelen bij dit rijtje op de berg. We vissen het even uit en komen er samen achter. Ondanks het feit dat ik de Griekse blackmetalscene wel wat ken, weliswaar niet zoals mijn broekzak, hebben deze heren nooit mijn pad gekruist. Niet verbazingwekkend want dit Arcane Paths To Resurrection is nog maar de tweede plaat na een EP, Of Fire And Brimstone, uitgebracht in 2019.Lees verder ›

Hier treffen we een tweetal Canadese vrienden die samen muziek maken onder de naam They Grieve. To Which I Bore Witness is een eerste poging om met een volwaardig debuut indruk te maken op diegenen die wel een portie doom metal lusten. De genre-omschrijving beperken tot doom is echter te eng voor deze muziek. Zo is al snel te horen dat ook sludge en drone van toepassing zijn. Ja, zelfs postinvloeden maken onderdeel uit van het auditieve spectrum. Uit de omschrijving die meegestuurd werd met de promo, die bovendien een stuk uitgebreider is dan gemiddeld, blijkt dat een aantal nummers herschreven zijn, mede door twijfels over de kwaliteit. Zo zijn aan het eerste nummer bijvoorbeeld elektronische invloeden toegevoegd. Een andere vaststelling is dat de teksten bestaan uit slechts een aantal korte regels. Vooral de instrumenten moeten hier dus sfeerbepalend zijn.Lees verder ›

Goddomme, wat tref ik hier nu toch weer? Een EP van maar liefst drieëndertig minuten! Een drietal van internationale origine, wat in dit geval wil zeggen uit Italië en Polen. Misschien dat drummer Krzysztof Klingbein de meest bekende is van het gezelschap. Hij had als voormalig werkgever onder andere Vader en doet nu dienst bij Belphegor, Bathuska, en Hate. Niet de minste namen dus. De lange lijst met sessie-opdrachten, na te lezen op metal archives, is tevens indrukwekkend. De andere bandleden Shadow en Rick Constantino zijn ook geen onervaren lui.Lees verder ›

Een debuutalbum van een deathmetalband uit Zweden. Uiteraard spelen of speelden de bandleden niet alleen in Death Reich maar staan er een hele rits namen op het palmares van de bandleden. Runemagick, Grief Of Emerald, One Man And The Undead Quartet en Sacramentum zijn de grootste gemene delers en dan weet je wel wat je kunt verwachten: brute en lompe death met teksten over geweld en dood. Het is al zo vaak gedaan dus de vraag rijst dan wel eens of en waarin deze band weet te onderscheiden.Lees verder ›

Over dit Finse Kouta schreef ik al eerder. Ergens in 2022 kwam in eigen beheer de EP Aarnihauta uit. De folky, paganeske black metal met invloeden van Moonsorrow en Havukruunu kon ik wel smaken, maar het mocht toch allemaal een streepje bruter, agressiever en sneller. Of de heren dat ook vinden is nog maar de vraag. In ieder geval is de eerste langspeler aangekomen: Kaarnaköydet.Lees verder ›

Heeft u twaalf minuten tijd over? Bent u wel eens door een trein overreden of hard in elkaar gebeukt? Ja? Toevallig ook liefhebber van Dying Fetus, Revocation of Deeds of Flesh? Techniek in combinatie met een immense brutaliteit is echt uw ding? Dan denk ik dat we bij Zware Metalen de ideale EP voor u in de aanbieding hebben. Ter recensie dan weliswaar.Lees verder ›

Wauw, dit is echt een vette vondst! Met een relatief lege recensielijst is het soms leuk om door de aangeleverde promo’s te bladeren op zoek naar een onbehandelde parel. Die heb ik ditmaal gevonden in het Indiase Demonstealer. En nu zeg ik wel Indiaas, maar in feite hebben we hier te maken met een compleet internationaal gezelschap. Frontman Sahil Makhija, ook bekend als The Demonstealer, brengt zijn kunsten namelijk niet alleen. Hij neemt een waanzinnig gevolg aan kwaliteitsmuzikanten mee.Lees verder ›

Void of Light heeft de vaart er goed in zitten. Nadat de band in 2022 een debuutplaat op de markt bracht, komt men nu alweer met een EP. En in april wordt alweer geschreven aan een nieuw album! Aan inspiratie dus geen gebrek voor deze uit Glasgow komende Schotten.Lees verder ›

In 1999 begon Stillbirth als (brutal) deathmetalband met een flinke scheut aan slaminvloeden. Toen de Duitsers jaren later de overstap maakten naar Unique Leader Records hoorden we op Annihilation Of Mankind en Revive The Throne al duidelijk een modernisering in het geluid en een toename van de technische bagage. Een jaar na het uitbrengen van die laatste plaat in 2020 overleed bassist Dominik "Pumpa" König. Het kersverse Homo Deus zal dan ook zeker een muzikale ode zijn aan hun kameraad, weliswaar op een nieuw label genaamd Distortion Music Group.Lees verder ›