Te midden van de gevestigde namen binnen de symfonische metal en progressieve doom bevindt zich sinds kort een band die zich met trots onttrekt aan eenvoudige categorisering. Oryad heeft met dit debuutalbum Sacred & Profane de eerste mijlpaal bereikt in zijn muzikale queeste. De band openbaarde zich twee jaar terug aan de wereld met de release van de EP Hymns of Exile and Decay die alvast een voorproefje gaf van de unieke muzikale stijl. Gewapend met een eclectische lijst aan invloeden, waaronder Blackbriar, Black Sabbath en Eivør, belooft Sacred & Profane een muzikale ervaring te bieden die traditionele genres overstijgt en waarin fans meegenomen worden op een epische reis waarin niet alleen symfonische, folk- en doommetal harmonieus samenkomen, maar zelfs jazzinvloeden een rol spelen.
Het album trapt af met The Path: Pt. I, dat luisteraars op een boeiende en meeslepende manier introduceert tot het symfonische metalgenre. De melancholische piano vermengt zich moeiteloos met Moira’s betoverende zang, waardoor een mysterieuze stemming ontstaat. De muziek roept de sfeer op van een ritueel en wanneer halverwege het nummer de drums worden toegevoegd, wordt deze sfeer nog verder versterkt. Meteen wordt duidelijk dat Moira’s klassiek geschoolde sopraanstem moeiteloos kan wedijveren met de gevestigde namen binnen het genre. Het is een intrigerende opening die meteen de toon zet voor de rest van het album.
Het nummer Blood opent met een vleugje klassiek: een pianointro die het eerste deel van Beethovens Piano Sonata Opus 10 bevat. Dit legt onmiddellijk een fundament van spanning, als ware het de aanloop naar een naderende, onheilspellende storm. Hierop volgen al snel de scheurende gitaren en dramatische orkestrale elementen die het nummer doen ontvouwen tot een krachtig metalstuk, vergezeld door vocale klanken die doen denken aan opera. Na deze opbouw komt de storm kort tot bedaren en ontstaat er opnieuw een moment van rust om vervolgens tijdens de gitaarsolo weer in intensiteit toe te nemen. Het hoogtepunt van Blood wordt bereikt wanneer Moira de woorden zingt: “I need you, stay in my blood / I am you, we are one” (Ik heb je nodig, blijf in mijn bloed / Ik ben jou, wij zijn één). Dit diepe verlangen en gevoel van verbondenheid worden versterkt door krachtige dubbele basdrumslagen die het nummer een rauwe en intense expressie geven. Bij het afsluiten van het nummer ebt de storm weer weg en worden we teruggebracht naar het pianostuk van Beethoven waarmee de wervelwind van Blood mee begon.
Terwijl uiteindelijk de laatste tonen van The Path: Pt. II uitsterven, blijft ik als luisteraar achter met een gevoel van verwondering – een verwondering die voortkomt uit het ontdekken van een geluid dat zowel vertrouwd als verfrissend en nieuw is. Sacred & Profane is een album dat niet alleen de harten van metalliefhebbers zal veroveren, maar ook diegenen die op zoek zijn naar muzikaal talent dat verder reikt dan de horizon van een enkel genre. Met een band die in staat is diverse genres naadloos te laten samensmelten tot een fantastisch geheel ben ik enorm nieuwsgierig naar wat Oryad nog voor ons in petto heeft in de toekomst.
Score:
80/100
Label:
Eigen beheer, 2023
Tracklisting:
- The Path, Pt. I
- Scorched Earth
- Blood
- Lilith
- Eve
- Alchemy
- Wayfaring Stranger
- Through the Veil
- Slice of Time
- The Path, Pt. II
Line-up:
- Matt Gotlin-Sheehan – Drums
- Moira Murphy – Vocalen, keyboard
Links: