DevilDriver – Dealing With Demons I

Geschreven door op 10-10-2020 om 22:55.

Dealing With Demons I is zoals je misschien al vermoedt het eerste deel van een tweeluik dat DevilDriver zal uitbrengen. De band is er de laatste achttien jaar in geslaagd om uit te groeien tot een grote naam in het wereldje. Je kan ze gerust naast andere groovemetalbands als Machine Head of Lamb Of God plaatsen. Ok ja, misschien net daaronder, maar dat zijn nog steeds hele goede, populaire plaatsen natuurlijk. Om maar te zeggen dat er werd uitgekeken naar deze nieuwe plaat. Ik had op voorhand al de singles gehoord en was – zacht uitgedrukt – niet onder de indruk. De kans was reëel dat de band met een ontgoochelend excuus voor een plaat zou komen aanzetten. Ik was in ieder geval op mijn hoede.

Beeld je nu mijn verrassing in wanneer ik de eerste track van deze Dealing With Demons I te horen kreeg. Keep Away From Me klinkt best fris en fruitig. Na een intrigerende intro knalt de band er onmiddellijk los tegenaan. Dez Fafara knort en briest zoals in zijn jonge Coal Chamber-jaren. Leuk. Ik sta op het punt om die zak pessimisme en vooroordelen die ik tegenover deze plaat had opzij te zetten. Dit is een vrij commercieel en radiovriendelijk nummer, althans indien radiozenders nog de ballen zouden hebben om metal te draaien. Het fungeerde als eerste single van het album, maar door de – naar mijn gevoel – bijzonder matige releases van Wishes en Iona was dit in mijn bewustzijn volledig ondergesneeuwd geraakt.

Vervolgens presenteert de band ons Vengeance is Clear. Ik moest er even aan wennen en tolereer het nummer uiteindelijk wel, maar verliefd zal ik er nooit op worden. Tja. Grijs is ook een kleur zeker? Een song die ik snel zou skippen als ik tegen 120 km/uur over de snelweg scheer en een beetje muziek zoek die mijn voet tegen de gaspedaal laat kleven. Hetzelfde kan ik zeggen over het armetierige Nest of Vipers en dan moeten de gewraakte Iona en Wishes nog komen. Wishes valt op door de clean vocals van Fafara. Netjes hoor. Komt me heel nu-metal over. Confessie: hoe meer ik deze song beluister, hoe meer ik deze weet te appreciëren. Het duurde wel even…

Op Iona horen we trouwens dat de bandleden goede muzikanten zijn, of ze werken met een hele goeie producer. Het is waarschijnlijk een combinatie van beiden. Soit, technisch allemaal goed uitgewerkt. Ik kan daar onmogelijk slechte commentaar op geven, maar de saus pakt precies niet goed. Puur buikgevoel hoor, maar dat is buikloop ook. Het kan zijn dat jij deze songs wel geweldig vindt natuurlijk. Dat is het mooie aan muziek.

Waarom staat er op dit album geen I Could Care Less of een End Of The Line? Die leuke combo van melodische deathmetal met nu-metal waar DevilDriver zo om bekend staat? Waar is de energie, groove metal en agressie die je terugvindt op een Dead To Rights of een For What It’s Worth? Kijk, ik heb nog maar mijn beklag gedaan en ik word al beloond voor zoveel depressiviteit en geklaag. De zesde track heeft me direct een stuk meer mee. You Give Me A Reason To Drink zorgt er net voor dat ik niet naar de drank grijp om dit album uit te luisteren. Een lekkere gitaarsolo naar het einde toe, een catchy ritme doorheen het nummer en die klassieke DevilDriver-drive. Je weet wel, zo van die appetijtelijke groove metal met een gezonde dosis 2002 eroverheen gegoten.

Het venijn zit hem duidelijk in de staart want het album bloeit naar het einde toe volledig open. Vooral The Damned Don’t Cry en Scars Me Forever zijn ballistische kogels vol energie. Poe! Dit is de DevilDriver die ik wil horen! Lekkere groove metal, vermengd met melodische death. Een Fafara op topsnelheid. De man heeft veel demonen en schreeuwt ze van zich af op deze plaat. Ik vind het jammer voor hem, maar goed voor ons. 

In België moeten we tegenwoordig kiezen wie we in onze bubbel toelaten. Ja, in Nederland begrijpen ze dit niet, maar goed, laten we zeggen dat veel nummers uit dit album niet in mijn bubbel zouden mogen. Het nieuwe album wordt op verschillende websites als Kerrang hoog aangeschreven. Goed voor hen zou ik zeggen. Ik vind dat het meer had mogen zijn. Ik zeg dit niet omdat ik graag moeilijk doe of graag bands afkraak, maar ik ken het repertoire van DevilDriver en weet tot wat deze band in staat is. Leg bijvoorbeeld eens Meet The Wretched op vanop de debuutplaat uit 2003. Niemand kan toch beweren dat er op dit nieuwe album een song staat die ook maar in de buurt van deze kanjer komt? Nou ja, bands evolueren natuurlijk en deze DevilDriver klinkt wel meer belegen en rijp dan het bandje dat Meet The Wretched op de wereld losliet.

Toch hoop ik oprecht dat Dealing With Demons II een pak agressiever en harder zal klinken. Of toch minstens zoals deel één werd afgesloten: hard, boos, slaand en toch ook zalvend. Een gebeten Fafara die met al zijn demonen één voor één afrekent en hopelijk niet door deze naar de eerste helft van deze plaat te laten luisteren. Dat mag hij die demonen gewoon niet aandoen. Afijn, ik ben blij dat DevilDriver terug met een album komt aanwaaien en verschillende songs hebben het potentieel om publiekslievelingen te worden. Dan kan je niet beweren dat dit een slechte plaat is. Ik ga dit dus zeker niet doen! Ik heb eigenlijk wel genoten van deze plaat, al had men er wat mij betreft wat meer peper mogen in doen. Afspraak met Dealing With Demons II. Ik ben benieuwd en hoopvol tegelijk.

Score:

78/100

Label:

Napalm Records, 2020

Tracklisting:

  1. Keep Away From Me
  2. Vengeance Is Clear
  3. Nest Of Vipers
  4. Iona
  5. Wishing
  6. You Give Me A Reason To Drink (feat. Simon Blade Fafara)
  7. Witches
  8. Dealing With Demons
  9. The Damned Don’t Cry
  10. Scars Me Forever

Line-up:

  • Dez Fafara – Zang
  • Mike Spreitzer – Sologitaar
  • Neal Tiemann – Ritmegitaar
  • Austin D’Amond – Drum
  • Diego Ibarra – Basgitaar

Links: