Crippled Black Phoenix – Ellengæst

Geschreven door op 10-10-2020 om 22:45.

Nee, het Britse collectief rond Justin Greaves speelt zeker geen metal. Wel speelt de groep duistere muziek op geheel eigen, onconventionele wijze en verdient daarmee absoluut de aandacht op Zware Metalen. De groep is eveneens getekend bij ons geliefde label Season of Mist, waar ook de afgelopen succesplaat Great Escape verscheen. Dit album wist me twee jaar geleden compleet omver te blazen. Zó diepgaand, ontroerend, intens en emotioneel… Het was rennen naar de platenwinkel geblazen!

Helaas stapten bij aanvang van de opnames van de opvolger genaamd Ellengæst de toetsenist (Mark Furnevall) en mannelijke zanger (Daniel Änghede) onverwacht uit de band. Justin Greaves moest dus binnen zijn netwerk op zoek naar gastmuzikanten en hiervoor regelde hij zeker niet de eerste de beste. Muziekvrienden van onder andere Anathema, Tribulation en Gaahl’s Wyrd (!) wilden maar al te graag hun stem lenen voor het nieuwe opus.

Het album gaat aardig van start met House of Fools. Met de zang van niemand minder dan Anathema‘s Vincent Cavanagh, mis je gelukkig niet meteen dat de oude zanger is vertrokken. Ook op Lost horen we Cavanagh zingen, maar dan meer op de achtergrond. Op het nummer dat als tweede singel werd uitgebracht, draagt kernlid Belinda Korvic de hoofdvocalen op haar eigen, typerende wijze. Met oprechte emotie wijst ze ons op ons gebrek aan respect voor elkaar en voor alle levensvormen. De realiteit die we niet willen zien en waar we met z’n allen graag voor weg willen kijken, bestaat wel degelijk en de pijnlijkheid ervan is in een intense clip vastgelegd. Crippled Black Phoenix wil ons hiermee tot nadenken stemmen en slaagt daar goed in. Deze beelden gaan je niet in de koude kleren zitten. Toch?

Na een compleet overbodige en storende gesproken intro van een jongedame komt het nummer In the Night moeizaam op gang. Toch blijf ik onverminderd enthousiast om Gaahl, die tijdens verschillende tours met Greaves bevriend raakte, hier te horen zingen. Het komt zéér zelden voor dat hij zijn stem leent voor dergelijke samenwerkingen. Gaahl brengt de tekst van In the Night middels spoken word, omdat hij het nummer zelf wat stoïsch en melancholisch vindt. Dat hij overigens graag naar Nick Cave and the Bad Seeds luistert, is duidelijk te merken. Het nummer begint een beetje pakkend te worden wanneer er een Floydiaanse gitaar de hoek om komt kijken en wanneer Belinda (het licht) en Gaahl (het duister) samen ‘Live to fight another day’ op repetitieve wijze zingen. Dit is toch wel een van de mooiere momenten van het album.

De leden van Crippled Black Phoenix zijn echte kattenmensen. Zo is Cry of Love een ode aan hun overleden katten. Gastvocalist Ryan Patterson zingt hier heel mooi dat de tijd een bittere, wrede en ware vijand is. Een uiterst emotionele plaat, maar muzikaal toch vrij licht. Mocht je ook met een lief huisdier leven, zal je misschien merken dat het lastig is om de bijbehorende clip met droge ogen te kijken.

In Everything I Say neemt Belinda weer alle vocalen voor haar rekening, maar wel op een zodanig zeikerige, jengelende wijze, dat ik graag vervolg naar het epische The Invisible Past. Het intermezzo tussen deze nummers bevat echter een fragment uit een interview met een depressieve man in 1959. Hierin spreekt hij de beroemde woorden ‘The worst part about hell is not the flames it’s the hopelessness’. Goed, hebben we dan nog zin in de absolute topper van Ellengæst? Als je Great Escape ook grijs hebt gedraaid, zal The Invisible Past mogelijk het beste bij jou in de smaak vallen. Jonathan Hultén van Tribulation komt hier verrassend uit de hoek met zijn vocale bijdrage waarmee hij dit langgerekte nummer weet te verheffen. Mijns inziens had dit het perfecte slotstuk van het album getekend, maar we krijgen nog een knappe maar tamelijk overbodige, cover van gothicrockband Bauhaus‘ She’s in Parties voorgeschoteld, die vermoedelijk beter als bonustrack op zijn plaats zou zijn geweest.

Al met al vind ik het lastig om dit album als geheel te beoordelen. Er is geen rode draad te bespeuren. Ik beschouw het daarom meer als een uitgerekte EP. Ik kan wel stellen dat Ellengæst na Great Escape een zeer verrassend album is. Het is zeker niet de plaat die je verwacht, maar dat past ook wel bij het jaar 2020. Helaas ren ik deze keer dus niet naar de platenwinkel, maar leg ik liever pareltjes als I, Vigilante, Horrific Honorifics of natuurlijk Great Escape op mijn draaitafel.

Score:

70/100

Label:

Season of Mist, 2020

Tracklisting:

  1. House Of Fools
  2. Lost
  3. In The Night
  4. Cry Of Love
  5. Everything I Say
  6. (-)
  7. The Invisible Past
  8. She’s In Parties

Line-up:

  • Justin Greaves – Gitaar, drums, basgitaar, samples
  • Belinda Kordic – Vocalen, percussie
  • Helen Stanley – Piano, synthesiser, trompet
  • Andy Taylor – Gitaar

Links: