Headlines

Tristwood, een naam die ik tien jaar geleden leerde kennen en meteen over te spreken was. Dystopia et Disturbia besprak ik toen, een industrial blackdeath album dat veeleer richting botte beukmetalen neigde genre The Amenta, Diabolicum en Iperyt dan Darkspace en andere atmosferische industrial black. Blij met mijn 'vondst' toen, nog steeds heb ik het album in desbetreffende map staan bij subtoppers. Tien jaar later is het tijd om album nummer vijf een draai te geven. Blackcrowned Majesty, het doet wat denken aan Horncrowned Majesty van Naglfar, maar verder dan het woordgebruik gaat de vergelijking niet op.Lees verder ›

Heb ik me even iets op de hals gehaald waar ik zoet mee was. Laat ik eens een Oekraïense blackmetalplaat reviewen, dat was de insteek. Haissem leek in die categorie te vallen. Black en death metal, melodisch, uit Donetsk. Een eenmansband, van ene Andrey Tollock, die met Kuhaghan Tyyn zijn vierde album in even veel jaar uitbrengt. Satanath Records en Vidar Records uit Nederland zorgen beiden voor de verdeling.Lees verder ›

Uit de stal van SharpTone Records kwamen dit jaar al twee verrassend sterke releases. De fans van melodieuze metalcore konden reeds #hardgaan op nieuw werk van Novelists Fr en Polaris. Voor hen wiens honger nog steeds niet is gestild: Currents brengt met The Way It Ends een plaat uit die naadloos aansluit op het geluid van de labelgenoten. Voor de verandering hebben we dit keer te maken met vijf Amerikanen.Lees verder ›

Soms zet je een plaat op en denk je: 'dit weten we, dit kennen we, dit hebben we al eens gehoord. En als dit niet beter wordt dan keil ik heel de boel door het openstaande raam en flikker ik alles zo vlotjes in de vuilbak.' Vaak loopt het echter niet zo een vaart. Ik kan best heel wat verdragen maar de zangpartijen op deze nieuwe van het duo Meridian Dawn laten me geen keus. Ik zet mijn raam al even wagenwijd open. De jongeman die verantwoordelijk is voor de keelgeluiden is niemand minder dan Andy Hämäläinen (Armageddon, Nightrage, Crystal Tears). Tja, en dan mag er nog geschreven worden dat de vocalen die hij te berde brengt, in het verlengde liggen van deze van bijvoorbeeld Tomas Lindberg van At The Gates. Mij kan heer Andy toch niet overtuigen. En dan moet de plaat nog beginnen...Lees verder ›

Vorig jaar liet ik me behoorlijk positief uit over het album Den ständigt närvarande ångesten van het Finse Dispyt, een band die twee derden bestaat uit Ondfødt-leden en een derde Mathias Lillmåns van ... And Oceans (wat heerst dat nieuwe album zeg!) en Finntroll. Het betrof toen een heruitgave van het debuutalbum van de heren. In 2019 verscheen nog een 7" plaatje, en in 2020 werd ook die opgevolgd door een split 7". Dit Livsglädje is de EP uit 2019, die te mooi is om zomaar te laten stof vergaren. Livsglädje is Zweeds en betekent niets minder dan Levensvreugde.Lees verder ›

Nóg meer black metal uit Amerika! Ze zijn daar lekker bezig, zeg. Ditmaal een gelijknamige EP en tevens debuut van de redelijk jonge band genaamd Devil With No Name. Een duivel zonder naam, het verliezen van een geloof op grootse schaal, valse goden en de val van een serafijn (een engelachtig wezen). Allemaal thema’s en verhalen die aan bod komen op deze duistere plaat, die toch wel lijken samen te komen in hetzelfde onderwerp: anti-religie.Lees verder ›

Muziek en teksten schrijven die gebaseerd zijn op de regio waarin je woont of verblijft is een frequente insteek. Heel wat bands nemen dit als vertrekpunt, heel wat bands nemen hun cultuurhistorische achtergrond mee in hetgeen waar zij voor staan. Zo ook het jonge Poolse Brzask. Jong, in die context dat dit de eerste release, een demo, is. De regio waar de band zijn inspiratie vindt is het in Centraal-Europa gelegen bergmassief dat men de Sudeten noemt. Een bergketen die verschillende andere landen dan Polen oversteekt, met name Tsjechië en Duitsland.Lees verder ›

'Kijkend naar de paradox van fragiele schoonheid van binnen, binnen de lege modus van bedreigende existentie, is er geen zwart of wit, of enige tussenvorm of uiteindelijk geheel. Alleen een constante staat van metamorfose.' Aldus de introductietekst van de band zelf. En dan je album simpelweg I noemen. Als je zo mooi kan lullen, had je ook wel een betere albumtitel kunnen verzinnen. De band dacht daar anders over. I is het eerste werk van deze Duitse band genaamd TAV. De band heeft geen social media, en bestaat uit anonieme leden. Ván Records brengt het uit, dus uw oren staan gespitst.Lees verder ›

Voorganger Aries uit augustus 2019 loog er niet om. Dit eenmansproject heeft ballen. Blackmetalband Gråinheim bestaat uit een Duitser die naar een band als Sargeist heeft gekeken. Het bleef niet bij kijken, want hij zette zijn inspiratie om in prettig eigen werk. En of hij productief is! Een volgende demo is al uit en heeft een speeltijd van bijna 35 minuten. De naam is Teufelskunst.Lees verder ›

Kijk eens aan. Het mij compleet onbekende Nederlandse Norinian uit Haarlem heeft een eerste EP uitgebracht, een cassette, waarvan er 50 gemaakt zijn. Ik heb nummer veertien. Het label van dienst is Knekelput (heerlijk wat een naam). Anti Mosh muziek, u bent gewaarschuwd. Op basis van de hoes verwachtte ik een soort van Nihill en eigenlijk zit het een beetje in die hoek. Dit is namelijk industrial black metal, kind of.Lees verder ›

In het ruim 25-jarig bestaan van Nederlands’ belangrijkste doomband, is nog nooit een live-plaat van Officium Triste verschenen. De liefhebbers moesten het doen met wat kruimels, zoals een paar nummers op de split met Lapsus Dei. Met Live at Willemeen (2007) komt er enigszins verandering in die situatie.Lees verder ›

Neeneenee, deze band bestond al langer dan 2019. Het verhaal van deze Coronaren begon in 2017. In Tirol, Oostenrijk nota bene. Beetje toevallig allemaal, maar soms is het gewoon toeval en niet meer dan dan. Accepteer het. Deze band heeft een missie, ze hebben er zelfs een album over gemaakt. Als ik ooit een album maak dan ga ik het ook "The Album" noemen denk ik (is zeker al gedaan in het verleden). Hoe dan ook, Black Corona debuteert met The Mission, nadat het in 2019 een demo uitbracht. Het maakt naar eigen zeggen melodische groove metal.Lees verder ›

Heb je je ooit afgevraagd hoe bedorven voedsel klinkt? Ik ook niet. De eerste langspeler van het Finse Mustasuo van in ieder geval precies in deze categorie. De klanken van bederf hebben zich gekleed in een crustpunk jasje dat stijf staat van de meeldauw en zwartmetaalschimmel.Lees verder ›

Duitsland: het land dat ons regelmatig weet te verrassen met zeer sterke metalbands. Een geduchte concurrent voor de Scandinavische landen, die al jaren aan de top staan als het gaat om meeste metalmuzikanten per totale inwoners. En volgens mij hebben we er weer een te pakken! De mannen van Wolves Den hebben album nummer twee uitgebracht, getiteld Miserere. Verwacht brute, zwartgeblakerde deathmetal met een knipoog naar meerdere legendarische bands.Lees verder ›

Toevallig luisterde ik recent naar The Exploited met Beat The Bastards. Toeval bestaat niet, want Cuttin' Edge geeft als invloed voorgenoemde band en album door. Het lijkt mij een prima vergelijking om te begrijpen wat deze band te brengen heeft. Cuttin' Edge maakt dikke oi!-punk uit het Schotse Edinburgh. Hier komt een lading echte ouderwetse "plug and play"-punk voor de oude garde!Lees verder ›

Wat staat er in een kerk? Inderdaad, onder andere een altaar. Wat staat er in een afgebrande kerk? Inderdaad, een zwart altaar. Zouden het Poolse Black Altar en het Noorse Kirkebrann elkaar zo gevonden hebben? In ieder geval is het zo dat beide bands, die een stevig potje zwartgeblakerd metaal spelen, samen de krachten gebundeld hebben en deze split-release in je strot rammen.Lees verder ›