Headlines

Als de naam Jinjer je onbekend voorkomt dan heb je de afgelopen jaren waarschijnlijk onder een steen geleefd. Of gewoon een andere muzikale voorkeur, dat kan natuurlijk ook. Ongeacht of de muziek je nu aanspreekt of niet, er is geen ontkomen aan deze Oekraïense formatie. De echte doorbraak kwam vier jaar geleden met het nummer Pisces, waarbij de opname van de live sessie bij Napalm Records veelvuldig bekeken en besproken werd via die ene bekende videodienst waar ook je tandpasta in zit (ja, ik bedoel inderdaad een tube). Sindsdien zien we Jinjer langzaam opschuiven op de festivalposters en worden de concertzalen steeds een slagje groter.Lees verder ›

Mocht het u wellicht ontgaan zijn: de blackmetalscene in Nederland en België is levendiger dan ooit. Daarbij worden de woorden veelal ook nog eens in de eigen moerstaal in de microfoon gespuwd. De kwaliteit doet hierbij in veel gevallen niets onder ten opzichte van de traditionele hoofdleveranciers van het zwarte kwaliteitsmetaal. Zo brachten bands als Ossaert, Alkerdeel en Asgrauw in de recente geschiedenis al enkele topplaten in het genre uit. Ook Fluisteraars mag tot de buitencategorie gerekend worden. Ruim een jaar na het bejubelde album Bloem vinden we nu alweer een nieuwe langspeler met de diepzinnige naam Gegrepen Door de Geest der Zielsontluiking.Lees verder ›

Martin Méndez speelt al sinds mensenheugenis (nou vooruit dan, sinds 1997) de basgitaar bij het redelijk weergaloze Opeth. Op zich een stevige taak, maar bij die band heeft Mikael Åkerfeldt de touwtjes natuurlijk stevig in handen. Mettertijd begon het bij Méndez dan ook wat te kriebelen. Krabben deed hij met White Stones, zijn eigen band. Daarmee bracht hij nog niet eens zo gek lang geleden (in maart 2020) het debuut Kuarahy uit. En toen? Toen gebeurde er niet veel want noch Opeth noch White Stones konden de bühne op om redenen die mijn toetsenbord niet eens meer uitkomen.Lees verder ›

Jullie trouwe lezertjes van Zware Metalen houden wel van grauwe ijskoude black metal toch? Mag het nog een tandje kouder? Ik heb hier het eenmansproject Umbrûk met Siberische black metal. Het album heet Urkenlad (ik blijf Urkenland lezen). Urkenlad is zijn tweede poging om muziek te maken, na een EP eerder dit jaar.Lees verder ›

Toen ik een tijdje geleden had aangegeven dat ik wel graag de nieuwste plaat van Funeral Fullmoon zou willen recenseren, werd me gevraagd om ook het debuutalbum Revelation of Evil, dat vorig jaar uitkwam, van een kritische bespreking te voorzien. Wel, laat ik daar dan maar mee beginnen.Lees verder ›

Ik beluisterde de laatste tijd heel wat goede platen. Een genre dat ik al even niet meer recenseerde is echter Nu-metal, je weet wel, Fred Dursts glorietijden die te pas en vooral te onpas nog eens tevoorschijn springen om onschuldige luisteraars te pesten. Syfilis werkt naar het schijnt ook zo. Dat is eigenlijk een beetje wat mij overkwam met deze Before The New Dawn van Mr. Maggot. Hoe ben ik toch in deze situatie terechtgekomen?Lees verder ›

Zwart Metaal doet het uitstekend in België en Nederland. Weerzin, Hellevaerder, Schavot, Libethra en binnenkort Fluisteraars brachten de laatste weken reeds een plaat uit en ook deze Argwaan kon niet op het begrafenisfeest ontbreken. Met deze In a Surge Of Anguish brengt deze Nederlandse band zijn debuutplaat uit. Depri Black waarvoor nog geen pillen kunnen worden voorgeschreven. Muzikale scheermessen klaar voor eigen gebruik. Heerlijk plaatje hoor. Sta me toe dat we de schijf even samen overlopen.Lees verder ›

Maziac is een experimentele, progressieve rockband uit Londen, genoemd naar een  computerspelletje uit de jaren tachtig. Na de debuutplaat Forged uit 2019 vuurt het powertrio uit Groot-Brittannië een nieuwe EP op het publiek af. Deze luistert naar de wiskundige naam Permutations en je rijdt er op nauwelijks vijfentwintig minuutjes reeds doorheen want de plaat telt slechts vijf nummers. Lees verder ›

Infidel Express begon als een middelvinger naar de politieke verhoudingen. Rusland en Turkije kregen in 2015 politieke ruzie. Om te laten zien dat punk/hardcore alle wonden heelt begon Infidel Express als een samenwerking tussen een viertal heren uit zowel Rusland als Turkije. Het is een vrijwel onbekende band overigens, dus niet gek als u nog nooit van deze gasten hebt gehoord. Dit is echter het moment om daar verandering in te brengen.Lees verder ›

Het laatste album van het omstreden Graveland dat ik een review gaf was Thunderbolts of the Gods uit 2013. Om het op zijn Vlaams te zeggen, dat was "gene vette". Rob Darken, ondertussen 51 jaar oud, ontving van mij bijzonder veel bewondering omwille van het feit dat hij voor de eeuwwisseling enkele albums uitbracht die hij op amateuristische wijze helemaal zelf in elkaar had gezet. Ondertussen zijn we twintig jaar verder. Voor deze nieuwste plaat (er zijn er ondertussen alweer een aantal gepasseerd) heeft hij gelukkig zowel een drummer als een bassist in huis gehaald en worden de taken verdeeld. Juich!Lees verder ›

Je begint als band goed wanneer je een logo heb dat eruit ziet alsof Christophe Szpajdel het heeft gemaakt. Het artwork heeft eveneens duidelijk aandacht gehad. De droge feiten dan: Arcane Existence is een symfonische black-/deathmetalband uit de Verenigde Staten en Colossus is het tweede volledige album.  De band bestaat sinds 2016 en bracht in 2017 een debuut uit dat door uw favoriete e-zine werd genegeerd.Lees verder ›

Zwaar psychedelisch. Het klinkt als een diagnose. Little Jimi is ermee gediagnosticeerd. Little Jimi is een trio muzikanten uit Bordeaux in Frankrijk. Na een vrolijke EP met de titel 'EP' verschijnt in 2021 dit debuut genaamd The Cantos.Lees verder ›

Wil je opvallen in de massa EP’s en albums die wekelijks op onze redactie binnenwaaien? Neem dan een naam die in het oog springt. Missie geslaagd voor dit Witch Vomit. Wat? Heksenkots? Ja doe mij maar deze! En ik beklaagde het me niet hoor. De band omschrijft zijn eigen muziek als death metal, maar ik zou zelfs iets verder gaan en het als brutal doom death omschrijven. Bestaat zoiets eigenlijk al? Zo niet dan is Witch Vomit de eerste in zijn soort.Lees verder ›

Pop Evil, met zo 'n naam zal je best in de smaak vallen bij Zware Metalen, toch? Met het zesde album Versatile maakt de band alvast één van de twee titels waar. Pop Evil wordt in 2001 gevormd in Michigan, VSA, maar het is wachten tot 2008 tot het eerste album Lipstick On The Mirror - ja, dat is nu echt een titel voor 2008 - uitkwam. Hierop volgde meteen een tournee met Whitesnake en Judas Priest. Destijds klonk Pop Evil als een typisch Amerikaanse mid-2000 rockband met wat nu-metal en country-radiovriendelijkheid eroverheen gesprenkeld.Lees verder ›

Als je het niet hebt gezien, dan heb je niets gemist. Maar de bands Wizzerd en Merlin zijn een tijd geleden verstrengeld geraakt in een bloedige meme-oorlog. Inmiddels zijn de jolige verschillen beslecht en is het ontwapeningsproces begonnen. Als grand finale van deze melige doodsstrijd hebben beide bands een split opgenomen. Deze is opgenomen in Ripple Music’s Turned to Stone reeks, waarvan wij het eerste deel en het tweede deel al eerder van een recensie hebben voorzien.Lees verder ›

"Hardcore zwaargewichten uit Adelaide brengen een nieuwe EP", stelt de informatie bij deze EP. Ik dus gelijk met de handen in het haar: wat heb ik gemist? Blijkt dat deze vier snuiters net twee singles hebben uitgebracht sinds 2018 en nu een EP met twee liedjes. Het arbeidsethos van een slak die meedoet aan het wereldrecord uit je neus vreten. De term 'zwaargewichten' klinkt ook behoorlijk voorbarig met zo'n slap C.V.Lees verder ›